Εθνική Ελλάδος: Το Euro της ζωής μας (vids)

Το Euro 2020 αρχίζει, έναν χρόνο μετά την προκαθορισμένη έναρξη του λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού που έφερε την αναβολή του και τη μετάθεση του για έναν χρόνο αργότερα. Δώδεκα μήνες μετά λοιπόν και με τον ιό να υπάρχει, αλλά να έχει βρεθεί το εμβόλιο, μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης θα φιλοξενήσουν την κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση σε επίπεδο εθνικών ομάδων, με τον τελικό να διεξάγεται στο ιστορικό Γουέμπλεϊ.

24 ομάδες που πέρασαν από την προκριματική φάση θα βρεθούν στα τελικά, άλλες ως απόλυτα φαβορί, άλλες ως αουτσάιντερ και άλλες κάνοντας απλά ντεμπούτο. Από αυτές όμως λείπει η δική μας Εθνική ομάδα. Η ομάδα που πριν από 17 χρόνια κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης σε ένα αξέχαστο καλοκαίρι δεν θα βρίσκεται στο ραντεβού με τους «μεγάλους» λόγω της κακοδιαχείρισης που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, αλλά και των λανθασμένων επιλογών σε όλα τα επίπεδα. Η Εθνική Ελλάδος παλεύει να ορθοποδήσει λοιπόν και to10.gr με αφορμή την έναρξη του Euro θυμάται την ανεπανάληπτη παρουσία της το 2004 στο Ευρωπαϊκό, αλλά και όλες τις φορές που βρέθηκε στην τελική φάση.

Το έπος του 2004

Ό,τι και να γράψει κανείς για εκείνο το καλοκαίρι είναι λίγο για να παρουσιάσει το τι έγινε και το πως έγινε. Ας τα πάρουμε όμως με ανάποδη χρονολογική σειρά. Ήταν 4 Ιουλίου του 2004. Οι Έλληνες ξεχύνονται στους δρόμους. Το έπος έχει γραφτεί. Εχει πάρει θέση στην ιστορία της χώρας. Είναι η στιγμή που ο Θοδωρής Ζαγοράκης σηκώνει το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης και το όνειρο κάθε φιλάθλου γίνεται αληθινό. Εκείνο το βράδυ, η Ελλάδα νικάει την Πορτογαλία με 1-0 και σκαρφαλώνει στην κορυφή της Ευρώπης.

Εκείνος ο μήνας ήταν ο συγκλονιστικότερος στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ήταν καλύτερος και από το καλοκαίρι του 1987 τότε που η παρέα του Νίκου Γκάλη έφερε το ευρωπαϊκό και το μπάσκετ στα σπίτια όλων των Ελλήνων. Για να επιστρέψουμε στη σωστή χρονολογική σειρά, η νίκη επί της Ιρλανδίας στα προκριματικά, πρόσφερε στην εθνική Ελλάδας την πρώτη θέση και την απευθείας πρόκριση στα γήπεδα της Πορτογαλίας.

Ήταν μόλις η δεύτερη παρουσία της χώρας, σε τελικά ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και πρώτη μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. Επίσης, ήταν η τρίτη φορά που θα βρισκόταν σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης, αφού μεσολάβησε και το Μουντιάλ του 1994, στην Αμερική. Τότε η Ελλάδα πήγε στα γήπεδα της Πορτογαλίας με στόχο μια νίκη, αφού δεν είχε καταφέρει σε τελική φάση να πετύχει μια. Και όλα αυτά σε έναν όμιλο με Πορτογαλία, Ισπανία και Ρωσία.

Η Ελλάδα φυσικά ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ του ομίλου πριν αυτός ξεκινήσει. Όμως φτάνει η 12η Ιουνίου και το εναρκτήριο ματς με την οικοδέσποινα Πορτογαλία και ο Γιώργος Καραγκούνης σκοράρει στο 7ο λεπτό το 1-0, για να έρθει το εύστοχο πέναλτι του Μπασινά, με το οποίο η Ελλάδα έβαλε για πρώτη φορά δύο γκολ σε ένα παιχνίδι, σε τελικά μεγάλου θεσμού. Στο σφύριγμα της λήξης, η Ελλάδα τα έχει καταφέρει. Πετυχαίνει την πρώτη της νίκη και εκεί καταλαβαίνει ότι πρέπει να βάλει ακόμα μεγαλύτερους στόχους.

Εφόσον ήρθε το τρίποντο, έγινε η αρχή και για την πρόκριση. Ισοπαλία με Ισπανία και «γλυκιά» ήττα με 2-1 από την Ρωσία. Η συνταγή είχε ολοκληρωθεί και η Ελλάδα προκρίνεται για πρώτη φορά σε επόμενη φάση στην ιστορία της. Συλλέγει συνολικά τέσσερις βαθμούς, την ίδια στιγμή, που στις άλλες δύο διοργανώσεις είχε μόνο έναν. Επόμενη αντίπαλος, η εθνική Γαλλίας που είχε κατακτήσει το Μουντιάλ του 1998 και το προηγούμενο EURO (2000) ενώ ήταν φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Μία κεφαλιά του Χαριστέα, κάνει την Ελλάδα να σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Πρόκριση στα ημιτελικά και εκεί περιμένει η Τσεχία. Μία ομάδα που εκείνη την χρονιά, φαινόταν ότι θα καταφέρει να πάρει το πολυπόθητο τρόπαιο ενώ στην «μηχανή» της, είχε τον Μίλαν Μπάρος που τελείωσε το τουρνουά ως πρώτος σκόρερ (πέντε γκολ).

Το γκολ του Δέλλα στην παράταση και η νίκη της Πορτογαλίας επί της Ολλανδίας με 2-1 στο άλλο παιχνίδι, δημιουργούν μία «ρεβάνς». Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης, που η οικοδέσποινα αντιμετωπίζει στον τελικό, την ίδια ομάδα που βρήκε απέναντι της στην πρεμιέρα. Η Ελλάδα, που δεν έχει ξανανιώσει παρόμοιες καταστάσεις, είναι έτοιμη να ολοκληρώσει το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό «θαύμα» της ιστορίας. Την υπογραφή του, βάζει ο Άγγελος Χαριστέας, στο 57’ για να μπει ο επίλογος με το σφύριγμα της λήξης. Η ομάδα με τα γαλανόλευκα νικάει μέσα στο Ντα Λουζ την Πορτογαλία των Ρονάλντο, Φίγκο και Ντέκο.

Ο Θοδωρής Ζαγοράκης σηκώνει το βαρύτιμο τρόπαιο και τα πρόσωπα που βρισκόντουσαν πίσω του, μένουν στην αιωνιότητα. Πίσω στην Ελλάδα το τι έγινε απλά δεν περιγράφεται, αφού όλοι οι Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους. Εκατομμύρια σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο πανηγύριζαν μέχρι το επόμενο πρωί το ευρωπαϊκό. Ήταν το Euro της ζωής μας.

Το μακρινό 1980 και το Euro του 2008

Ήταν η πρώτη μεγάλη διάκριση για το ελληνικό ποδόσφαιρο σε επίπεδο εθνικών ομάδων, με την επιτυχία αυτή να αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις, αν λάβουμε υπόψη ότι στην τελική φάση της διοργάνωσης που διεξήχθη στα γήπεδα της Ιταλίας έλαβαν μέρος μόνο 8 ομάδες. Η τελική φάση του Κυπέλλου Εθνών έγινε από τις 11 έως τις 22 Ιουνίου 1980 σε τέσσερις ιταλικές πόλεις: Ρώμη, Νάπολι, Τορίνο και Μιλάνο. Η Ελλάδα συμπεριελήφθη στον Α’ Όμιλο, με αντιπάλους τη Δυτική Γερμανία, την Τσεχοσλοβακία και την Ολλανδία.

Η Εθνική μας έδωσε το πρώτο της παιγνίδι στις 11 Ιουνίου 1980 στο γήπεδο «Σαν Πάολο» της Νάπολι, κόντρα στην Ολλανδία. Έχασε με 1-0 από τους «οράνιε». Στον δεύτερο αγώνα της κόντρα στην Τσεχοσλοβακία (14 Ιουνίου στο Ολύμπικο της Ρώμης) η Εθνική μας ήθελε μόνο νίκη, όμως εντέλει ηττήθηκε με 3-1. Το τρίτο και τελευταίο παιχνίδι στη διοργάνωση κόντρα στη μεγάλη Δυτική Γερμανία (17 Ιουνίου στο Κομουνάλε του Τορίνο) είχε καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα για την ομάδα μας. Το 0-0 που απέσπασε από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης ήταν ένα σπουδαίο αποτέλεσμα και παράλληλα ο πρώτος της βαθμός σε μεγάλη διοργάνωση.

Τέσσερα χρόνια μετά το Euro του 2004 οι πρωταθλητές Ευρώπης βρέθηκαν στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας με σκοπό να υπερασπιστούν τον τίτλο. Φυσικά αυτό ήταν πολύ δύσκολο, όμως σκοπός ήταν το καλύτερο δυνατό για την ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ, σε έναν όμιλο με Ισπανία, Ρωσία και Σουηδία. Ο απολογισμός για την Εθνική μας όμως δεν ήταν ο καλύτερος, καθώς συνολικά δεν κατάφερε να μαζέψει κάποιον βαθμό από τον όμιλο και γνώρισε τρεις ήττες με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από τους «16» της διοργάνωσης.

Ήττα στην πρεμιέρα κόντρα στη Σουηδία με 2-0, ήττα από τη Ρωσία με 1-0 και ήττα και στο τελευταίο ματς του ομίλου με τους Ισπανούς με 2-1, με τον μοναδικό παίκτη που κατάφερε να σκοράρει σε εκείνη τη διοργάνωση να είναι ο Άγγελος Χαριστέας.

Η υπέρβαση και η οκτάδα το 2012

Η Εθνική μας ομάδα βρέθηκε και για τρίτο σερί Euro σε τελική φάση και μάλιστα κατάφερε το 2012 να πετύχει μια σπουδαία πορεία που σταμάτησε στους «8» και τη Γερμανία, με τον Φερνάντο Σάντος αυτή τη φορά προπονητή. Αντιμετωπίζοντας τους οικοδεσπότες Πολωνούς στον πρώτο αγώνα, η Εθνική πήρε την ισοπαλία, ενώ στη δεύτερη αγωνιστική γνώρισε την ήττα απ’ την Τσεχία με 2-1. Έτσι, χρειαζόταν οπωσδήποτε τη νίκη απέναντι στη Ρωσία για να πάρει την πρόκριση.

Τηρώντας κατά γράμμα το πλάνο του Σάντος, η Εθνική ομάδα κατάφερε να πετύχει ακόμη έναν άθλο και να νικήσει τη Ρωσία με 1-0 και να προκριθεί στα προημιτελικά της διοργάνωσης, με τον Γιώργο Καραγκούνη να είναι αυτός που σκόραρε. Στα προημιτελικά λοιπόν περίμενε η Γερμανία και το τι είχε επικρατήσει για την κόντρα των δυο ομάδων σε επίπεδο κυρίως πολιτικό και επικοινωνιακό εκείνο το διάστημα δεν είχε προηγούμενο.

Κόντρα στη Γερμανία η Εθνική το πάλεψε, πανηγύρισε το γκολ της ισοφάρισης από τον Γιώργο Σαμαρά, αλλά τελικά δεν γλίτωσε την ήττα και τον αποκλεισμό. Το 4-2 ήταν το σκορ που χώρισε τις δύο ομάδες και έδειξε τη διαφορά δυναμικότητας. Για την ιστορία, ο Σαλπιγγίδης μείωσε στο τέλος με εύστοχο πέναλτι, σε μια ακόμη υπέρβαση σε Euro για την Εθνική μας.

MUST READ

Η σιγουριά από το πρώτο λεπτό, η ομιλία στα πέναλτι, η αγωνία του Μαρινάκη και η Μίλαν που προτιμούσαν οι ερυθρόλευκοι

Γράψτε το σχόλιο σας