
Η λύση παραμένει ανύπαρκτη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα έχει και άλλα κεφάλαια. Αλλά «λευκός καπνός» βγήκε από την Αλάσκα - από τη συνάντηση ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βλαντίμιρ Πούτιν.
Η συνάντηση Πούτιν – Τραμπ δεν έβγαλε απόφαση για την Ουκρανία, διότι δεν μπορούσε να βγάλει. Ο Τραμπ είχε προηγουμένως δηλώσει ότι οποιαδήποτε τελική απόφαση θα ληφθεί από την Ουκρανία.
Αλλά «λευκός καπνός» βγήκε από την Αλάσκα. Κατ’ αρχάς, δεν συμφωνήθηκε κατάπαυση του πυρός – και μάλιστα ο Τραμπ υιοθέτησε τη ρωσική θέση περί ειρήνης χωρίς εκεχειρία, άρα περί διαπραγμάτευσης που θα οδηγήσει απευθείας σε τετελεσμένα. Επιπλέον, έγινε αποδεκτή η ρωσική πρόταση για ανταλλαγή εδαφών.
Διαβάστε επίσης: «Ο Ολυμπιακός συμφώνησε με Παλμέιρας για Ταλίς – Όλες οι λεπτομέρειες» (vids)
Επίσης, ο Τραμπ είπε ότι επίκειται νέα συνάντησή του με τον Ρώσο ομόλογό του, όπερ σημαίνει ότι, μέχρι να γίνει, δεν θα υπάρχουν υψηλοί ρωσοαμερικανικοί τόνοι και άρα δεν θα ασκείται ισχυρή αμερικανική πίεση στη Μόσχα.
Ακόμη, μολονότι δεν πήρε την εκεχειρία που ήθελε, δεν θα υλοποιήσει τις σχετικές απειλές που εξαπέλυε το τελευταίο χρονικό διάστημα. Ουδείς να πληγεί από νέες αμερικανικές κυρώσεις, ούτε η Ρωσία ούτε οι χώρες που συναλλάσσονται εμπορικώς με αυτήν.
Τέλος, έριξε το «μπαλάκι» στην ΕΕ και τον Ζελέσνκι, λέγοντας ότι η ευθύνη είναι πλέον δική τους. Επί της ουσίας, τους καλεί να αποδεχτούν τις παραχωρήσεις που ζητά η Μόσχα.
Ποιες είναι αυτές; Δεν ανακοινώθηκαν από τον Τραμπ ή τον Πούτιν. Δυτικά ΜΜΕ, ωστόσο, προέβησαν σε σχετικά δημοσιεύματα μετά από τη συνάντηση στην Αλάσκα. Ανέφεραν πως βασίζονται σε διαρροές.
Αλλά αυτά που παρουσιάστηκαν ως προτάσεις της Μόσχας, αντιβαίνουν σε όλες τις δηλώσεις της από τότε αντεπιτέθηκε στα μέτωπα της Ουκρανίας μέχρι και σήμερα.
Η Μόσχα έχει υπαγάγει στη Ρωσική Ομοσπονδία τέσσερις ουκρανικές περιφέρειες (Λουγκάνσκ, Ντονιέτσκ, Ζαπορίζια, Χερσώνα) μετά από σχετικά δημοψηφίσματα και έχει καταλάβει στρατιωτικά το μεγαλύτερο μέρος τους.
Σύμφωνα με τις προαναφερθείσες «διαρροές», η Μόσχα έθεσε τον όρο να κρατήσει στην κατοχή της το Λουγκάνσκ και το Ντονιέτσκ – δηλαδή μόνο τις δύο από τις τέσσερις αυτές περιφέρειες.
Είναι δυνατόν ο Πούτιν να παραχωρήσει εδάφη που, κατά το κράτος του, είναι πλέον ρωσικά από τη στιγμή που δεν είναι δυνατόν να χάσει τον πόλεμο; Το ερώτημα, θα έλεγε κανείς, πως είναι ρητορικό.
Πρόκειται, λοιπόν, για ένα σενάριο που αν μη τι άλλο χωλαίνει, καθώς η επελαύνουσα στην Ουκρανία Ρωσία δεν έχει κανέναν λόγο να κάνει τόσο μεγάλες παραχωρήσεις για το τίποτα.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι αυτό που εννοεί η Μόσχα μιλώντας για ανταλλαγή εδαφών είναι το Κίεβο να της παραχωρήσει εδάφη (που η Ρωσία δεν έχει καταλάβει) στις τέσσερις προαναφερθείσες περιφέρειες και η Μόσχα να παραχωρήσει στο Κίεβο εδάφη που έχει καταλάβει στο Χάρκοβο και το Σούμι.
Για την άλλη πλευρά, δε, εκείνη του Ζελένσκι, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα – εξ ου και το αδιέξοδο που δημιουργείται στο ουκρανικό ζήτημα.
Διότι ποιος αρχηγός κράτους είναι δυνατόν να δεχτεί να παραχωρήσει σχεδόν το 1/4 της χώρας του; Και ακόμη κι αν ολόκληρη η λεγόμενη Συλλογική Δύση συμφωνήσει ότι το Ουκρανικό πρέπει να επιλυθεί ακόμη και αν η Ρωσία πάρει όσα ζητά, ποιος από τους σημερινούς υποψήφιους διαδόχους του Ζελένσκι θα δεχτεί να προβεί σε μια τέτοια συνθηκολόγηση; Ποιος θα δεχτεί να υπογράψει τον διαμελισμό της χώρας του;
Ο Τραμπ δείχνει να αντιλαμβάνεται πως αυτό που επαναλάμβανε στον Ζελένσκι το τελευταίο χρονικό διάστημα, ότι δεν έχει ούτε ένα –διαπραγματευτικό- χαρτί στα χέρια του, ισχύει και για τον ίδιο.
Διότι οι δυτικές κυρώσεις δεν γονάτισαν τη Ρωσία και παράλληλα η Δύση δεν μπορεί να εμπλακεί με στρατό στον πόλεμο στην Ουκρανία, λόγω της ύπαρξης πυρηνικών όπλων.
Επιπλέον, ο Τραμπ λαμβάνει υπ’ όψιν τις πληροφορίες που ταξιδεύουν στην Ουάσινγκτον – την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στα μέτωπα του πολέμου.
Και δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα για τους Ουκρανούς δεν είναι ο αριθμός των οπλικών συστημάτων που διαθέτουν, αλλά ο αριθμός των στρατιωτών. Ότι όσα και να λάβουν από τη Δύση, η δυσμενής για τους ίδιους εικόνα επί του πεδίου δεν πρόκειται να αλλάξει τα μελλούμενα. Ότι η στρατιωτική ήττα τους είναι αναπόφευκτη.
Τόσο ο ίδιος όσο και η ΕΕ θα εξακολουθήσουν να προμηθεύουν με όπλα την Ουκρανία – αυτό δεν θα αλλάξει. Θα συνεχίσουν να το κάνουν έως ότου βρεθεί λύση. Αλλά αυτή η λύση παραμένει ανύπαρκτη. Αυτός ο πόλεμος θα έχει και άλλα κεφάλαια.