Συγκλονίζει η ιστορία της Αμίνι – Ο Αγώνας δρόμου από έξι πρώην συμμαθητές της για να τη φυγαδεύσουν από την Καμπούλ

Συγκλονίζει η ιστορία της Αμίνι – Ο Αγώνας δρόμου από έξι πρώην συμμαθητές της για να τη φυγαδεύσουν από την Καμπούλ

«Ακόμα και αν φτάναμε σε αδιέξοδο, συνεχίζαμε να πιέζουμε με την ελπίδα ότι κάτι θα βγει από αυτό. Θέλαμε να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα... Χάρη σε όλη αυτή τη δουλειά, έγινε αυτό το θαύμα», περιγράφουν οι ίδιοι.

Μια συγκλονιστική ιστορία έρχεται στο φως της δημοσιότητας από το Αφγανιστάν. Οι Ταλιμπάν έχουν καταλάβει την εξουσία και εκατομμύρια πολίτες προσπαθούν απεγνωσμένα να εγκαταλείψουν τη χώρα, καθώς το μέλλον τους είναι αβέβαιο. Μία από αυτές είναι και η Χασίν Φάτιμα Αμίνι.

Η 19χρονη ζήτησε βοήθεια από έξι φίλους της, που ζουν σε διάφορα μέρη στην Ευρώπη και την Ασία

Οι νεαροί είχαν γνωριστεί στο United World College (UWC) στο Μόσταρ της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης. Όταν στις αρχές Αυγούστου έγινε γνωστό ότι το ισλαμιστικό κίνημα θα έπαιρνε τον έλεγχο στο Αφγανιστάν, η Αμίνι ζήτησε χείρα βοηθείας, προκειμένου να καταφέρει να φύγει από τη χώρα.

Όλα ξεκίνησαν το Σάββατο 14 Αυγούστου. Η Λόλα Σουίνι από τη Σιγκαπούρη, η Λέα Κασούτσι από την Ιταλία, ο Κάρλος Βαλβέρντε από την Ισπανία, ο Πάμπλο Σαμπαλιέ από τη Γαλλία, ο Ντέιβιντ Μπάσλεϊ από τη Γερμανία και ο Ματζ Μις από τη Σλοβενία ένωσαν τις δυνάμεις τους για χάρη της Αμίνι και η κινητοποίηση τους συγκινεί.

Αρχικά προσπάθησαν να συγκεντρώσουν χρήματα για να αγοράσουν αεροπορικά εισιτήρια για την φίλη τους, με προορισμό το Πακιστάν. Μάλιστα, την επόμενη ημέρα (15/8) προέτρεψαν την ίδια, την μητέρα της και τα δύο αδέρφια της να φύγουν από το σπίτι τους και να πάνε στην Καμπούλ. Έτσι και έκαναν.

Καθώς, το ταξί τους έμπαινε στην πρωτεύουσα, η Αμίνι είδε ανθρώπους να βγάζουν selfies με τους Ταλιμπάν. Κοντά στο αεροδρόμιο, οι Βρετανοί στρατιώτες τους έδιωξαν. Δεν είχαν λύση. Οι φίλοι της είπαν ότι έπρεπε να μείνει κοντά στο αεροδρόμιο και έτσι η νεαρή μαζί με την οικογένειά της πήγε στον θείο της, που έμενε κοντά. Λίγες ώρες αργότερα, τα αεροπορικά εισιτήρια ακυρώθηκαν. Δεν θα υπήρχαν άλλες εμπορικές πτήσεις από την Καμπούλ.

Οι επόμενες ημέρες ήταν πολύ δύσκολες για όλους. Η Αμίνι αγωνιούσε για το μέλλον της και οι φίλοι της προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να συλλέξουν οποιοδήποτε στοιχείο και να την καθησυχάσουν λέγοντάς της ότι το αεροδρόμιο θα ξανανοίξει. Σε κάποιο σημείο σκέφτηκαν να μετακινηθούν στα χερσαία σύνορα με το Πακιστάν ωστόσο ίσως αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να αφήσει πίσω την οικογένειά της.

Σημειώνεται, ότι η 19χρονη είναι σιίτισσα μουσουλμάνα, έχει σπουδάσει στο εξωτερικό, έχει εργαστεί εθελοντικά στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Καμπούλ και έχει επικρίνει δημοσίως τους Ταλιμπάν. Νωρίτερα φέτος, μαζί με τον αδελφό της απέκτησαν βίζα για το Πακιστάν γι’ αυτό και επεδίωξαν να φύγουν προς τα εκεί.

Η ίδια περιγράφοντας την περιπέτειά της στην εφημερίδα Australian Financial Review χαρακτήρισε τους φίλους της διαμάντια, καθώς κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια επιστολή από έναν Γάλλο υπουργό, η οποία επέτρεπε την άμεση είσοδό της και της οικογένειάς της στη Γαλλία.

Την Τρίτη 17 Αυγούστου η νεαρή επέστρεψε στο αεροδρόμιο. Μέχρι εκείνη την ώρα, οι Ταλιμπάν είχαν στήσει ελέγχους από τους οποίους έπρεπε να περάσουν όλοι. Καθώς πάλευαν να περάσουν, η Αμίνι, ο μικρός της αδελφός και η μητέρα της, δέχθηκαν επίθεση. Ωστόσο, δε το έβαλαν κάτω. Πέρασαν μέχρι την Πράσινη Ζώνη του αεροδρομίου, όπου βρισκόταν ο ξένος στρατός.

Οι αμερικανικές, ολλανδικές, πολωνικές και γερμανικές αρχές φώναζαν ονόματα. Η Αμίνι πίστευε ότι αυτή και η οικογένειά της θα ακούσουν το όνομά τους και θα πετάξουν προς την ελευθερία. Όμως ένας Αμερικανός στρατιώτης αποκάλυψε ότι η επιστολή του Γάλλου υπουργού δεν ήταν αρκετή και ότι τα ονόματα τους δεν υπήρχαν σε κανέναν κατάλογο επιβίβασης.

Οι επόμενες στιγμές ήταν εφιαλτικές. Οι Ταλιμπάν ξεκίνησαν να πυροβολούν στον αέρα και στο πλήθος. Ο κόσμος άρχισε να τρέχει, να ποδοπατιέται μέσα στον πανικό. Τελικά, η 19χρονη και η μητέρα της με τα αδέρφια της επέστρεψαν στο σπίτι του θείου της. Εκείνη τη νύχτα έπεσαν πολλοί πυροβολισμοί σε κοντινή απόσταση.

Την επόμενη μέρα, υπό τον φόβο του ισλαμιστικού κινήματος η οικογένεια επέστρεψε στο σπίτι της. Οι Ταλιμπάν είχαν καταλάβει καταστήματα και υπηρεσίες. Οι τιμές για την τηλεφωνική πίστωση και τα τρόφιμα είχαν εκτοξευθεί στα ύψη. Οι φίλοι προσπάθησαν να στείλουν περισσότερα χρήματα, αλλά όλα τα εμβάσματα προς το Αφγανιστάν είναι πλέον μπλοκαρισμένα. Εκείνο το βράδυ η ομάδα έλαβε ένα μήνυμα της Αμίνι που έλεγε ότι θα πήγαινε για ύπνο πεινασμένη.

Παρόλα αυτά, οι φίλοι συνέχισαν τις προσπάθειές τους

«Ακόμα και αν φτάναμε σε αδιέξοδο, συνεχίζαμε να πιέζουμε με την ελπίδα ότι κάτι θα βγει από αυτό. Θέλαμε να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα. Δε μας ενδιέφερε να κοιμηθούμε. Το θέμα ήταν να βοηθήσουμε κάποιον που είχε πραγματικά ανάγκη να φύγει από το Αφγανιστάν», είπε η Λόλα Σουίνι στην ομαδική συνέντευξη.

«Ο καθένας από εμάς ένιωσε κάποια στιγμή ότι όλο αυτό ήταν αδύνατο, αλλά πάντα σηκώναμε ο ένας τον άλλον. Χάρη σε όλη αυτή τη δουλειά, έγινε αυτό το θαύμα», ανέφερε από την μεριά του ο Ντέιβιντ Μπασλεϊ από τη Γερμανία.

Την Πέμπτη 19 Αυγούστου μέσω ενός Ευρωπαίου βουλευτή και της ισπανικής κυβέρνησης  έγινε γνωστό ότι η Αμίνι βρισκόταν πλέον στη λίστα. Τρεις ημέρες αργότερα, την Κυριακή 22 Αυγούστου, έφτασε το μήνυμα. «Πείτε στην ίδια και την οικογένειά της να έρθουν στην πύλη φορώντας κόκκινα και κίτρινα κασκόλ και να φωνάζουν ‘Ισπανία’ όταν θα βρίσκονται κοντά οι στρατιώτες», έλεγαν οι οδηγίες στους φίλους της.

Η οικογένεια λοιπόν, έπρεπε να επιστρέψει στο αεροδρόμιο αλλά να δώσει στο ταξί σχεδόν όλα τα χρήματα που τους είχαν απομείνει. Όταν έφτασε στο αεροδρόμιο στις 11 το πρωί, επικρατούσε χάος. Όλοι τους έπρεπε να περάσουν από τρία σημεία που έλεγχαν οι Ταλιμπάν, το Ισλαμικό Κράτος του Χορασάν (IS-K) και οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Μετά από δύο ώρες, πέρασαν από το πρώτο σημείο ελέγχου. Η ομάδα την εκλιπαρούσε να είναι προσεκτική και να μην χρησιμοποιεί το τηλέφωνό της. Νωρίς το πρωί της Δευτέρας 23 Αυγούστου πέρασαν και το τελευταίο σημείο ελέγχου. Με τη βοήθεια αμερικανικών και καναδικών επαφών που είχαν κάνει οι φίλοι της, καθώς και των ισπανικών εγγράφων, η οικογένεια έλαβε την άδεια να επιβιβαστεί σε ένα ισπανικό στρατιωτικό αεροπλάνο.

Τα είχαν καταφέρει. Την επόμενη ημέρα  (24/8) η οικογένεια έφτασε στη Μαδρίτη και ζήτησε άσυλο στην Ισπανία. Η Αμίνι ελπίζει να σπουδάσει ξανά, κάνει όνειρα για το μέλλον και όντας ασφαλής επιδιώκει να βοηθήσει όσους έμειναν πίσω.

Όπως λέει: «Αναρωτιέμαι γιατί κατάφερα να σωθώ. Πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω αυτούς που έμειναν πίσω, ειδικά τις γυναίκες και τα παιδιά. Όσοι φύγαμε, θα πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας, τις οικογένειές μας και τον λαό του Αφγανιστάν, ώστε μια μέρα να δείξουμε ότι έχουμε τη δύναμη να διοικήσουμε τη χώρα. Ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον υπάρξει γυναίκα πρόεδρος του Αφγανιστάν».

Πηγή: AFR

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ