Συλαϊδόπουλος: «Είμαι περήφανος που είμαι ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατακτά ευρωπαϊκό τρόπαιο»

Ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος εξιστόρησε στο ντοκιμαντέρ που δημιούργησε η ΠΑΕ Ολυμπιακός, σε συνεργασία με την βραβευμένη εταιρεία παραγωγής ταινιών «Red Mountain Films» με τίτλο «Ολυμπιακός, ο Θρύλος», την ανεπανάληπτη πορεία μέχρι την κατάκτηση του Youth League.

Ο έμπειρος τεχνικός μίλησε για όλα τα παιχνίδια μέχρι τον τελικό. Για την Ίντερ, για τη Λανς, για την Μπάγερν. Και έπειτα για το Final Four και την κατάκτηση του τροπαίου.

Διαβάστε επίσης: Μπαρτζώκας: «Στόχος είναι η κούπα – Πιο δύσκολος αντίπαλος ο παίκτης Σπανούλης»

Επίσης, ο Συλαϊδόπουλος τόνισε και το πόσο σπουδαίο είναι να γίνεσαι πρωταθλητής, ενώ στην ίδια διοργάνωση αγωνίζονται σύλλογοι όπως Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μίλαν, Ίντερ, Γιουβέντους και Μπάγερν.

Δείτε αναλυτικά όσα ανέφερε ο Συλαϊδόπουλος:

«Το να φοράς την φανέλα του Ολυμπιακού δεν είναι εύκολο πράγμα, όταν είσαι στην πρώτη ομάδα γιατί μιλάμε για έναν σύλλογο που θέλει συνέχεια να κερδίζει τίτλους, οπότε έχει να κάνει και με την νοοτροπία και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το χτίσεις από μικρή ηλικία. Είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα το προηγούμενο έτος (2022-23) μετά από 7 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα οπότε ήταν ποΛύ σημαντικό για εμάς να πάμε συνεχόμενα για ένα τίτλο. Το επόμενο πράγμα ήταν να πάμε όσο πιο μακριά μπορούσαμε στην διοργάνωση του Youth League».

Για το ματς με την Ίντερ: «Ήταν μια συναισθηματική μέρα επειδή ήταν μια μέρα πριν από την επέτειο της τραγωδίας της Θύρας 7. Κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες ο σύλλογος προσπαθεί να θυμηθεί και να τιμήσει τα θύματα της Θύρας 7. Θυμάμαι ότι είχαμε πολύ συγκίνηση πριν από το παιχνίδι και θέλαμε να προχωρήσουμε τιμώντας τα θύματα της Θύρας 7. Τα συναισθήματα μετά το πέναλτι, θυμάμαι τον πανηγυρισμό, θυμάμαι πως τα παιδιά απολάμβαναν τις στιγμές. Φυσικά ήταν η πρώτη φορά που ο κ. Μαρινάκης ήρθε στα αποδυτήρια και ήταν αυτός που είπε στην ομάδα ότι πιστεύω ότι μπορείτε να φτάσετε μέχρι τέλους και να κατακτήσετε τον τίτλο».

Για το ματς με τη Λανς: «Πιστεύω ακράδαντα στις αναμνήσεις. Όταν το μυαλό σου ανακαλεί τις αναμνήσεις της επιτυχίας, είναι πάντα πιο εύκολο για εσένα να εκτελέσεις ένα πέναλτι ή να κερδίσεις τη διαδικασία των πέναλτι».

Για το ματς με την Μπάγερν: «Η Μπάγερν είναι ένας γίγαντας. Ξέραμε ότι δεν θα ήταν εύκολο αλλά ήταν η διαδικασία της ανάπτυξης από τα παιχνίδια που είχαμε παίξει προηγουμένως πουμας έδωσε αυτή την αυτοπεποίθηση, και μπορείτε να το δείτε στη γλώσσα του σώματος μας πόσο σίγουροι ήμασταν πριν βγούμε έξω και πόσο σίγουροι ήμασταν μέσα στο παιχνίδι. Υπάρχει κάτι που λέμε συνέχεια στους παίκτες μας, ότι μετά την σημείωση ενός γκολ τα δύο λεπτά μετά το γκολ είτε σκοράρεις είτε υποφέρειςείναι τα πιο σημαντικά λεπτά.

Επειδή η συγκέντρωση της ομάδας που σκόραρε ή η συγκέντρωση της ομάδας που δέχτηκε το γκολ είναι, ξέρετε, λίγο ανισόρροπη. Οπότε είναι ένας καλός τρόπος για μας να είμαστε πραγματικά συγκεντρωμένοι και να προσπαθήσουμε να σκοράρουμε στην επόμενη φάση ή στα επόμενα λεπτά. Είδαμε ότιμπορούμε να νικήσουμε οποιονδήποτε. Φυσικά ήμασταν περήφανοι που φτάσαμε στην τελική τετράδα και που συμμετείχαμε σε μια τόσο σπουδαία διοργάνωση. Ήταν μιαμεγάλη ευκαιρία για εμάς να γράψουμε ιστορία».

Για το Final 4: «Έπρεπε να κρατήσουμε την σωστή ισορροπία. Για μένα αυτή είναι η λέξη-κλειδί για τον ενθουσιασμό για να πάμε στον τελικό και να είμαστε έτοιμοινα παίξουμε. Και νομίζω ότι η ομάδα επίσης μετά το παιχνίδι (με την Ναντ) δεν έκανε μεγάλους πανηγυρισμούς γιατί ξέραμε ότι μετά από δύο μέρες πρέπει νααποδώσουμε ακόμη καλύτερα και να αποδώσουμε για κάτι που καμία ομάδα στην Ελλάδα δεν έχει κερδίσει στο παρελθόν».

Για τον τελικό: «Η εστίαση μας ήταν να αποδώσουμε στο υψηλότερο επίπεδο και να αποδώσουμε με τρόπο που θα μπορούσε να φέρει το τρόπαιο πίσω στην Ελλάδα. Υπάρχουν 90 λεπτά και πρέπει να είμαστε παρόντες και πρέπει να το ζήσουμε,ξέρετε, με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε γιατί μετά από αυτά τα 90 λεπτά γράφεται στην ιστορία, και δεν μπορούμε να την πάρουμε πίσω. Στο πρώτο ημίχρονοτα πήγαμε πολύ καλά, ήμασταν κυρίαρχοι και χάναμε πολλές ευκαιρίες οπότε ήμουν λίγο ανήσυχος, ότι έπρεπε να σκοράρουμε σε αυτές θα ήταν πιο εύκολο. Παρατηρώ πολύ την γλώσσα του σώματος και τον τρόπο που οι άνθρωποι με τους οποίους εργάζομαι αλληλεπιδρούν ο ένας με τον άλλον. Ένιωθα ότι θα κατακτήσουμε το τρόπαιο.

MUST READ

Βαγγέλης Μαρινάκης: «Πίστεψα πολύ στο όνειρο της Ευρώπης» (vids)

Ήμουν ήρεμος στο πρώτο γκολ γιατί ήξερα ότι υπάρχει πολύ παιχνίδι και πρέπει να είμαστε ήρεμοι, επίσης και για τα παιδιά γιατί αν είμαι πιοσυναισθηματικός από όσο πρέπει, ξέρετε μπορεί να είναι μεταδοτικό στην ομάδα. Μετά από τρία λεπτά αρχίζεις να πιστεύεις περισσότερο. Πετύχαμε ένα γκολ στον τελικό και με αυτό τον τρόπο και, ξέρετε όλα τα αστέρια ευθυγραμμίζονται εκείνη την στιγμή και ήταν ένα γκολ (σ.σ. το ψαλιδάκι του Μπακούλα) που πανηγύρισα με ένα τρόπο που δεν είχα πανηγυρίσει ποτέ πριν. Υπήρξε μια στιγμή όταν η ΟΥΕΦΑ μας έδωσε ένα μάρμαρο με όλες τις ομάδες που ήταν μέσα στη διοργάνωση και βλέπεις ομάδες όπως Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μίλαν, Ίντερ, Γιουβέντους, Μπάγερν, και είσαι πρωταθλητής, τότε συνειδητοποιείς πόσο μεγάλο είναι το επίτευγμα. Είμαι πραγματικά χαρούμενος και περήφανος που είμαι ο πρώτος προπονητής, ένας Έλληνας προπονητής, που κατακτά ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο».