
Το λαμπρό μέλλον σημαντικότερο ίσως και από το χρυσό μετάλλιο
Ηταν και πάλι στην Κίνα (Σανγκάη) όταν η τότε Εθνική ομάδα πόλο γυναικών του κορυφαίου προπονητή Γιώργου Μορφέση κατακτούσε το 2011 απέναντι στη διοργανώτρια χώρα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα επικρατώντας με 9-8 στον τελικό.
Η μοίρα το έφερε έτσι ώστε πάλι επί κινεζικού εδάφους, στην πόλη Τσενγκντού, η κορυφαία Εθνική ομάδα (βάση τίτλων) της χώρας να ανέβει και πάλι στην κορυφή του κόσμου κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο με νίκη επί της μεγάλης Ουγγαρίας στον τελικό με 13-9.
Όμως ίσως πιο σημαντικό και από το χρυσό μετάλλιο μπορεί να αποδειχθεί το λαμπρό μέλλον που έχει μπροστά της αυτή η ομάδα, στα χέρια ενός εκ των κορυφαίων προπονητών του κόσμου στο γυναικείο πόλο του Χάρη Παυλίδη.
Ο οποίος στο ντεμπούτο του σε μεγάλη διοργάνωση (ανέλαβε την ομάδα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι αντικαθιστώντας την Αλεξία Καμμένου) οδήγησε την Εθνική στην κορυφή του κόσμου και δικαίως στην εξέδρα γελούσαν και τα…μουστάκια του προέδρου της ΚΟΕ, Κυριάκου Γιαννόπουλου που πριν λίγους μήνες έκανε την κίνηση ματ, φέρνοντας στο τιμόνι της Εθνικής τον περιζήτητο (ανά τον κόσμο) Έλληνα προπονητή.
Έναν άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία της γυναικείας ομάδας πόλο του Ολυμπιακού, μετά τη συμφωνία του με το Μιχάλη Κουντούρη, και την έκανε μια εκ των κορυφαίων της Ευρώπης κατακτώντας τρεις Ευρωλίγκες μεταξύ άλλων. Η 3η με το διάδοχό του, τον Τσίριτς, που είχε προτείνει ο ίδιος όταν αναγκάστηκε να φύγει από τον Ολυμπιακό λόγω του χρυσού συμβολαίου που του είχε προσφέρει η Εθνική Κίνας, για να την αλλάξει και αυτής επίπεδο, όπως είχε κάνει άλλωστε και στον Καναδά.
Ο Χάρης Παυλίδης ως ένας σύγχρονος μίδας, ότι πιάνει στο γυναικείο πόλο, το μετατρέπει σε χρυσάφι και είναι ιδανική η συγκυρία ότι ξεκινάει έναν νέο ολυμπιακό κύκλο αυτής της ομάδας με έναν τέτοιο θρίαμβο που δεν ήρθε τυχαία, αλλά με πλάνο και σχέδιο και με τεράστιες νίκες επί της Ιταλίας και – κυρίως – επί του κακού μας δαίμονα τα τελευταία χρόνια, της Ολλανδίας του Ευάγγελου Δουδέση που μας στερούσε κάθε ευκαιρία διάκρισης ή μεταλλίου με καθοριστικές νίκες σε νοκ άουτ παιχνίδια.
Ακόμα και αυτή την κακή ψυχολογία που είχαμε με τις Οράνιε και βγήκε και στον ημιτελικό όταν χάναμε με 11-7, κατάφερε να αλλάξει ο Χάρης Παυλίδης με όπλο την άμυνα όπου με ανατροπή φτάσαμε στη νίκη πρόκριση με 15-13 κρατώντας τις αντιπάλους μας μόλις στα 2 γκολ για πάνω από 10 λεπτά, όπως και στον τελικό με την Ουγγαρία την οποία κάποια στιγμή κρατήσαμε μόλις στο ένα γκολ για 12 λεπτά και πήραμε τη διαφορά που μας χάρισε το τρόπαιο.
Ο Ελληνας τεχνικός έδωσε το σκουφάκι με το Νο 1 στην Αλεξία Τζούρκα του Εθνικού, από την προκριματική φάση αυτού του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Αλέξανδρούπολη και δικαιώθηκε καθώς η τερματοφύλακας του Εθνικού ήταν από τις αποκαλύψεις του τελικού. Μαζί με την έμπειρη Ελευθερία Πλευρίτου που έδειξε στις Ουγγαρέζες όπως δικαίως την επέλεξε η Φερνετσβάρος, αλλά και όλα τα άλλα κορίτσια μας που ήταν η μία καλύτερη από την άλλη.
Τα καλύτερα όμως έρχονται και αυτό είναι το σημαντικότερο για αυτή την ομάδα. Αυτό ήταν το τρίτο μετάλλιο για τον Χάρη Παυλίδη σε επίπεδο εθνικών ομάδων, αφού έχει ένα ασημένιο με τις γυναίκες του Καναδά στο World League το 2017 και ένα χρυσό με τις γυναίκες της Κίνας στους Ασιατικούς Αγώνες του 2023. Ήταν το πρώτο με την Εθνική Ελλάδας, αλλά σίγουρα όχι το τελευταίο για έναν μεγάλο προπονητή που είχε καθιερώσει και την κορυφαία άμυνα με παίκτρια λιγότερο την οποία αντέγραψαν σε όλη την Ευρώπη στη συνέχεια.
Πηγή: In.gr