Όταν ο Σακίλ «χάλασε» το… χριστουγεννιάτικο πάρτι του Κόμπι (pics, vids)

Τα παιχνίδια ανήμερα των Χριστουγέννων είναι μια μακρά παράδοση για το NBA, ξεκινώντας από το μακρινό 1947. Ως αναμετρήσεις αυτές καθαυτές, δεν κρίνουν τίποτα μακροπρόθεσμα, όμως αρκετά συχνά, τα ζευγαριά περιβάλλονται από ιστορίες και αυτό ακριβώς συνέβη στην πολυσηζητημένη επιστροφή του Σακίλ, (ως αντίπαλος πλέον) στο «Staples Center» πριν από 17 χρόνια.

Σακίλ και Κόμπε ήταν αντίπαλοι για πρώτη φορά, σε ένα από τα παιχνίδια που περίμεναν όλοι απ’ όταν ξεκίνησε εκείνη η σεζόν και ήθελαν να δώσουν απαντήσεις ο ένας στον άλλον.

Το παρασκήνιο

Από το 1996 μέχρι και λίγους μήνες πριν από αυτό το ματς, το καλοκαίρι του 2004, ήταν το καλύτερο δίδυμο κοντού-ψηλού σε όλο το NBA. Ο Σακ μάλιστα ήταν αυτός που προέτρεψε τον Κόμπι να μην σκέφτεται τα συνεχόμενα airball που έκανε κόντρα στους Τζαζ στα playoffs του 1998.

Είδε ότι ο νεαρός πήρε την ευθύνη μόνος του την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι έκαναν πίσω. «Μια μέρα θα γίνεις ο καλύτερος. Συνέχισε» είπε τότε.

Και δεν είχε άδικο κατέκτησαν τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 2000 μέχρι και το 2002. Στο πρώτο μάλιστα εξ αυτών χρειάστηκε να κάμψουν τον αντίπαλο τους Μπλέιζερς του Σαμπόνις του Σρεμπφ και του… Πίπεν, για να φτάσουν στους τελικούς.

Τα κατάφεραν χάρη σε μια φάση που έχει μείνει στην ιστορία. Ο Κόμπι βρίσκεται στην κορυφή της ρακέτας, ντριμπλάρει, υψώνει τέλεια και ο Σακίλ καρφώνει και τρέχει με υψωμένα δάχτυλα, ενώ το γήπεδο «εκρήγνυται».

Κλιμάκωση της αντιπαλότητας και ρίξη

Ναι μεν ό,τι έκαναν το 2000 να το επανέλαβαν και τα δύο επόμενα χρόνια, όμως στην περίπτωση τους δεν ίσχυσε τελικά η φράση του Στιβ Γιατζόγλου «οι νίκες είναι σαν την κουβέρτα, τα καλύπτουν όλα.»

Από το 2001 κι έπειτα υπήρχε πάντα ένταση μεταξύ τους. Ο Σακίλ έλεγε συχνά πως ο Κόμπι ήταν ατομιστής, ενώ εκείνος εκνευριζόταν να τον βλέπει να «παλεύει» με το βάρος και τους τρυματισμούς, καθυστερώντας να έρθει σε φόρμα.

Ο Φιλ Τζάκσον αναπόφευκτα βρέθηκε στη μέση της σύγκρουσης και προσπαθούσε συχνά να κάνει τον «πυροσβέστη». Δύο μήνες πριν από το ματς αυτό είχε εκδώσει ένα βιβλίο που μιλούσε για τη χρονιά που πέρασε και τα όσα συνέβαιναν.

Μετά την ήττα από τους Πίστονς στους τελικούς, λόγω και των τραυματισμών του Καρλ Μαλόουν, ο οποίος ήταν πολύτιμος ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, ο «κόμπος είχε φτάσει στο χτένι».

Τα συμβόλαια του Τζάκσον, του Σακίλ αλλά και του Κόμπι έληγαν. Οι δύο αστέρες ήθελαν περισσότερα λεφτά και ο Μπράιαντ δεν είδε με καλό μάτι την απουσία τιυ Σακίλ στη δύσκολη φάση που περνούσε με το δικαστήριο για την υπόθεση βιασμού για την οποία κατηγορήθηκε.

Ο Τζάκσον απέρριψε την πρόταση της διοίκησης για ανανέωση, ο Ρούντι Τομζάνοβιτς ήρθε και ο «Black Mamba» έφτασε ένα βήμ«α πριν αποκτήσει σπίτι στο Σικάγο και μεταγραφεί στους Μπουλς.

Τελικά οι Λείκερς αποφάσισαν να στείλουν τον «Big Diesel» στο Μαϊάμι και ο γιος του Τζο Μπράιαντ υπέγραψε την επόμενη μέρα επταετές συμβόλαιο για περισσότερα από 136 εκατ. δολάρια.

Το ματς

Ο Σακίλ κάνει πράξη ό,τι ακριβώς είπε πριν τον αγλωνα και δεν αφήνει lay ups και καρφώματα, κόβοντας τον πρώην συμπαίκτη του στην πρώτη προσπάθεια, αλλά εκείνος απάντησε με ένα πολύ δύσκολο σουτ στην αμέσως επόμενη φάση.

Συνέχισαν να μονομαχούν μέχρι που ο Ο’ Νιλ αποβλήθηκε με έκτο φάουλ. Με το σκορ ισόπαλο 89-89 ο Κόμπι έχει την μπάλα στα χέρια τα τελευταία δευτερόλεπτα, όμως αποφασίζει να πασάρει λίγο πιο αργά απ’ ότι θα έπρεπε στον Κουκ και το τρίποντο του είναι εντός καλαθιού μεν, εκτός χρόνου δε.

Στην παράταση, με τον Σακ πλέον εκτός, ο Ντουέιν Γουέιντ κρατά γερά, αν και παίζει με τραυματισμό στο πόδι, έχοντας τελικά 29 πόντους και 10 ασίστ.

Ο Γιουντόνις Χάσλεμ, σπρώχνει ως συνήθως και ο Ντέμιον Τζόουνς με τον Κρίστιαν Λέτνερ, ναι τον γνωστό που ήταν ομοναδικός κολεγιακός παίκτης στην «Dream Team» το 1992, προσπαθούν να κρατήσουν την ομάδα μπροστά.

Με «νύχια και με δόντια τα καταφέρνουν» έχοντας βέβαια ένα ισχνό προβάδισμα, 104-102 στα τελευταία δευτερόλεπτα. Στην άλλη πλευρά δεν υπήρχε περίπτωση να μην έχει ο Κόμπι την μπάλα.

Σηκώνεται έτοιμος να εκτελέσει τον πρώην φίλο του. Οι στιγμές κυλούν αργά, ένα ματς που δεν σημαίνει τίποτα στη σεζόν, αλλά τα πάντα για κάθε μέλος αυτού του παλαιού διδύμου είναι έτοιμο να τελειώσει. Ο Μπράιαντ «πυροβολεί, αλλά… αστοχεί.

Όταν μετά από χρόνια βρέθηκαν μαζί ενώπιος ενωπίω και… έθαψαν το τσεκούρι του πολέμου τα είπαν όλα και κάθε έχθρα είχε φύγει. Δυστυχώς κάποιον καιρό μετά ο Κόμπι έφυγε από τη ζωή.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Μέχρι σχεδόν τα στερνά του είχε μείνει ένα κενό ανάμεσά τους. Έστω κι αργά τουλάχιστον μπόρεσαν να κοιτάξουν πίσω και να παραδεχθούν αμφότεροι ότι έκαναν ουκ ολίγες μ@@@@@@ς, μένοντας με μια απορία τι θα γινόταν εάν δεν είχαν ακολουθήσει διαφορετικά μονοπάτια.

Γράψτε το σχόλιο σας