Ολυμπιακός: Ο Ρούμπεν, ο Κέβιν, ο Λούκα… 

Μια αδερφική αγκαλιά με τον –άλλοτε συμπαίκτη του στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας- Ρουί Πατρίσιο. Μια θερμή χειραψία με τον Φερνάντο Σάντος. Και μια ιστορία που έγινε πρώτο θέμα χθες στα μέσα ενημέρωσης της Πορτογαλίας. Tου Ρούμπεν Σεμέδο. Του 25άχρονου κεντρικού αμυντικού που μέσα από την μετακίνηση του στον Ολυμπιακό, μοιάζει να κερδίζει μια μεγάλη δεύτερη ευκαιρία. Για να φτάσει εκεί για όπου προορίζονταν.

Δεν συμβαίνει πρώτη φορά με τους Ερυθρόλευκους. Κάθε άλλο. Ο Κέβιν Μιραλάς, ο Λούκα Μιλιβόγιεβιτς, ο Λιούμπο Φέισα, ακόμη και ο Ρομπέρτο είναι κάποια από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα της τελευταίας δεκαετίας. Ο Ολυμπιακός που τους επέλεξε μεταγραφικά σε ένα χρονικό σημείο που για εκείνους η ανάγκη «επανεκκίνησης» ήταν τεράστια.

Η απόλυτη επιτυχία του εγχειρήματος.

Η ολική τους επαναφορά στο προσκήνιο.

Στην πρώτη γραμμή.

Η παρουσία τους στο Τσάμπιονς Λιγκ που αποτελεί δεδομένα «διαβατήριο».

Οι εγχώριοι τίτλοι.

O Μιραλάς καλοκαίρι του ΄10, περίσσευε από το ρόστερ της Σεντ Ετιέν. Συνάντησε στον Πειραιά τον Ερνέστο Βαλβέρδε, επέστρεψε στην εθνική ομάδα του Βελγίου το ΄11 (60 συμμετοχές συνολικά) και κάποια στιγμή άνοιξε τα φτερά του για την Πρέμιερ Λιγκ.

Ο Μιλιβόγιεβιτς αναπληρωματικός της Άντερλεχτ. Στην Ελλάδα βρήκε τον Μίτσελ. Φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Βρήκε μόνιμη θέση στην εθνική Σερβίας. Σήμερα κοστολογείται παραπάνω από 20εκατ ευρώ.

Ο Φέισα είχε φύγει λίγο πριν για τη Μπενφίκα. Πλέον μετρά εκεί μια γεμάτη 6ετία. Και εκείνος την πόρτα της εθνικής ομάδας χάρη στον Ολυμπιακό την άνοιξε.

Ο Ρομπέρτο στη Λισαβόνα είχε γίνει κάτι σαν… ανέκδοτο. «Δεν έπιανε ούτε τα… αστεία των οπαδών» μου είπε κάποτε ένας για εκείνον. Στην τριετία του στον Ολυμπιακό έγινε «Superman», έφτασε να διεκδικεί θέση στην εθνική ομάδα της Ισπανίας. Σήμερα αγωνίζεται και εκείνος στην Premier League για την Γουεστ Χαμ.

Όλοι τους πίνουν νερό στο όνομα των Ερυθρόλευκων. Της ομάδας που τους άλλαξε τη ζωή.

Σε αυτή την «λίστα» πλέον και ο 25άχρονος κεντρικός αμυντικός που ετοιμάζεται για την πρώτη του επίσημη εμφάνιση με τα χρώματα της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Με την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας, στην οποία βρίσκεται από χθες «ενταγμένος» για τα ματς με την Λουξεμβούργο (11/10) και Ουκρανία (14/10) στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Euro 2020.

Ένας ποδοσφαιριστής με ταλέντο χωρίς… ταβάνι. «Υποψήφιος» όχι μόνο για να μονιμοποιηθεί στο περιβάλλον της εθνικής ομάδας, αλλά και για να αποτελέσει τον επόμενο ηγέτη της άμυνας. Αυτή είναι η σκέψη του ίδιου του Φερνάντο Σάντος. Του πολύπειρου τεχνικού που ήταν βέβαιος ότι μέσα από την μεταγραφή του Ολυμπιακού, ο Σεμέδο θα μπορεί να ξαναβάλει την καριέρα του στις ράγες.

Τον κάλεσε στην εθνική ομάδα και στα τέλη Αυγούστου. Τότε όμως ένας τραυματισμός, και μια επέμβαση (αρθροσκόπηση) στο δεξί γόνατο δεν επέτρεψε στον υψηλόσωμο αμυντικό να φανεί συνεπής με το ραντεβού του. Έγινε τώρα. Και μόλις άνοιξε για εκείνον, ένας νέος κύκλος.

Στον Ολυμπιακό νιώθει σημαντικός. Ξαναβρήκε το κέφι του για ποδόσφαιρο. Για ένα παιχνίδι που παρολίγον να ξεχάσει στο πέρασμα του από την Ισπανία με τους μπελάδες που του προέκυψαν έπειτα από μια μεταγραφή 15 εκατ ευρώ. Έναν χρόνο πριν έψαχνε χρόνο συμμετοχής στην Ουέσκα. Τώρα παίζει Τσάμπιονς Λιγκ. Τώρα ετοιμάζεται να φορέσει το εθνόσημο.

Μετά τον Ζοσέ Σα (που είναι και πάλι στην εθνική ομάδα) αλλά και τον Ντανιέλ Ποντένσε που κλήθηκε τον Σεπτέμβρη, επιβεβαιώθηκε το… τρίγωνο των πρωταθλητών Ευρώπης στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Σε μια εξέλιξη που δεν προσθέτει μόνο αίγλη στο κλαμπ, αλλά ανεβάζει και άλλο την χρηματιστηριακή αξία του ρόστερ.

MUST READ

Αποκαλύψεις για τον Μεντιλίμπαρ – Το επί 7 χρόνια «δεξί χέρι» του Βάσκου, τα λέει όλα…

Οι Ερυθρόλευκοι που διαθέτουν ακόμη το μέλος της κορυφαίας εντεκάδας του καλοκαιρινού Κόπα Άφρικα που έγινε στην Αίγυπτο (Γιασίν Μεριά), που έχουν στις τάξεις τους έναν ποδοσφαιριστή της εθνικής ελπίδων της Αργεντινής (Μάξι Λοβέρα). Έχει δύο ποδοσφαιριστές όπως ο Μαντί Καμαρά και ο Παπ Αμπού Σισέ που παρακολουθούνται σταθερά από σκάουτερ κορυφαίων πρωταθλημάτων της Ευρώπης. Ένα ρόστερ που η χρηματιστηριακή αξία έχει μονίμως το βελάκι να κοιτάζει προς τα πάνω. Απόδειξη καλής δουλειάς, σωστών επιλογών. Και κυρίως ενός «σχεδίου» που σταθερά εξελίσσεται.

Γράψτε το σχόλιο σας