Πέδρο Μαρτίνς: A beautiful mind

Διονύσης Δελλής 25.09.2018-23:22

Από ματς σε ματς, ο Ολυμπιακός δημιουργεί μια νέα ταυτότητα. Εκείνη που ο προπονητής του καταφέρνει να του προσφέρει μέσα από νίκες αλλά και μια υποδειγματική διαχείριση όλων των δεδομένων.

Είναι στο +2. Όχι στην βαθμολογία τη φετινή για την οποία προφανώς και είναι πολύ νωρίς. Είναι +2 από τη δική του βαθμολογία, την περσινή. Ένα πρώτο καρέ αγώνων που έφερε 10 βαθμούς στη σεζόν 2017-18, οι Ερυθρόλευκοι το έκλεισαν με τρόπο απόλυτο χθες βράδυ στη Νέα Σμύρνη.

Για να διατηρήσουν λοιπόν αυτό το +2 από τον περσινό κακό τους εαυτό πρέπει φυσικά να επικρατήσουν την Κυριακή του ΠΑΟΚ. Το έκαναν και πέρσι. Αν συμβεί η επόμενη «διαπραγμάτευση» προς τα… πάνω θα προκύψει στο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου πέρσι κατάφεραν να χάσουν από την ΑΕΚ αν και προηγούνταν με 2-0.

Όχι δεν πρόκειται για… παιχνίδια με τους αριθμούς, αλλά για την πραγματικότητα όπως αυτή σχηματίζεται στο μεγάλο λιμάνι από ματς σε ματς λίγο πριν ολοκληρωθεί ο Σεπτέμβρης. Μια νέα ομάδα που πρέπει να τα κάνει όλα από την αρχή με νέο προπονητή, νέο ρόστερ. Το σημαντικότερο απο αυτά; Να βαδίσει σε μονοπάτι πρωταθλητισμού που μόνο εύκολο δεν το λες.

Ο Ολυμπιακός το ήξερε πως πρέπει να τα κάνει όλα από την αρχή. Το επέλεξε στην πραγματικότητα. Η χρονιά αυτή δεδομένα θα είναι βουνό. Για να το περάσεις, θα πρέπει πρώτα να το ανέβεις και έπειτα να εκμεταλλευθείς την κατηφόρα. Μέχρι τότε μετράς τα συν και τα πλην.

Ένας τέτοιος ανήφορος προέκυψε στη Νέα Σμύρνη, απέναντι στον Πανιώνιο που παρά τις ήττες από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ έδειξε πως έχει μια χαρά προβλήματα να σου βάλει στο χορτάρι υποχρεώνοντας σε να αναζητήσεις λύσεις. Στην προκειμένη περίπτωση: Η λύση ήρθε στο 92΄ από τον Χασάν.

Θα μπορούσε να είναι τύχη. Δεν ήταν. Αν ήταν δεν θα συνέβαινε δύο φορές σε μια εβδομάδα. Δεν θα είχαν προέλθει σχεδόν τα μισά γκολ του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα ως εδώ από το ενενήντα και μετά. Τα τέσσερα από τα εννέα. Γιατί πριν τον Νάτχο και τον Χασάν, το πάλεψαν μέχρι τέλους με τον ΠΑΣ και ο Φορτούνης με τον Μεριά για να ανεβάσουν το σκορ στο τελικό 5-0. Άλλο το κίνητρο, ίδιος ο τρόπος. Να διεκδικείς ότι υπάρχει στο γήπεδο ως το τέλος.

Καλό σημάδι για τους Πειραιώτες. Ένα στοιχείο που θα ήταν ιδανικό να αποδειχθεί κομμάτι του νέου χαρακτήρα τους. Του παλιού που επιστρέφει. Εκείνου που ο πρωταθλητισμός κυλά στο αίμα. Εκείνου που με προσοχή επιμελείται εδώ και μήνες ο Πέδρο Μαρτίνς. Ο Πορτογάλος που ως εδώ και παρά το δύσκολο του εγχειρήματος (να φτιάξεις μια ομάδα από την αρχή) τα πάει καλά, πολύ καλά. Σπουδαία.

Και αυτό το τελευταίο το καταλαβαίνεις όχι στις νύχτες που όλα είναι ιδανικά, αλλά σε εκείνες που μια νίκη μπορεί να κριθεί στη λεπτομέρεια. Νύχτες σαν τη χθεσινή ή σαν εκείνες που πέρασαν κόντρα στο Φάληρο με Μπέτις και Αστέρα. Σε μια αλλαγή σχηματισμού, σε ένα πρόσωπο που έρχεται από τον πάγκο, στην ίδια την υπομονή και την ψυχραιμία που μεταδίδεται από τον πάγκο στο χορτάρι.

Έχει σχηματίσει μια πρώτη ομάδα μέσα στην ομάδα του ο Πορτογάλος, ένα απαραίτητο υπό-ρόστερ 15-16 ποδοσφαιριστών που όχι μόνο το εμπιστεύεται ποντάροντας στην απαραίτητη ομοιογένεια αλλά που πρωτίστως τον δικαιώνει: Η πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα, ο τρόπος που διαχειρίστηκε την πρόκληση Μπέτις, οι τέσσερις νίκες στο πρωτάθλημα και το πρώτο βαθμολογικό προβάδισμα σε αυτό.
Με επιμέρους 20 γκολ υπέρ και 4 κατά στα πρώτα 9 επίσημα ματς της σεζόν. Πολλές κατακτήσεις για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα ο Ολυμπιακός έχει ρόλους, έχει συγκεκριμένη στόχευση στο παιχνίδι του. Κάθε επιλογή, κουμπώνει με την επόμενη. Οι επιθετικοί μπακ που επιστρέφουν στο παιχνίδι (με τον Ομάρ να προσφέρει την ασίστ χρυσάφι στην Πλατεία). Με έναν καταπληκτικό τερματοφύλακα που δικαιώνει απόλυτα την εμπιστοσύνη. Με το «6» να δίνεται σε play maker (Μπουχαλάκης, Νάτχο) που θα κρατά ψηλά, τον Κώστα Φορτούνη εκεί όπου μια πάσα του ή ένα σουτ μπορεί να νικήσει ένα ματς. Με wingers που συγκλίνουν και έχουν ικανότητα στο «ένας με έναν». Με το εύρημα που ακούει στο όνομα Καμαρά να τρέχει για όλους. Με δύο διαφορετικούς σέντερ φορ, έναν να βγαίνει προς τα έξω (Γκερέρο) και έναν να μπαίνει βαθιά στην αντίπαλη περιοχή (Χασάν). Από όλους έχει πάρει κάτι ο προπονητής ως εδώ έστω και αν όλα τα βράδια δεν είναι ίδια.

Θα πάρει και απο τους άλλους.

Τη Πέμπτη υπάρχει κύπελλο. Εκεί θα προσφέρει μια ευκαιρία και στους επόμενους να ανέβουν στο τρένο. Το έχει αποφασίσει. Θα δούμε με τον Λεβαδειακό και Τουρέ (λογικά σε μια συμμετοχή των 20΄-30΄), Ναουέλ, Γκιγιέρμε (που θα είχε ήδη δύο συμμετοχές με την ομάδα αν δεν τραυματίζονταν ο Βούκοβιτς με τον ΠΑΣ και αν δεν είχε ισοφαρίσει ο Αστέρας), Σα που ακόμη δεν έχουν ανοίξει λογαριασμό και τους Κούτρη και Σισέ περσινούς πρωταγωνιστές που έμειναν στο φόντο στη φετινή αφετηρία.

Τον Πάρντο που συνεχίζει στο ρόστερ και πρέπει να παλέψει για να βρει χρόνο συμμετοχής. Παιδιά σαν τον Μάνο και τον Μασούρα που με τη σειρά τους ψάχνουν για μια ευκαιρία να πλησιάσουν πιο κοντά στην 18άδα.

Το rotation στο ποδόσφαιρο είναι εργαλείο. Το να έχεις πολλούς καλούς παίκτες διαθέσιμους και έτοιμους, τρομερό πλεονέκτημα. Όταν όμως ξεκινάς από την αρχή πρέπει να ξέρεις ποιος είναι ο στόχος. Ο στόχος του Ολυμπιακού είναι, ανεβαίνοντας το βουνό να έχει πρωτίστως κατά νου τον τρόπο να παίρνει τα αποτελέσματα. Ο τρόπος για αυτός είναι συγκεκριμένος. Το να ανοίξει την βεντάλια των επιλογών προφανώς και έπεται. Όταν παίκτες θα αλλάζουν και η εικόνα θα είναι ίδια, δεν θα είναι νέα ομάδα, αλλά ομάδα με τα όλα της.