Παναθηναϊκός: Χωρίς αρχή και τέλος

Τα αποτελέσματα και η βαθμολογία έχουν τη δική τους δυναμική, όμως η εικόνα είναι αυτή που μετράει περισσότερο. Βλέπεις να κυνηγά την Αρμάνι και λες «δεν μπορούν τα παλικάρια». Αλλά, γιατί δεν μπορούν;

Τι φταίει κι ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται τόσο κακός, τόσο αποκαρδιωτικός, σε βαθμό που να αναγκάζει τον κόσμο να φεύγει πριν τη λήξη, με σκυμμένο κεφάλι; Η απάντηση είναι μία: Είναι κακοστημένος όσο δεν πάει.

Η μοναξιά του σχοινοβάτη

Στο σύγχρονο μπάσκετ η θέση του πόιντ γκαρντ είναι η πλέον νευραλγική. Οι «πράσινοι» ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του μπάτζετ για να έχουν (ίσως) τον κορυφαίο της Ευρώπης. Βεβαίως, ο Καλάθης δεν είναι… σούπερμαν κι από πέρυσι είχε φανεί ότι χρειάζονταν κάποιον να τον ξεκουράζει για 7-10 λεπτά.

Ο Ντένμον είχε δείξει πολύ καλά στοιχεία, παρότι δεν είναι «καθαρός άσος», εν αντιθέσει με τον Λεκαβίτσιους, ο οποίος φάνηκε εξ αρχής… «λίγος» για να μπει στα παπούτσια του Καλάθη. Παρότι ο Παναθηναϊκός είχε το δικαίωμα ανανέωσης, παρότι όλα έδειχναν ότι δεν θα συνεχίσει να φορά την πράσινη φανέλα, ο Πασκουάλ εισηγήθηκε θετικά για την ανανέωση της συνεργασίας κι ο «Λέκα» παρέμεινε.

Παρέμεινε, όμως, στάσιμος και στο παιχνίδι του, με αποτέλεσμα ο Καλάθης να είναι και πάλι μόνος κι έρημος. Αν σε αυτό προσθέσετε ότι οι αντίπαλοι… παίζουν με το μυαλό του, δίνοντάς του προκλητικά το σουτ (κάτι που κατά κανόνα όχι μόνο δεν τιμωρείται, αλλά «τρελαίνει» και τον Νικ), έχουμε αρνητικό συντελεστή. Όταν δεν πεθαίνει από την κούραση, όταν δεν τρελαίνεται, όταν δεν είναι σε κακή βραδιά (μιλώντας κυρίως για το σουτ), είναι ο μόνος που παλεύει για να κρατήσει όρθια την ομάδα. Κι αν δεν υπήρχε αυτός, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο χειρότερος θα ήταν ο Παναθηναϊκός.

Ένα κενό

Στη θέση «2» οι «πράσινοι» έπρεπε να είναι γεμάτοι, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει ένα τεράστιο κενό.

Ο Λάνγκφορντ δεν είναι στην πρώτη νιότη, δεν ταιριάζει με τον Καλάθη, δεν μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά, παρότι δεν έχασε ποτέ την επαφή με το καλάθι. Τρύπα στην άμυνα, αργός, τα χρόνια μετρούν στην πλάτη του…

Ο Παππάς είναι παίκτης που αν τον εμπιστευτείς μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς, αλλά δεν είναι καν μυστικό ότι ο Πασκουάλ δεν τον ήθελε. Δεν τον πίστεψε ποτέ, με αποτέλεσμα να χάσει (έτσι φάνηκε στο παρκέ) κι ο παίκτης την εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Άλλωστε, σκόρερ χωρίς λεπτά συμμετοχής και ρυθμό, δεν υπάρχει.

Άρα από το «2», ο Παναθηναϊκός παίρνει ελάχιστα, λιγότερα απ’ ότι θα περίμενε κανείς, διαβάζοντας τα ονόματα στο ρόστερ. Ίσως θα ήταν λύση να μεταφερθεί ο Λάνγκφορντ στη θέση του πόιντ γκαρντ, καλύπτοντας το 10λεπτο του Καλάθη και να αποκτηθεί ένα «2άρι» που να σκοράρει και να ταιριάζει με τον Καλάθη.

Ξυλοκόποι παλικάρια

Στο «3» υπάρχουν δυο παιδιά με απίστευτη ενέργεια. Παπαπέτρου και Αντετοκούνμπο μπορούν να καταστρέψουν κάθε επίθεση, ενίοτε και τη δική τους, καθώς επιθετικά είναι μέτριοι. Ο Θανάσης δεν έχει βελτιωθεί κατ’ ελάχιστο, κουβαλά το πάθος, την τρέλα και τα απίστευτα σωματικά (αλτικά κυρίως) προσόντα του. Ήταν (και) ευθύνη του Πασκουάλ να τον κάνει καλύτερο επιθετικά, ώστε να μπορεί να σταθεί περισσότερη ώρα, δίχως να ασχολούνται με αυτόν οι αντίπαλοι όταν αμύνονται.

Από τον καιρό του Ολυμπιακού γνωρίζαμε ότι ο Παπαπέτρου είναι εξαιρετικός αμυντικός, αλλά έχει επιθετικές αδυναμίες. Είναι στιγμές που… βγάζουν μάτι, ειδικά τώρα που νιώθει ότι πρέπει να κάνει το κάτι παραπάνω…

Δικαίωση του Ολυμπιακού

Υπάρχει ένας παίκτης στην περιφερειακή εξίσωση, ο οποίος είναι συνεπής στην επίθεση, δεν είναι… αόρατος στην άμυνα (δίχως να είναι καλός αμυντικός), ο οποίος προσπαθεί αλλά είναι μόνο το πνεύμα πρόθυμο, η σάρκα δεν τον βοηθά. Ο Λοτζέσκι είναι η απόλυτη δικαίωση του Ολυμπιακού, που δεν ανανέωσε τη συνεργασία μαζί του.

Μια χαρά παίκτης είναι, αλλά το μυϊκό του σύστημα δεν ανταποκρίνεται. Επιρρεπής (ήταν πάντα) στους τραυματισμούς, χάνει αγώνες και ρυθμό, αφήστε που όσο περνά ο καιρός γίνεται πιο αργός, με αποτέλεσμα να τον χτυπούν (και αυτόν) στην άμυνα και να δημιουργούν ρήγματα.
Ζητείται τεσσάρι διαμπερές

Στην πρώτη γραμμή των ψηλών, ο Τόμας είναι ο ορισμός του παίκτη «δεν υπάρχω στην άμυνα». Επιθετικά έχει ταλέντο, έχει διάθεση, αλλά δεν είναι Σίνγκλεντον, αφήστε που αν συνυπάρξει με τον Λάνγκφορντ, ή τον Λοτζέσκι, η πράσινη άμυνα μοιάζει με ελβετικό τυρί. Επιθετικά είναι απειλητικός, αλλά δεν είναι «φονιάς».

Ο Μήτογλου είναι φιλότιμος, έχει μέλλον, αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι έτοιμος για να γεμίσει τη θέση, να πάρει… φανέλα βασικού. Ένεκα της γενικότερης ένδειας, προσπάθεια να βγει πιο μπροστά, ίσως οδηγήσει σε «κάψιμο», ανάλογο με αυτό του Χαραλαμπόπουλου.

Τι σκέφτηκες ρε Τσάβι;

Αν στις άλλες τέσσερις θέσεις υπάρχουν θέματα, στο «5άρι» επικρατεί το απόλυτο αλαλούμ. Ο Λάσμε έχει γεράσει, δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Άλλωστε δεν ήταν ποτέ καθαρό 5άρι, κι αυτό που το 2012 ήταν το πλεονέκτημά του (μπορούσε να μαρκάρει όποιον έβρισκε μπροστά του), μετά από… επτά χρόνια είναι το απόλυτο μειονέκτημα, καθώς δεν μπορεί να μαρκάρει ούτε γρήγορα 4άρια, ούτε βαριά 5άρια.

Ο Βουγιούκας είναι παίκτης ενός σκοπού. Τον βάζεις στο παιχνίδι, περνάς 10 μπάλες κι έχεις τρία καλάθια και τρία φάουλ των απέναντι ψηλών (στην κακή του μέρα). Κατά τα άλλα, έχει αργά πόδια, είναι ασύμβατος με το σύγχρονο μπάσκετ, άρα ή τον βάζεις και τον φορτώνεις (γνωρίζοντας πως όσα βάλεις θα φας), ή δεν τον κρατάς. Ο Παναθηναϊκός τον κράτησε, δεν τον βάζει, παρότι όσες φορές κλήθηκε ήταν… τίμιος.

Ο Παπαγιάννης είναι η αναγκαστική μεταγραφή (δεν αφήνεις τέτοιον παίκτη), που όμως γνωρίζεις ότι φέτος δεν μπορείς να περιμένεις πολλά. Δεδομένο ότι τρακάρει με τον Βουγιούκα και δεν χωρούν οι δυο στο ίδιο ρόστερ, είναι άδικο να κριθεί.
Πλίνθοι και κέραμοι, ατάκτως ερριμμένα

Αν τρεις διαφορετικοί προπονητές έστηναν την ομάδα, χειρότερα δεν θα τα κατάφερναν. Υπάρχουν παίκτες που παίζουν ΜΟΝΟ άμυνα, παίκτες που παίζουν ΜΟΝΟ επίθεση, παίκτες που παίζουν ΜΟΝΟ με την ενέργειά τους και παίκτες που ΜΟΝΟ ενέργεια δεν έχουν.

Αυτό το υλικό όταν προσπαθήσεις να το παντρέψεις, να το ενοποιήσεις καταλήγεις στον αχταρμά που βλέπουμε. Και το ερώτημα είναι πώς μαζεύεται το πράγμα; Η πρώτη (τίμια) απάντηση είναι: Δεν μαζεύεται. Βελτιώσεις θα γίνουν, αλλά η ομάδα πρέπει να στηθεί από την αρχή.

Το πιο απλό που μπορεί να συμβεί είναι:

– Αλλαγή Λεκαβίτσιους, μεταφορά του Λάνγκφορντ στον άσο και απόκτηση ενός ικανότατου σκόρερ στο «2». Αν είναι και «κόμπο» δυο φορές καλύτερα.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

– Αλλαγή Λάσμε, απόκτηση ενός παίκτη που να είναι περισσότερο 4άρι και λιγότερο 5άρι, ώστε να γεμίσουν δύο θέσεις. Διαφορετικά, μεταφορά του Αντετοκούνμπο στο 4, αν κι εφόσον είναι καλά ο Λοτζέσκι.

Γράψτε το σχόλιο σας