«Wellcome to Hell» – Μαρτυρίες από τη φυλακή-κολαστήριο μεταναστών στο Ελ Σαλβαδόρ

Οι συνεντεύξεις με 16 πρώην κρατούμενους του Κέντρου Κράτησης για Τρομοκρατία του Ελ Σαλβαδόρ προσφέρουν την πιο ολοκληρωμένη εικόνα μέχρι σήμερα για τις συνθήκες στη διαβόητη φυλακή.

Ένας κρατούμενος ξυλοκοπήθηκε μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του. Άλλοι βγήκαν από το σκοτεινό δωμάτιο απομόνωσης γεμάτοι μώλωπες, κάνοντας αγώνα να περπατήσουν ή κάνοντας εμετό με αίμα. Άλλος κρατούμενος είπε στους συγκρατούμενούς του ότι τον βίασαν.

Διαβάστε επίσης: Στρεφέτσα: «Δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά για τον Ολυμπιακό» (vid)

«Σας περιμένει μια έκπληξη», τους είπε ένας αξιωματούχος μετανάστευσης

Κάποιες από τις περιγραφές των κρατουμένων στο «La Isla» (Το Νησί), τη φυλακή-κολαστήριο στο Ελ Σαλβαδόρ, όπου στέλνουν οι ΗΠΑ τους προς απέλαση Βενεζουελάνους μετανάστες. Στην εφημερίδα Washington Post μίλησαν 16 από τους 250 ανθρώπους που έμεινα 125 ημέρες στο Κέντρο Κράτησης για Τρομοκρατία του Ελ Σαλβαδόρ, ή CECOT. Στην ίδια φυλακή βρίσκονται επίσης 14.000 κρατούμενοι, πολίτες του Ελ Σαλβαδόρ. Πολύ λίγοι έχουν αποφυλακιστεί από εκεί και ελάχιστοι έχουν μιλήσει γι’ αυτό.

Ξυλοδαρμοί και φρίκη

Οι Βενεζουελάνοι που μίλησαν στην Washington Post συνελήφθησαν στο πλαίσιο της μαζικής εκστρατείας απελάσεων του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Οι περιγραφές τους έχουν πολλά κοινά: στη φυλακή υποβλήθηκαν σε επανειλημμένους ξυλοδαρμούς που τους άφησαν μελανιασμένους, να αιμορραγούν ή με σοβαρά τραύματα. Άνθρωποι με προβλήματα υγείας, όπως διαβήτης, αρτηριακή πίεση, νεφρική ανεπάρκεια, είχαν ελάχιστη πρόσβαση σε περίθαλψη.

Η είσοδος του Κέντρου Κράτησης για την Τρομοκρατία στο Ελ Σαλβαδόρ. REUTERS/Jose Cabezas/File Photo

Οι άνδρες κοιμόντουσαν σε μεταλλικές κουκέτες – συνήθως χωρίς μαξιλάρια – σε ομαδικά κελιά με αναμμένα φώτα όλο το 24ωρο. Έκαναν μπάνιο ή πήγαιναν στην τουαλέτα ευρισκόμενοι σε κοινή θέα, χωρίς ίχνος ιδιωτικότητας. Σπάνια έβγαιναν από το κελί τους.

Βασανιστήρια

Εάν οι αφηγήσεις των κρατουμένων είναι αληθινές, πιθανότατα στο CECOT παραβιάζονται οι συμβάσεις του ΟΗΕ κατά των βασανιστηρίων, τις οποίες έχουν υπογράψει το Ελ Σαλβαδόρ και οι ΗΠΑ. Η δικηγόρος Ισαμπέλ Καρλότα Ρόμπι, του Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Robert F. Kennedy, που μίλησε μαζί τους, λέει ότι οι ΗΠΑ, οι οποίες πλήρωσαν την κυβέρνηση του Μπουκέλε 6 εκατ. δολάρια για να κρατήσει τους Βενεζουελάνους, θα μπορούσαν να βρεθούν κατηγορούμενες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό θα εξαρτηθεί από τα αποδεικτικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένου του πόσα γνώριζαν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι για τις συνθήκες που επικρατούν στη φυλακή.

Αν τα βασανιστήρια, οι αυθαίρετες κρατήσεις, οι βίαιες εξαφανίσεις και οι σεξουαλικές επιθέσεις, εάν αποδειχθούν συστηματικά ή γενικευμένα και γνωστά στην κυβέρνηση, οι ΗΠΑ μπορεί να βρεθούν κατηγορούμενες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Μια διεθνής ομάδα προετοιμάζει μια έκθεση για το Ελ Σαλβαδόρ και διερευνά εάν διαπράχθηκε κάποιο από αυτά τα εγκλήματα. Τουλάχιστον ένα μέλος της ομάδας πιστεύει ότι δικαιολογείται ποινική έρευνα.

Λος Άντζελες – Περφόρμανς για να ευαισθητοποιηθεί το κοινό για τις συνθήκες στις φυλακές του Ελ Σαλβαδόε / REUTERS/Daniel Cole

Νόμιμοι μετανάστες

Η εφημερίδα διαπίστωσε ότι πολλοί από τους κρατούμενους είχαν εισέλθει στις Ηνωμένες Πολιτείες νόμιμα και συμμορφώνονταν ενεργά με τους κανόνες μετανάστευσης των ΗΠΑ. Κάποιοι είχαν διαφύγει από την πολιτική καταπίεση και την ακραία φτώχεια και σε ορισμένους είχε χορηγηθεί άδεια να ζουν και να εργάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τουλάχιστον δύο έφτασαν στις ΗΠΑ ως πρόσφυγες αναζητώντας ασφάλεια από διώξεις στη Βενεζουέλα.

Αρκετοί υποψιάζονταν ότι είχαν συλληφθεί και απελαθεί από τις ΗΠΑ αποκλειστικά και μόνο λόγω των τατουάζ τους.

Δεν ήξεραν πού τους πάνε

Όταν τους έβαλαν στο αεροπλάνο στο Τέξας, στις 15 Μαρτίου, κανείς δεν ενημερώθηκε για το πού θα μεταφέρονταν.

Δεμένοι από τους καρπούς, τη μέση και τους αστραγάλους τους, φορτώθηκαν σε τρία αεροσκάφη τσάρτερ. Πολλοί πίστευαν ότι κατευθύνονταν στη Βενεζουέλα. Τους απαγορεύτηκε να ανοίξουν τα στόρια των παραθύρων. «Σας περιμένει μια έκπληξη», τους είπε ένας αξιωματούχος μετανάστευσης.

Κρατούμενοι στο CECOT – Από ανάρτηση της κυβέρνησης του Ελ Σαλβαδόρ

Όταν έφτασαν, και είδαν τη σημαία του Ελ Σαλβαδόρ, άρχισαν να πανικοβάλλονται. Μερικοί αρνήθηκαν να κατέβουν από το αεροπλάνο. Ένας φρουρός χτύπησε μια γυναίκα επιβάτη. Άλλους τους κλότσησαν, τους έσπρωξαν, τους ξυλοκόπησαν και τους υποχρεώσαν να βγουν.

Τελικά τις γυναίκες τις έστειλαν πίσω στις ΗΠΑ, γιατί το Ελ Σαλβαδόρ αρνήθηκε να τις κρατήσει.

«Καλώς ήρθατε στην Κόλαση»

Στη διάρκεια της διαδρομής για τη φυλακή, κουκουλοφόροι αστυνομικοί τους φώναξαν: «Καλώς ήρθατε στην κόλαση». Εκεί άρχισε το μαρτύριό τους.

Τους κούρεψαν, τους έγδυσαν, τους πήραν ό,τι είχαν σε χρήματα και κοσμήματα. Και μετά τους υποχρέωσαν να πέσουν κάτω, στα γόνατα, και τους μίλησε ο διευθυντής της φυλακής: οι άνδρες δεν θα είχαν κανένα δικαίωμα, ούτε δικηγόρο, ούτε θα τους έβλεπε ο ήλιος. Δεν θα έτρωγαν ποτέ ξανά κρέας ή κοτόπουλο.

«Ο μόνος τρόπος για να φύγετε», είπε, σύμφωνα με πολλούς κρατούμενους, «είναι μέσα σε μια μαύρη σακούλα».

«Η πιο διεστραμμένη μορφή ταπείνωσης»

Οι Βενεζουελάνοι τοποθετήθηκαν σε κελιά, έως και 20 άνδρες σε κάθε ένα. Οι τσιμεντένιοι τοίχοι είχαν λεκέδες από ξεραμένο αίμα και ιδρώτα.

Κάθε κελί είχε 80 μεταλλικά κρεβάτια στοιβαγμένα το ένα κοντά πάνω στο άλλο σε επίπεδα των τεσσάρων. Η χρήση των ντους και της τουαλέτας ελεγχόταν από τους φρουρούς και περιοριζόταν σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας. Χωρίς παράθυρα ή ανεμιστήρες, οι κρατούμενοι ζούσαν και έτρωγαν μέσα στη δυσοσμία από τα δικά τους περιττώματα.

Και έχασαν την αίσθηση του χρόνου. Καταλάβαιναν αν είναι μέρα ή νύχτα μόνο από τη θερμοκρασία: ζέστη πρωί, δροσιά βράδυ. Δεν έβλεπαν ήλιο, αλλά μπορούσαν να ακούσουν τη βροχή. Για να μετρήσουνς τις ημέρες, έξυναν με τα νύχια τους σημάδια στον τοίχο.

«Ο γιατρός μας παρακολουθούσε να μας χτυπούν και μετά μας ρωτούσε «Πώς αισθάνεστε;» χαμογελώντας», είπε ένας από τους κρατούμενους. «Ήταν η πιο διεστραμμένη μορφή ταπείνωσης».

Αστυνομικοί στο CECOT /  REUTERS/Jose Cabezas/File Photo

«Ο Τίτο πεθαίνει»

Όταν ο 26χρονος Τίτο Μαρτίνεθ κρατούνταν στις ΗΠΑ, ένας γιατρός του είπε ότι είχε νεφρική ανεπάρκεια και θα χρειαζόταν μεταμόσχευση. Μετά από επανειλημμένους ξυλοδαρμούς στο CECOT, δεν μπορούσε πλέον να σηκωθεί από το κρεβάτι. Βρεχόταν και βασιζόταν στους συγκρατούμενούς του για να τον ταΐσουν.

«Ο Τίτο πεθαίνει», είπαν οι φίλοι του στο προσωπικό της φυλακής. Όταν τελικά έλαβε θεραπεία, ο γιατρός του είπε ότι το λειτουργικό νεφρό του λειτουργούσε μόνο στο 20% και ότι σύντομα θα χρειαζόταν αιμοκάθαρση για να επιβιώσει.

Απόπειρες αυτοκτονίας και βιασμοί

Κάποιοι κρατούμενοι έκαναν απεργία πείνας. Όταν αυτή απέτυχε, μερικοί επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν δένοντας σεντόνια γύρω από τον λαιμό τους ή χρησιμοποιώντας σκουριασμένους σωλήνες για να κόψουν τις φλέβες τους.

Όποιος τολμούσε να αντισταθεί ή δεν υπάκουε, το πλήρωνε  πολύ ακριβά. Ο Ερνάντεθ, μια μέρα με πολλή ζέστη, θέλησε να δροσιστεί κάνοντας μπάνιο. Ξέχασε να πει στους φίλους του να προσέχουν τους φρουρούς.

Από την περφόρμανς στο Λος Άντζελες /  REUTERS/Daniel Cole

Τον οδήγησαν σε ένα κελί-τρύπα με ελάχιστο φως και τον κακοποίησαν σεξουαλικά. Όταν επέστρεψε στο κελί και είπε στους φίλους του τι είχε συμβεί, κρατούμενοι προσφέρθηκαν να μιλήσουν στο προσωπικό. Τους απέτρεψε. Φοβήθηκε ότι τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα.

Η αποτυχημένη εξέγερση

Περίπου δύο μήνες μετά την άφιξή τους στο CECOT, οι κρατούμενοι, απελπισμένοι, έσπασαν σίδερα από τις κουκέτες και τα χρησιμοποίησαν για να σπάσουν τις κλειδαριές τους. Δεκάδες ξέφυγαν και πέταξαν κουτιά σαπουνιού και χυμών στους φρουρούς. Κάποιοι άρχισαν να σπάνε τοίχους.

Οι φρουροί ανταπέδωσαν με λαστιχένιες σφαίρες, εισέβαλαν στα κελιά και ανάγκασαν τους άνδρες να γονατίσουν με τα χέρια πίσω από τα κεφάλια τους.

«Στέκονταν στα πόδια μας μέχρι που δεν μπορούσαμε πια να τους νιώσουμε», είπε ο ένας κρατούμενος. Και μετά τους τιμώρησαν. Τους μετέφεραν σε άλλο κελί, τους έβαλαν χειροπέδες και τους ξυλοκοπούσαν εναλλάξ, για πολλές ώρες.

Η επίσκεψη των ξένων

Οι συνθήκες βελτιώνονταν μόνο όταν ξένοι επισκέπτονταν τη φυλακή ή όταν κυβερνητικοί αξιωματούχοι ήθελαν φωτογραφίες. Λίγο μετά την επίσκεψη του Ερυθρού Σταυρού, μοιράστηκαν Βίβλοι σε κάθε κελί.

Όταν πήγε η υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Κρίστι Νόεμ, δόθηκε στους κρατούμενους καλύτερο φαγητό, αλλά και υποτυπώδη στρώματα. Στην επίσκεψη μιας ομάδας Αμερικανών πολιτικών, οι κρατούμενοι με ορατά τραύματα μεταφέρθηκαν στα πιο απομακρυσμένα κελιά.

Τις τελευταίες μέρες παραμονής τους στο CECOT, είπαν οι κρατούμενοι, οι συνθήκες φάνηκαν να βελτιώνονται. Τους είδε γιατρός, τους δόθηκαν οδοντόπαστες, ξυραφάκια και αποσμητικά. Ένας σωφρονιστικός υπάλληλος τράβηξε φωτογραφίες. Ο διευθυντής τους είπε να βουρτσίσουν τα δόντια τους.

Καράκας – Κινητοποίηση συγγενών κρατουμένων στο Ελ Σαλβαδόρ /  REUTERS/Maxwell Briceno

Επιστροφή στην πατρίδα

Στις 5 π.μ. στις 18 Ιουλίου, τους φόρτωσαν σε λεωφορεία, χωρίς να τους πουν πού πάνε. Τότε, ένας άνδρας με στολή και μια σημαία της Βενεζουέλας στο ένα μανίκι ανέβηκε στο λεωφορείο. Κατάλαβαν ότι επέστρεφαν στην πατρίδα.

Στο αεροπλάνο τους περίμεναν άνδρες ντυμένοι στα μαύρα, πιθανότατα αξιωματικοί των μυστικών υπηρεσιών της Βενεζουέλας.

Πριν επανενωθούν με τις οικογένειές τους, είπε ένας κρατούμενος, τους είπαν να ηχογραφήσουν ένα βίντεο, όπου θα ευχαριστούσαν την κυβέρνηση της Βενεζουέλας. Ένας κρατούμενος, που μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας, είπε ότι τον προειδοποίησαν ότι αν δραπέτευε ξανά και τον απέλαυναν ξανά στη Βενεζουέλα, θα μπορούσε να κατηγορηθεί για προδοσία.

Κάποιοι, παρά το γεγονός  ότι είχαν εγκαταλείψει τη Βενεζουέλα, δήλωσαν πραγματικά ευγνώμονες στον Μαδούρο που διαπραγματεύτηκε την απελευθέρωσή τους. Κάποιοι είπαν ότι θα έφευγαν ξανά για τις ΗΠΑ, ίσως μόλις ο Τραμπ αποχωρήσει από το αξίωμα.

MUST READ

Δεν είναι απλά το Μουσείο του Ολυμπιακού, είναι η «καρδιά» του Ολυμπιακού! (vids)

Αλλά ένας το απέκλεισε. «Το αμερικανικό όνειρο», είπε, «έγινε εφιάλτης».