Αμερικανικό ανθρωποκυνηγητό, Μπιν Λάντεν – Πώς ο πιο καταζητούμενος άνθρωπος στον κόσμο έγινε η εμμονή των ΗΠΑ

Το American Manhunt: Osama Bin Laden (Αμερικανικό ανθρωποκυνηγητό: Μπιν Λάντεν) παίρνει μια ιστορία που ο κόσμος γνωρίζει, αφαιρεί τα στρώματα του μύθου και της δραματοποίησης και την ανασυνθέτει με ανατριχιαστική οικειότητα και βάναυση σαφήνεια.

Το αποτέλεσμα είναι ένα ντοκιμαντέρ τριών επεισοδίων που ούτε δοξάζει ούτε δέχεται κάτι ως απόλυτο – απλά αφηγείται δυναμικά.

Διαβάστε επίσης: Για γέλια και για κλάματα το live streaming της ΑΕΚ

«11 Σεπτεμβρίου 2001. 08:46 π.μ.»

Σε σκηνοθεσία των Mor Loushy και Daniel Sivan, η σειρά είναι το τελευταίο μέρος της ανθολογίας American Manhunt του Netflix, μετά τις προηγούμενες συμμετοχές για τη βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης και τον O.J. Simpson.

Αυτή όμως είναι διαφορετική. Δεν πρόκειται απλώς για ένα ανθρωποκυνηγητό – πρόκειται για την ψυχοσύνθεση της Αμερικής μετά την 11η Σεπτεμβρίου, τις γραφειοκρατικές τριβές, τα λάθη τακτικής, τις αποφάσεις των μυστικών υπηρεσιών και την ασάφεια που περιέβαλε τη δεκαετή καταδίωξη του Οσάμα Μπιν Λάντεν – του ανθρώπου που ενορχήστρωσε την πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση στη σύγχρονη ιστορία.

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά όχι με ένα κτύπημα, αλλά με έναν ζοφερό ψίθυρο – «11 Σεπτεμβρίου 2001. 08:46 π.μ.». Και στη συνέχεια, οι εικόνες που ο κόσμος έχει καταγράψει στη συλλογική του μνήμη -το πρώτο αεροπλάνο πέφτει πάνω στον Βόρειο Πύργο.

Το ντοκιμαντέρ υπονοεί έντονα και αρκετοί συνεντευξιαζόμενοι δηλώνουν ευθέως ότι η απροθυμία του υπουργού Άμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, να αναπτύξει επαρκή χερσαία στρατεύματα άφησε ουσιαστικά τον Μπιν Λάντεν να διαφύγει

 

Στοιχειωμένοι, απογοητευμένοι και μερικές φορές έξαλλοι

Από εκεί και πέρα, το πρώτο επεισόδιο είναι ταυτόχρονα εισαγωγικό και αυτοψία, ανακεφαλαιώνοντας τι γνώριζαν η CIA και η NSA για τον Μπιν Λάντεν και την Αλ Κάιντα πριν από τις επιθέσεις. Spoiler: ήταν περισσότερα από όσα οι περισσότεροι Αμερικανοί συνειδητοποιούσαν.

Πρώην πράκτορες της CIA, αναλυτές της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας και στρατιωτικοί αξιωματούχοι προσφέρουν αναδρομικές πληροφορίες με ένα επίπεδο ειλικρίνειας που προκαλεί ανησυχία. Δεν πρόκειται για ομιλούντες που ανακυκλώνουν ενημερώσεις Τύπου – είναι στοιχειωμένοι, απογοητευμένοι και μερικές φορές έξαλλοι.

Ένα από τα πιο συναρπαστικά πλεονεκτήματα της σειράς είναι η άρνησή της να προσπεράσει τις αμερικανικές αποτυχίες. Η πολιορκία της Τόρα Μπόρα, όπου ο Μπιν Λάντεν φέρεται να είχε στριμωχτεί το 2001, αντιμετωπίζεται όχι ως μια τακτική αναποδιά αλλά ως μια κολοσσιαία χαμένη ευκαιρία.

Η απροθυμία του υπουργού Άμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ

Το ντοκιμαντέρ υπονοεί έντονα και αρκετοί συνεντευξιαζόμενοι δηλώνουν ευθέως ότι η απροθυμία του υπουργού Άμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, να αναπτύξει επαρκή χερσαία στρατεύματα άφησε ουσιαστικά τον Μπιν Λάντεν να διαφύγει.

Δεν υπάρχει διάψευση από το στρατόπεδο του Ράμσφελντ, αλλά το ντοκιμαντέρ δεν προσποιείται ότι είναι ουδέτερο. Δεν είναι εδώ για να εκδικάσει την ιστορία- είναι εδώ για να παρουσιάσει τους ανθρώπους που την έζησαν, που έλαβαν αποφάσεις υπό πίεση και μερικές φορές είδαν αυτές τις αποφάσεις να ξετυλίγονται σε πραγματικό χρόνο.

Μέσα από ανακατασκευασμένο οπτικό υλικό, απόρρητο ήχο και τη φωνή του Ρόμπερτ Τζέι. Ο’Νιλ – του ανθρώπου που πυροβόλησε τον μοιραίο πυροβολισμό – η αποστολή ανασυντίθεται με ακρίβεια

Πρώτο επεισόδιο

Σε όλα τα επεισόδια, οι θεατές συστήνονται σε μια σειρά από χαρακτήρες που μοιάζουν να προέρχονται από ένα γεωπολιτικό θρίλερ, μόνο που είναι πολύ αληθινοί.

Υπάρχει η Τρέισι Γουόλντερ, η οποία από αρχηγός αδελφότητας στο USC έγινε αξιωματικός της CIA για τις επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη- υπάρχει ο Μίχαελ Μορέλ, ο καθημερινός ενημερωτής του Τζορτζ Μπους, ο οποίος είχε τη ζηλευτή δουλειά να ενημερώνει τον Πρόεδρο για τις επιθέσεις ενώ αυτός καθόταν με μαθητές και υπάρχει ο Κέβιν Σέφερ, ένας αξιωματικός του Ναυτικού μέσα στο Πεντάγωνο που μόλις που γλίτωσε τη ζωή του και κατέρρευσε δύο φορές στο χειρουργικό τραπέζι.

Η αφήγησή του για το πώς σύρθηκε μέσα από τη φωτιά με το 40% του σώματός του καμένο είναι μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές στην οθόνη.

Η συνέχεια

Το δεύτερο επεισόδιο γεφυρώνει τα χρόνια μετά την Τόρα Μπόρα, διερευνώντας πώς η Αλ Κάιντα εξελίχθηκε σε παγκόσμιο δίκτυο, ενώ ο Μπιν Λάντεν παρέμεινε φάντασμα. Αυτό το τμήμα θα μπορούσε εύκολα να έχει κρεμάσει κάτω από το βάρος των γραφειοκρατικών λεπτομερειών, αλλά δεν το κάνει.

Αντ’ αυτού, οι σκηνοθέτες διατηρούν την ένταση να σιγοβράζει, οδηγώντας στην τελευταία ώρα – μια ηλεκτρισμένη, στιγμή προς στιγμή ανάλυση της επιχείρησης Neptune Spear (Δόρυ Ποσειδώνα) της νυχτερινής επιδρομής που τελικά έπιασε τον Μπιν Λάντεν στο Αμποταμπάντ του Πακιστάν.

Εδώ είναι που η σειρά φτάνει στο αφηγηματικό της αποκορύφωμα. Μέσα από ανακατασκευασμένο οπτικό υλικό, απόρρητο ήχο και τη φωνή του Ρόμπερτ Τζέι. Ο’Νιλ – του ανθρώπου που πυροβόλησε τον μοιραίο πυροβολισμό – η αποστολή ανασυντίθεται με ακρίβεια.

Το πράσινο φως του Μπαράκ Ομπάμα

Υπάρχει το προπονητικό συγκρότημα που χτίστηκε με μυστικότητα, η συντριβή του ελικοπτέρου που παραλίγο να θέσει σε κίνδυνο την επιχείρηση, η συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο όπου ο Τζο Μπάιντεν φέρεται να συμβούλευσε κατά της επιδρομής ενώ η Χίλαρι Κλίντον την υποστήριξε, και η τελικά μόνη απόφαση του Μπαράκ Ομπάμα να δώσει το πράσινο φως.

Οι θεατές μπαίνουν ακόμη και στο δωμάτιο καταστάσεων, όπου ο Πρόεδρος και η ομάδα του παρακολούθησαν την επιδρομή σε πραγματικό χρόνο, λεπτό προς λεπτό.

Οι Loushy και Sivan δεν βασίζονται σε αναπαραστάσεις ή μελόδραμα για να κατασκευάσουν αγωνία. Τα διακυβεύματα είναι αρκετά υψηλά από μόνα τους.

Αντιθέτως, χρησιμοποιούν αρχειακό υλικό με εκδοτική φινέτσα, ενσωματώνοντας συνεντεύξεις τόσο άψογα ώστε η αφήγηση να ρέει σαν θρίλερ, διατηρώντας παράλληλα την αξιοπιστία της αυστηρής δημοσιογραφίας.

Η σειρά είναι γυαλισμένη αλλά όχι υπερβολικά στυλιζαρισμένη. Ο τόνος της είναι επείγων αλλά όχι τσιριχτός. Η φρίκη της 11ης Σεπτεμβρίου αντιμετωπίζεται με ευαισθησία, τα λάθη των μυστικών υπηρεσιών με ειλικρίνεια και η ηθική της εκδίκησης με αυτοσυγκράτηση.

Η δυσάρεστη αλήθεια

Το «Αμερικανικό ανθρωποκυνηγητό: Οσάμα Μπιν Λάντεν» δεν επιχειρεί να απαντήσει αν η δολοφονία του Μπιν Λάντεν ήταν το τέλος κάποιου πράγματος ή απλώς ένα ακόμη αιματηρό κεφάλαιο σε μια ιστορία χωρίς λύση.

Αφήνει, ωστόσο, τον θεατή με μια τελευταία, δυσάρεστη αλήθεια: ναι, ο Μπιν Λάντεν είναι νεκρός, αλλά το ίδιο ισχύει και για σχεδόν 3.000 ανθρώπους από εκείνο το πρωινό του Σεπτεμβρίου και οι επιπτώσεις εκείνης της ημέρας, οι πόλεμοι, η παρακολούθηση, ο φόβος, η πόλωση, είναι ακόμα ζωντανές.

Πρόκειται για μια ιστορία που έχει μυθοποιηθεί, πολιτικοποιηθεί και εμπορευματοποιηθεί για πάνω από δύο δεκαετίες.

MUST READ

Για γέλια και για κλάματα το live streaming της ΑΕΚ

*Με στοιχεία από ndtv.com