
Η Νάπολι «καλπάζει» στην Serie A, την ίδια ώρα που η πορεία των «παρτενοπέι» στο Champions League είναι καθοδική.
Η ήττα στο «Ντα Λουζ» επανέφερε με ακρίβεια ένα γνώριμο και διαχρονικό ερώτημα γύρω από την πορεία του Αντόνιο Κόντε. Πρόκειται για έναν προπονητή εξαιρετικά αποτελεσματικό εντός συνόρων, ικανό να κατακτήσει πρωταθλήματα τόσο στην Ιταλία όσο και στην Αγγλία, ο οποίος όμως διαχρονικά δυσκολεύεται να μεταφέρει την ίδια επιτυχία στο UEFA Champions League.
Εξαίρεση αποτελούν τα προημιτελικά που έφτασε με τη Γιουβέντους το 2013. Κατά τα λοιπά, ο Ιταλός τεχνικός έχει να επιδείξει δύο παρουσίες στους «16» (Τσέλσι 2018, Τότεναμ 2023), ενώ σε τρεις περιπτώσεις αποκλείστηκε ήδη από τη φάση των ομίλων (Γιουβέντους 2014, Ίντερ 2020 και 2021).
Στο περιβάλλον της Νάπολι, είναι λογικό η πρώτη προτεραιότητα να είναι η πορεία στο πρωτάθλημα. Ωστόσο, ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις προσδοκά και μια αξιοπρεπή ευρωπαϊκή διαδρομή, τόσο για τα σημαντικά οικονομικά έσοδα όσο και για το κύρος που συνοδεύει μια καλή παρουσία στην Ευρώπη.
Η υπέρβαση εκτός ιταλικών συνόρων μοιάζει πλέον να είναι το επόμενο βήμα που καλείται να κάνει ο σύλλογος.
Οι προηγούμενες εμπειρίες του Κόντε στο Champions League δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικές. Το ξεκίνημα με τη Γιουβέντους υπήρξε θετικό, καθώς οι «μπιανκονέρι», επιστρέφοντας στη διοργάνωση μετά από χρόνια απουσίας, έφτασαν μέχρι τα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκαν από την Μπάγερν Μονάχου που στη συνέχεια κατέκτησε το τρόπαιο. Η μεγάλη απογοήτευση ήρθε τη σεζόν 2013-14, όταν η Γιούβε τερμάτισε τρίτη σε όμιλο με Ρεάλ Μαδρίτης, Γαλατάσαραϊ και Κοπεγχάγη. Η πρόκριση χάθηκε στην Κωνσταντινούπολη, σε ένα ιστορικό ματς που διεξήχθη μία ημέρα αργότερα λόγω χιονόπτωσης, σε αγωνιστικό χώρο οριακά κατάλληλο, με τον Σνάιντερ να υπογράφει τον αποκλεισμό.
Στην Ίντερ, ο Κόντε έζησε δύο ακόμη απογοητευτικές ευρωπαϊκές πορείες. Τη σεζόν 2019-20, σε όμιλο με Μπαρτσελόνα, Ντόρτμουντ και Σλάβια Πράγας, οι «νερατζούρι» συγκέντρωσαν μόλις επτά βαθμούς και υποβιβάστηκαν στο Europa League, όπου έφτασαν μέχρι τον τελικό, χάνοντας από τη Σεβίλλη. Την επόμενη χρονιά, παρά τον απόλυτο έλεγχο στη Serie A και την κατάκτηση του πρωταθλήματος, η ευρωπαϊκή παρουσία ήταν ακόμη χειρότερη: τελευταίοι σε όμιλο με Ρεάλ Μαδρίτης, Γκλάντμπαχ και Σαχτάρ, με έξι βαθμούς σε έξι αγώνες, τη χειρότερη συγκομιδή της καριέρας του Κόντε σε μία διοργάνωση.
Κάτι αντίστοιχο φαίνεται να συμβαίνει και στη Νάπολι. Υπάρχει ένα σύνολο στιβαρό, συμπαγές και αποτελεσματικό στο πρωτάθλημα, που οδηγεί την κούρσα της Serie A, αλλά παράλληλα μια άλλη εκδοχή του ίδιου συνόλου, κουρασμένη, ανακριβής και αποσυντονισμένη στην Ευρώπη. Έτσι εμφανίστηκε στη Λισαβόνα απέναντι στην Μπενφίκα και ακόμη περισσότερο στο Αϊντχόφεν, όπου ηττήθηκε καθαρά από την PSV. Αντίθετα, στο «Έτιχαντ» απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, η ομάδα στάθηκε ανταγωνιστικά, με το ελαφρυντικό της πολύωρης αριθμητικής μειονεκτικής κατάστασης λόγω της αποβολής του Ντι Λορέντσο.
Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί. Στο πρωτάθλημα, η Νάπολι έχει μέσο όρο 2,21 βαθμούς ανά αγώνα, επίδοση που μεταφράζεται σε περίπου 84 βαθμούς, συγκομιδή που πέρυσι θα αρκούσε για τίτλο. Στο Champions League, όμως, η εικόνα αλλάζει δραστικά: επτά βαθμοί σε έξι αγώνες, μέσος όρος 1,17, που δύσκολα επαρκεί για πρόκριση στα playoffs.
Η ήττα στη Λισαβόνα έφερε και ένα ακόμη ανησυχητικό ρεκόρ: πέντε διαδοχικές εκτός έδρας ήττες στο Champions League, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στην ιστορία του συλλόγου. Το 2026 η ανατροπή αυτής της τάσης μοιάζει επιβεβλημένη. Στις 20 Ιανουαρίου ακολουθεί το κρίσιμο εκτός έδρας παιχνίδι με την Κοπεγχάγη, άμεση αντίπαλο στη μάχη των playoffs, πριν από την υποδοχή της Τσέλσι στο «Μαραντόνα». Εκεί, η Νάπολι και ο Κόντε καλούνται να αποδείξουν ότι μπορούν να έχουν όχι μόνο δύο πρόσωπα, αλλά και μία πραγματικά ευρωπαϊκή συνέχεια.



















