Βουτιά από ψηλά

25 Ιουλίου, 2025. Ώρα 7:30 το πρωί. Η Εθνική ομάδα πόλο γυναικών, η βάσει αποτελεσμάτων κορυφαία ελληνική Εθνική ομάδα, επιστρέφει στην Αθήνα από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης, με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος των κοριτσιών και του Χάρη Παυλίδη. Ο προπονητής της ομάδας, ένας από τους 3-4 κορυφαίους στον πλανήτη, στέκεται μπροστά στις κάμερες για δηλώσεις. Και τα πρώτα λόγια που βγαίνουν από το στόμα του είναι αυτά:

«Κοιτάξτε, αυτό συμβαίνει χρόνια, αλλά για εμάς -είπαμε- αυτά είναι τα 15 λεπτά της δημοσιότητάς μας, την άλλη εβδομάδα δεν θα μας θυμάται κανένας».

Είναι κάτι -ή πιο σωστά: θα έπρεπε να είναι κάτι- σοκαριστικό. Είναι μια ακόμη ελληνική διαχρονική παγκόσμια πρωτοτυπία. Να σου λέει ο προπονητής της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας Εθνικής σου ομάδας ότι σε λίγες μέρες θα τον έχεις ξεχάσει. Για πολλοστή φορά. Αυτή η ατάκα του κόουτς είναι μια μεγαλειώδης σφαλιάρα, η οποία έχει «οπλίσει» στο μυαλό του εδώ και πολύ καιρό. Τώρα ήταν απλώς μια ιδανική ευκαιρία να «προσγειωθεί» στο μάγουλο όλων. Όλων μας. Όλων «τους».

Διαβάστε επίσης: Ο Εβάν… απ’ τα Καμίνια – Οι 5 στιγμές που σημάδεψαν την πρώτη χρονιά του Φουρνιέ στον Ολυμπιακό (vids)

Ο Παυλίδης αξιοποίησε με κλάση τα 15 λεπτά του

Μια ομάδα που εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες και έχει σηκώσει τον αθλητισμό της χώρας στις πλάτες της, με τεράστιες επιτυχίες και διακρίσεις, κατακτά ένα ακόμη χρυσό μετάλλιο, μια ακόμη παγκόσμια κορυφή και αυτό της εξασφαλίζει μονάχα «15 λεπτά δημοσιότητας». Αυτό και… τέλος.

Ο Παυλίδης συνέχισε: «Θα γίνει μια μεγάλη επιτυχία από τις Εθνικές ομάδες ή τα σωματεία και πάλι τα ίδια. Δυστυχώς, δεν έχει την προβολή που πρέπει, δεν είναι και τόσο η δημοφιλία του μεγάλη, το καταλαβαίνω αυτό. Ελπίζουμε τουλάχιστον, αυτό που θέλω εγώ ως ομοσπονδιακός τεχνικός, είναι όσο περισσότερα παιδιά μπορούν να έρθουνε τις πισίνες και να ασχοληθούν με το πόλο θα είναι κέρδος γιατί η δεξαμενή τον παιδιών είναι πάρα πολύ μικρή».

Σαφέστατα και το πόλο είναι ένα τρομερά δύσκολο και απαιτητικό σπορ. Δεν είναι για όλους. Βασικά είναι για (πολύ) λίγους. Αυτοί οι λίγοι, όμως, δεν θα έπρεπε να είναι «μόνοι», μετά από τόσες και τόσες επιτυχίες. Ο Παυλίδης, οι Εθνικές, οι αθλήτριες, οι αθλητές, δεν μπορούν να αναγκάσουν τον κόσμο να γουστάρει το πόλο. Να πάει στο γήπεδο.

Καλώς ή κακώς, η Ελλάδα είναι αποδεδειγμένα εδώ και δεκαετίες, μια χώρα χωρίς αθλητική παιδεία, χωρίς πραγματική αθλητική κουλτούρα. Μια χώρα όπου το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ είναι τα μοναδικά σπορ που παρακολουθούν οι 9/10, ενώ από το 1/10 που περισσεύει και που παρακολουθεί τα υπόλοιπα σπορ, το 1/10 αυτού του 1/10 είναι που μάλλον καταλαβαίνει και τι ακριβώς παρακολουθεί. Άλλωστε, ο πολύς κόσμος απλά «ακολουθεί» μια ομάδα για οπαδικούς λόγους και όχι γιατί είναι φαν ή γνώστης του εκάστοτε σπορ. Ο Έλληνας είναι οπαδός -όχι φίλαθλος- και δυστυχώς, φαίνεται ότι θα χρειαστούν ακόμη πολλές δεκαετίες χρυσών μεταλλίων στο πόλο και στο… όποιο πόλο, για να αλλάξει κάτι.

Ο κόσμος δεν βλέπει, αλλά οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να ακούν

Αντιθέτως, οι Εθνικές ομάδες, οι προπονητές, οι αθλητές μας, μπορούν να κάνουν δύο πράγματα. Πρώτον, μπορούν -όπως έκανε με την κλάση του ο Ομοσπονδιακός τεχνικός- να αξιοποιήσουν αυτά τα «15 λεπτά» τους για να ζητήσουν από το παιδί και τον γονιό του, να δώσουν μια ευκαιρία στο σπορ που αγαπάνε. Στο σπορ που τιμούν και υπηρετούν. Δείχνοντάς τους ότι ακόμη κι αν είναι για λίγους, αυτοί οι λίγοι είναι μια οικογένεια που διδάσκει όλα όσα πρέπει να διδάσκει ο αθλητισμός. Και που σαν… κερασάκι, μπορεί να τους δώσει χαρές και επιτυχίες!

Επιπλέον, οι Παυλίδηδες, οι Βλάχοι, οι Πλευρίτου και οι Γενηδουνιάδες αυτού του κόσμου, μπορούν -ή τουλάχιστον θα έπρεπε σε μια φυσιολογική χώρα να μπορούν- να «αναγκάσουν» την εκάστοτε Ομοσπονδία, το εκάστοτε Υπουργείο, την εκάστοτε Κυβέρνηση να κάνει τα… αυτονόητα. Να ακούσουν, ασχέτως του πόσος κόσμος βλέπει το σπορ.

Στο φινάλε των δηλώσεών του, ο Χάρης Παυλίδης είναι που πάντως αναγκάστηκε για πολλοστή φορά στην καριέρα του, να «παρακαλέσει» για τα προφανή. Αφού ευχαρίστησε τους συλλόγους που στέκονται στο πλευρό της Εθνικής ομάδας και την βοηθούν να φέρει εις πέρας την προετοιμασία της με όλες τις σχετικές παροχές, συνέχισε με την ευγένεια που τον διακατέχει: «Ευτυχώς η ομοσπονδία βρήκε στο ΟΑΚΑ κάποιες ώρες, αλλά το ιδανικό θα ήταν να υπάρχει ένα κολυμβητήριο για την Εθνική ομάδα σύγχρονο με εγκαταστάσεις, αίθουσα βίντεο, με γυμναστήριο, με εστιατόριο όπως είναι δηλαδή τα φυσιολογικά σε όλες τις χώρες».

Τίτλοι / μετάλλια: 53 – Υποδομές: 0

Σωτήριον Έτος 2025 μΧ: Η Εθνική είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια όμως δεν έχει που να κάνει προπόνηση… Δεν έχει που να κάτσει να φάει…

Τα ίδια άλλωστε είπαν ξανά και όλες οι αθλήτριες και οι αθλητές των εθνικών ομάδων πόλο που γύρισαν από το Παγκόσμιο με ένα χρυσό και ένα χάλκινο. Με ευγένεια π.χ. απάντησε και η αρχηγός των «χρυσών κοριτσιών», Ελευθερία Πλευρίτου, σε σχετική ερώτηση: «Χαιρόμαστε απίστευτα για τη στήριξη του κόσμου είναι κάτι που χρειαζόμαστε καθώς η καθημερινότητα είναι γεμάτη δυσκολίες για κάθε αθλητή…»

Όλα αυτά τα παιδιά -γιατί οι περισσότερες και οι περισσότεροι- παιδιά είναι ακόμη, τρώνε όλη τους τη ζωή σε ένα γυμναστήριο, μια πισίνα, ένα παρκέ, ένα ταρτάν, ένα ταπί, μοχθούν και θυσιάζουν ό,τι μπορούν να θυσιάσουν για να ακούσουν απλά στο τέλος τον εθνικό ύμνο. Όμως ακόμη κι αυτό δεν μπορούν καν να το χαρούν όπως θα ήθελαν.

Χωρίς έσοδα, χωρίς χορηγούς, χωρίς υποδομές, χωρίς εγκαταστάσεις, τον περισσότερο καιρό χωρίς κανέναν στην εξέδρα που δεν είναι φίλος ή οικογένεια, ο Ερασιτεχνικός αθλητισμός στην Ελλάδα συνεχίζει να λάμπει. Μονάχα μέσω του ιδρώτα, του κόπου, των θυσιών και του ταλέντου των αθλητών και των προπονητών. Ειδικά στο πόλο, η Ελλάδα συνεχίζει να «παράγει» αθλητές, αθλήτριες και προπονητές πραγματικά παγκόσμιας κλάσης. Συνεχίζει να εμπλουτίζει την τεράστια παράδοση που έχει το σπορ.

Οι σύλλογοι, όσοι έχουν την ευχέρεια να έχουν πίσω τους επιχειρηματίες που τους αγαπούν και που μπορούν να τους υποστηρίξουν, είναι τυχεροί. Αναπτύσσονται, βελτιώνονται, γιγαντώνονται και από αυτή τη διαδικασία, κερδίζουν και οι Εθνικές ομάδες. Γιατί κατά τα άλλα, κυβερνήσεις και ομοσπονδίες συνεχίζουν να εμφανίζονται μόνο σε συγχαρητήριες αναρτήσεις στο «Χ» και φωτογραφίες στα αεροδρόμια.

Η Ελλάδα στην κορυφή του κόσμου! Θερμά συγχαρητήρια στην Εθνική Ομάδα πόλο γυναικών για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Σιγκαπούρη!

Μας γεμίσατε χαρά και υπερηφάνεια! 🇬🇷

— Prime Minister GR (@PrimeministerGR) July 23, 2025

Εθνικές με 32 μετάλλια

Οι Εθνικές ομάδες πόλο αντρών και γυναικών έχουν κατακτήσει 32 μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις: Ολυμπιακοί αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα, Παγκόσμια Κύπελλα, Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και World League. Δεκαπέντε έχουν οι γυναίκες, 5 χρυσά, 5 ασημένια και 5 χάλκινα, 17 έχουν οι άντρες, 5 ασημένια και 12 χάλκινα.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια, οι Εθνικές μας έχουν πετύχει τα εξής:

Για τις γυναίκες, αυτό ήταν το δεύτερο χρυσό μετάλλιο μέσα σε λίγους μήνες, μετά από αυτό στο Παγκόσμιο Κύπελλο τον περασμένο Απρίλιο, ενώ είχαν προηγηθεί το χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2024 και ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2022.

Οι δε άντρες, μονάχα τα τρία τελευταία χρόνια έχουν πια τέσσερα μετάλλια στις κορυφαίες διοργανώσεις, ένα χάλκινο (2022), ένα ασημένιο (2023) και ένα ακόμη χάλκινο (2025) σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και ένα ασημένιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο (τον περασμένο Απρίλιο).

Σύλλογοι με 21 ευρωπαϊκά

Σε συλλογικό επίπεδο, οι διεθνείς επιτυχίες στο πόλο είναι αντίστοιχα εκκωφαντικές. Οι ελληνικοί σύλλογοι -σε άντρες και γυναίκες συνολικά- μετρούν 21 ευρωπαϊκά τρόπαια, με 5 διαφορετικές συλλόγους να τα έχουν κατακτήσει σε 48 τελικούς, όπου έχουν αντίστοιχα συμμετάσχει 7 διαφορετικοί σύλλογοι.

Στους άντρες, υπάρχουν 5 ευρωπαϊκά (2 Champions League και 1 Super Cup ο Ολυμπιακός, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων η Βουλιαγμένη και 1 Challenger Cup ο Απόλλωνας Σμύρνης), 3 διαφορετικές ομάδες με ευρωπαϊκό (Ολυμπιακός, Βουλιαγμένη, Απόλλων Σμύρνης), 15 τελικοί και 5 διαφορετικές ομάδες σε τελικό (Ολυμπιακός, Βουλιαγμένη, Πανιώνιος, ΝΟ Πατρών, Απόλλων Σμύρνης).

Στις γυναίκες, υπάρχουν 16 ευρωπαϊκά τρόπαια και 4 διαφορετικές ομάδες που τα έχουν κατακτήσει σε 33 τελικούς:

Ολυμπιακός: 3 Πρωταθλήματα Ευρώπης (2015, 2021, 2022), 1 LEN Trophy (2014), 3 Σούπερ Καπ Ευρώπης (2015, 2021, 2022).
Βουλιαγμένης 2 Πρωταθλήματα Ευρώπης (2009, 2010), 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης (2009, 2010), 1 LEN Trophy 2003.
Γλυφάδα: 2 Πρωταθλήματα Ευρώπης (2000, 2003)
Εθνικός: 2 LEN Trophy (2010, 2022)

Πιο μόνοι και μόνες από ποτέ

Έχουν περάσει τρία 24ωρα από τις επιτυχίες των Εθνικών ομάδων γυναικών και αντρών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου της Σιγκαπούρης και -άραγε- ποιος ασχολείται ακόμη; Πόσος κόσμος; Πόσοι «επίσημοι» σε θέσεις-κλειδιά; Πόσα αφιερώματα και συνεντεύξεις γίνονται στα ΜΜΕ της χώρας; Πόση ώρα περνούν τα θέματα του πόλο «ψηλά» στην δημοσιογραφική αξιολόγηση;

Το κείμενο αυτό, επί της ουσίας δεν έχει να προσφέρει κάτι. Είναι απλά ένα καταφατικό νεύμα στον Χάρη Παυλίδη. Ένα «Κόουτς συγνώμη, έχεις απόλυτο δίκιο». Σε όλους σας -και σε αυτό το καταπληκτικό σπορ- αξίζουν παραπάνω από 15 λεπτά στον «αέρα» ενός σάιτ, ενός καναλιού, ενός σταθμού και ενός πρωτοσέλιδου.

Η πικρή, πλήρως αντιφατική με την έννοια της επιτυχίας και ταυτόχρονα σουρεαλιστική «ελληνική» αλήθεια είναι αυτή: Κάθε διάκριση στο ελληνικό πόλο είναι ακόμη μια μαχαιριά στα πλευρά των αθλητών, των προπονητών και των ομάδων.

Κάθε φορά που περνούν τα -κατά Άντι Γουόρχολ- επόμενα 15 λεπτά δημοσιότητάς τους, τους κάνει να αισθάνονται ακόμη πιο μόνοι. Κάθε τίτλος, κάθε μετάλλιο, τους «βαραίνει» ακόμη περισσότερο. Κάθε επιτυχία, κάθε βήμα προς τα πάνω, κάνει την επόμενη… βουτιά στο κενό της καθημερινότητας -από όλο και πιο ψηλά- ακόμη πιο δύσκολη. Κάθε επόμενη προπόνηση που ξεκινά με μια βουτιά σε πισίνα που γεμίζει… επικίνδυνα από τα πολύτιμα μέταλλα των μεταλλίων και των τροπαίων, είναι ακόμη πιο επίπονη.

Τα λόγια που συνεχίζουν να ακούν, είναι σαν χαρτζιλίκι από μισθό της πείνας που ωμά καταναλώθηκε χωρίς ανταμοιβή. Ό,τι κι αν πετυχαίνουν, ό,τι φτιάχνουν κι ό,τι χάλασαν, συνεχίζουν να αντέχουν. Συνεχίζουν το επόμενο πρωί, με την επόμενη προπόνηση. Πέφτουν στην πισίνα και φτου κι απ’ την αρχή.

MUST READ

Αυτό είναι το νέο συμβόλαιο του Φουρνιέ - Όλες οι λεπτομέρειες του «χρυσού» deal με τον Ολυμπιακό

Βουτιά από ψηλά, σε χρυσαφένια θάλασσα.