Η νέα πρόταση που θα φέρει την «ισότητα» στην Premier League

Το αγγλικό ποδόσφαιρο βρίσκεται μπροστά σε μια από τις πιο κρίσιμες θεσμικές του στιγμές των τελευταίων δεκαετιών. Η Premier League εξετάζει σοβαρά την εισαγωγή ενός νέου ορίου δαπανών, μιας μορφής «salary cap», που θα αλλάξει δραματικά τον οικονομικό χάρτη της κορυφαίας κατηγορίας. Η πρόταση προβλέπει ότι κάθε σύλλογος θα μπορεί να ξοδεύει σε μισθούς, μεταγραφικά ποσά και αμοιβές ατζέντηδων έως πέντε φορές περισσότερα από τα έσοδα του τελευταίου συλλόγου της κατηγορίας —περίπου 550 εκατομμύρια λίρες. Πρόκειται για μια προσπάθεια να εξισορροπηθούν δυνάμεις, αλλά και να επιβληθεί μια νέα κουλτούρα διαχείρισης.

Ωστόσο, αυτή η φαινομενικά εύλογη πρωτοβουλία έχει ξεσηκώσει καταιγίδα αντιδράσεων. Ο πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών της Αγγλίας (PFA), Μαέτα Μολάνγκο, δήλωσε ξεκάθαρα ότι μια τέτοια ρύθμιση δεν μπορεί να επιβληθεί μονομερώς και ότι παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του εργατικού δικαίου. «Δεν μπορείς να περιορίσεις τη δυνατότητα κάποιου να κερδίσει τα προς το ζην», υπογράμμισε στη βρετανική BBC, αφήνοντας να εννοηθεί πως σε περίπτωση που η Premier προχωρήσει χωρίς συναίνεση, θα βρεθεί αντιμέτωπη με δικαστικές προσφυγές από συλλόγους και ποδοσφαιριστές.

Η σύγκρουση δεν είναι απλώς νομική —είναι φιλοσοφική. Από τη μια, οι ιθύνοντες της Premier League θέλουν να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα των ομάδων και να περιορίσουν την οικονομική ασυδοσία που σε αρκετές περιπτώσεις οδηγεί σε καταρρεύσεις. Από την άλλη, οι παίκτες και αρκετοί οικονομικά εύρωστοι σύλλογοι βλέπουν μια απόπειρα περιορισμού της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού. Ο Μολάνγκο μίλησε για «τάση στο ποδόσφαιρο να θεωρούμε ότι είμαστε πάνω από τον νόμο», όμως αυτό που περιέγραψε αγγίζει βαθύτερα θέματα: πού τελειώνει η ελευθερία και πού αρχίζει η αναγκαιότητα της ρύθμισης σε ένα άθλημα που έχει μετατραπεί σε βιομηχανία δισεκατομμυρίων.

Η νέα πρόταση, που θα τεθεί σε ψηφοφορία στις 21 Νοεμβρίου, έρχεται να αντικαταστήσει το υπάρχον καθεστώς του «financial fair play», το οποίο επιτρέπει απώλειες έως 105 εκατομμυρίων λιρών σε τριετία. Ένα σύστημα που θεωρείται πια ξεπερασμένο, καθώς δεν έχει αναπροσαρμοστεί από το 2013 και δεν λαμβάνει υπόψη την πληθωριστική έκρηξη. Ταυτόχρονα, οι αγγλικοί σύλλογοι που αγωνίζονται στην Ευρώπη πρέπει να ακολουθούν και τους πολύ αυστηρότερους κανόνες της UEFA, με όριο δαπανών το 70% των εσόδων τους, έναντι 85% που επιτρέπει η Premier. Το αποτέλεσμα είναι να πιέζονται ομάδες όπως (και) η Άστον Βίλ που για να συμμορφωθεί αναγκάστηκε να πουλήσει βασικούς παίκτες, παρά την ευρωπαϊκή της παρουσία.

Η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στη διαφορετική οπτική για το τι σημαίνει «ισότητα» στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Οι μεγάλοι σύλλογοι φοβούνται ότι ένα ενιαίο όριο θα τους στερήσει τη δυνατότητα να αξιοποιούν την εμπορική τους δύναμη, ενώ οι μικροί το βλέπουν ως σανίδα σωτηρίας απέναντι σε έναν άναρχο ανταγωνισμό. Πίσω όμως από τα νούμερα κρύβεται μια πιο βαθιά ανησυχία: μήπως, στην προσπάθεια να καταστήσει το ποδόσφαιρο πιο δίκαιο, η Premier League θίγει τον ίδιο του τον κινητήρα —την ελευθερία του ταλέντου, της αγοράς και της φιλοδοξίας.

Αυτός ο διάλογος δεν είναι αποκλειστικά αγγλικός. Οι συζητήσεις για οικονομικά όρια, ρυθμιστικούς φραγμούς και βιώσιμα μοντέλα διαχείρισης επανέρχονται σε όλη την Ευρώπη, από τη La Liga έως τη Serie A. Η διαφορά είναι πως στην Αγγλία, όπου οι σύλλογοι έχουν τεράστια αυτονομία και τα συμβόλαια κινούνται σε αστρονομικά επίπεδα, κάθε απόπειρα παρέμβασης μοιάζει σχεδόν με ιεροσυλία. Αν η Premier επιμείνει, τότε το πιθανότερο είναι ότι θα ανοίξει ένας νέος κύκλος συγκρούσεων που θα καθορίσει όχι μόνο το μέλλον της, αλλά και το οικονομικό μοντέλο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

MUST READ

Ο… Κίναν Έβανς και η «ασφάλεια» του Μπαρτζώκα: Τα δεδομένα για το μέλλον του Σέιμπεν Λι (vids)

Πηγή:in.gr