Αθλητικά νέα, Ειδήσεις, Sport 24/7

Η αυριανή (9/11) αναμέτρηση με τον Αστέρα Τρίπολης στο «Κλεάνθης Βικελίδης», μπορεί να μη συγκαταλέγεται στα ντέρμπι, όμως, είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον Άρη. Για την ακρίβεια είναι ένα παιχνίδι, στο οποίο η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ ψάχνει αποτέλεσμα ουσίας και ψυχολογίας. Ο Άρης έρχεται από μια καλή, σε γενικές γραμμές, εμφάνιση στο εκτός έδρας ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, την οποία, όμως, δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη χωρίς κάποιο βαθμολογικό όφελος. Διαβάστε επίσης: Ο Πιρόλα του… 2029, πώς ο Ολυμπιακός αλλάζει τους παίκτες του και η πρώτη κουβέντα με τον Ελ Κααμπί Η εμφάνιση, λοιπόν, μπορεί να μην ήταν άσχημη, όμως, το γεγονός ότι η ομάδα αγνοεί τη νίκη τις πέντε τελευταίες αναμετρήσεις της, προσθέτει από μόνο του πίεση, ενώ μετατρέπει το ματς με την ομάδα της Αρκαδίας σε «must win». Δεν θα πρέπει, επίσης, σε καμία περίπτωση να υποτιμήσει κανείς το συγκεκριμένο παιχνίδι, εξαιτίας της βαθμολογικής θέσης στην οποία βρίσκεται ο Αστέρας Τρίπολης. Ο Άρης οφείλει να μπει από το πρώτο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης στον αγωνιστικό χώρο, κάνοντας ξεκάθαρο ότι είναι η ομάδα που θέλει, χρειάζεται και θα κατακτήσει τη νίκη. Αυτό, άλλωστε, είναι και το μοναδικό αποδεκτό αποτέλεσμα. Μια νίκη που θα δώσει στην ομάδα, εκτός από τα βαθμολογικά και τα ψυχολογικά οφέλη και την απαραίτητη ηρεμία, προκειμένου να δουλέψει το διάστημα της διακοπής του πρωταθλήματος. Μετά την επιστροφή τον Άρη περιμένει ακόμα ένα εκτός έδρας ντέρμπι, με αντίπαλο την ΑΕΚ, ενώ ακολουθούν το εντός έδρας ματς με την ΑΕΛ και δυο σερί ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, για το Κύπελλο και το πρωτάθλημα. Παρεμπιπτόντως, μπορεί να είναι ακόμα νωρίς, όμως, στην ΠΑΕ Άρης θα πρέπει να ζητήσουν ξένο διαιτητή για το παιχνίδι Κυπέλλου. Ξένο διαιτητή elite, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες να δούμε ανθρώπινα λάθη και κακές εκτιμήσεις των φάσεων. ΥΓ. Απαιτείται πολύ μεγάλη σοβαρότητα σε κάθε αναφορά που έχει να κάνει με πιθανή μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ Άρης. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι η συγκεκριμένη διαδικασία θα πρέπει να ολοκληρωθεί ομαλά και με μοναδικό γνώμονα την καλύτερη μέρα για το ποδοσφαιρικό τμήμα. ΥΓ1. Είναι λογικό, πάντως και απόλυτα θεμιτό να υπάρχει αυτή η πρόθεση, ειδικά τώρα που τα πράγματα στον Ερασιτέχνη Άρη είναι σαφώς καλύτερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, χάρη στην επικείμενη υπαγωγή στον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών. ΥΓ2. Το παραμύθι συνεχίζεται από ορισμένους, που «πατάνε» πάνω στη δικαιολογημένη αγανάκτηση του κόσμου και προσπαθούν να περάσουν τις δικές τους θέσεις, χωρίς σε καμία περίπτωση να τους νοιάζει ο Άρης.

O Oλυμπιακός με το ξεκίνημα της χρονιάς γνώρισε δυο οδυνηρές ήττες στο Ρέντη από τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα και από την Λας Πάλμας στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, καλό όμως είναι να δώσουμε λίγο χρόνο στην ομάδα του Γκαρντίνι. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όταν ο Τζουλιάνι δημιούργησε μια ανίκητη ομάδα με Στερν, Τράβιτσα, Παγένγκ, Ιντάλγκο που κέρδισε το Τσάλεντζ Καπ και το πρωτάθλημα, αλλά ο Ιταλός έφυγε με δική του ευθύνη για τα χρήματα των Βουλγάρων. Διαβάστε επίσης: Το «ελληνικό» παρελθόν του Φαρίντ σε ΤΣΣΚΑ και Νάγκετς Η ομάδα την επόμενη χρόνια ενισχύθηκε με τον Τζούριτς και με προπονητή τον Καστελάνι κράτησε τα σκήπτρα, αλλά κι αυτός έφυγε για την Ιαπωνία, αν και ο καρκίνος τον εμπόδισε να ζήσει το όνειρο στην Άπω Ανατολή. Την τρίτη χρονιά ήρθε ο Γκαρντίνι που βρήκε έτοιμη ομάδα και αντικατέστησε τον Στερν που πήγε στην Τουρκία με τον Ατανασίεβιτς, τον Ιντάλγκο με τον καλύτερο Πέριν κατέκτησε τα πάντα , αλλά στο τέλος έχασε το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό. Από την μία η ανοησία του Τζούριτς που άφησε κενό στην ομάδα και από την άλλη η λανθασμένη διαχείριση των παικτών (κάποιοι έπαιζαν συνέχεια, κάποιοι καθόλου) έφεραν την απογοήτευση. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε το καλοκαίρι να ενισχύσει την ομάδα, βρήκε όμως εμπόδιο, σε νέα ανοησία παίκτη του, του Κουμεντακη, που άφησε ξεκρέμαστο τον σχεδιασμό, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν Έλληνες παίκτες για υψηλό επίπεδο. Προσπάθησε να κάνει το κόλπο γκρόσο με τον καλύτερο Έλληνα ακραίο, τον Αλέξανδρο Ράπτη του πρόσφερε ιλιγγιώδες ποσό (τα περισσότερα χρήματα που έβαλε στον λογαριασμό του συμπατριώτης μας βολεϊμπωλίστα), προτίμησε όμως την τελευταία στιγμή να συνεχίσει την καριέρα του στο εξωτερικό. Έτσι φτάσαμε με ακραίους τους Πέριν, Δαλακούρα, Καπετανίδη, Φρομ, με τον περιορισμό των 4 ξένων, που επιτρέπει την συμμετοχή ενός εκ των Φρομ, Νεντέλκοβιτς, καθώς οι Πέριν, Ατανασίεβιτς, Καβάνα είναι αναντικατάστατοι. Στο ντέρμπι λοιπόν με τον Παναθηναϊκό έγινε λανθασμένη προσέγγιση του παιχνιδιού με τον Νεντέλκοβιτς, παρότι ήταν γνωστό ότι ο αντίπαλος θα πιέσει από το σερβίς και θα χρειαστούν επιθετικοί με ικανότητα στην ψηλή μπαλιά. Οι προπονητές του Ολυμπιακού εκτίμησαν οτι χρειάζονται καλό υποδοχέα (τον Δαλακούρα), αχρήστεψαν και τον Νεντέλκοβιτς γιατί μετά την κακή πρώτη μπαλιά δεν υπήρχε τρόπος επίθεσης με πρώτο χρόνο. Από την άλλη το σερβίς του Ολυμπιακού ήταν υποτονικό, καθώς όλοι πλην του Ατανασίεβιτς, απλά περνούν την μπάλα. Στο κρίσιμο ευρωπαϊκό ματς με την Λας Πάλμας, την οποία κέρδισαν πέρυσι δυο φορές, έπαιξαν και ο Νεντέλκοβιτς και ο Φρομ, το αποτέλεσμα όμως ήταν το ίδιο. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε χωρίς δυνάμεις, χωρίς όρεξη, δεν γυάλιζε το μάτι των παικτών του και με σέρβις γυναικείου επιπέδου. Βέβαια καλό είναι να δώσουμε πίστωση χρόνου στην ομάδα γιατί πέρυσι πετούσε τέτοια περίοδο και έχασε στο τέλος το πρωτάθλημα, με την σημαντική διαφορά ότι την περασμένη περίοδο είχε ηγέτη τον Τράβιτσα, ενώ φέτος δεν υπάρχει τέτοιος παίκτης, μέχρι να βγει κάποιος από τους υπάρχοντες μπροστά. Και ο Αταβασίεβιτς δεν έχει σχέση με τον περσινό και σιγεί μετα τον εικοστό πόντο. Όσον αφορά το σερβίς είναι καθρέπτης του προπονητή. Είναι φοβικό, όπως και ο τρόπος που κοουτσάρει με σταυρωμένα χέρια, γι αυτό κάποιος πρέπει να γυρίσει τον διακόπτη, αφού στην Ελλάδα δεν κρίθηκε τίποτα και είναι πολύ νωρίς. Ταυτόχρονα ο Ολυμπιακός έχει τα μάτια του ανοιχτά, κι αν βρεθεί παίκτης που θα κάνει την διαφορά θα αποκτηθεί για να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Κάτι πολύ δύσκολο γιατί πρέπει να σπάσουν συμβόλαια παικτών, τόσο αυτού που θα φύγει, όσο και αυτού που θα αποκτηθεί. Μέχρι τότε χρειάζεται στήριξη της ομάδας και εικόνα διαφορετική του Ρέντη, από αυτή με την Λας Πάλμας και την Βάσας. Στήριξη και στον Γκαρντίνι, που δεν όμως φαίνεται να ξεφεύγει από τις εμμονές του και χρησιμοποιεί τον ανέτοιμο και χωρίς ρυθμό προς το παρόν Τζούριτς, αν και οι Λινάρδος, Πιτακούδης είναι αυτή την εποχή καλύτεροι του. ΥΓ: Μπορεί το 3-0 επί της Βάσας να φαντάζει ως σκορ ασφαλείας, αλλά η ρεβάνς είναι πολύ επικίνδυνη. Μη ξεχνάτε ότι ο πρωταθλητής πήρε τα δυο σετ με την ελάχιστη διαφορά

Το συμβόλαιο που έτρεχε ως τις αρχές του Οκτώβρη με τον Κοστίνια; Ισχυρό ως το καλοκαίρι του 2028, σε μια λεπτομέρεια που αυτομάτως επιβεβαιώνει και τις προθέσεις για το νέο. Διότι για να το ξεκαθαρίσουμε προκαταβολικά: δεν χρειάζονταν να «δέσει» ο Ολυμπιακός τον Κοστίνια. Να τον επιβραβεύσει ήθελε, όπως το συνηθίζει με τους περισσότερους του ρόστερ. Να του δείξει εμπράκτως ότι αναγνωρίζει την πρόοδο, την προσφορά, τη συμμετοχή στην επιτυχία της περασμένης σεζόν κλπ. Διαβάστε επίσης: Το «ελληνικό» παρελθόν του Φαρίντ σε ΤΣΣΚΑ και Νάγκετς Συμπλήρωσε 25 μήνες στο μεγάλο λιμάνι ο Πορτογάλος μπακ. Και η περίπτωση του εξελίχθηκε γρήγορα σε case study. Ένα παράδειγμα μεταγραφής. Κάποιος που απασχόλησε ελάχιστα με την άφιξη του αλλά που από τότε παιχνίδι με το παιχνίδι μοιάζει με χρυσάφι. Ένας δεξιός μπακ από την ανωνυμία της Ρίο Άβε, που έγινε στρατιώτης του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ στην πρώτη ερυθρόλευκη γραμμή Κλασικός παίκτης ομάδας ο Κοστίνια που πέρσι τέτοια εποχή δεν άφηνε ούτε τα ρεπό δίχως να επισκεφτεί τον Ρέντη. Ατελείωτες ώρες δουλειάς για να καλύψει το gap από μια μικρή ομάδα της Πορτογαλίας στην κάτοχο του Conference League. Και πάνω από όλα; Μια απίθανη νοοτροπία. Κάποιος που δίνει τα πάντα είτε όταν πρέπει να αγωνιστεί τρία 90λεπτα σε μια εβδομάδα ή απλά να βάλει… κόντρα στην προπόνηση για να βοηθήσει τους συμπαίκτες του να προετοιμαστούν καλύτερα για το επόμενο ματς. Δεν είναι πολλοί οι ποδοσφαιριστές με αυτό το σκεπτικό. Είναι μοναδικός όμως ο τρόπος για να τους καταλάβεις. Η αντιμετώπιση που έχουν από τον προπονητή. Στην προκειμένη περίπτωση; Τον έβαλε γρήγορα ο Μέντι στον κύκλο της εμπιστοσύνης. Και πάνω στην αθλητικότητα του «σκάρωσε» μια από τις ιδέες που υπέγραψαν το περσινό νταμπλ: Μπακ ο Κοστίνια, εξτρέμ ο Ροντινέι. Μαζί. Με τον Πορτογάλο να πατά το turbo και να τρέχει για τον Βραζιλιάνο, ου μην και για όλους τους συμπαίκτες του. Δεν το ξέρουν πολλοί αλλά στα data που εξετάζουν οι αναλυτές των ομάδων ελέγχοντας την αγορά, ο Κοστίνια τα… σπάει. Μπακ επιπέδου Premier League. Όπως δεν είναι γνωστό ότι το καλοκαίρι δεν ήταν μόνο ο Μπάμπης Κωστούλας που έφερε στην πόρτα του Ολυμπιακού την Μπράιτον. Η αγγλική ομάδα ασχολήθηκε ζεστά και με την περίπτωση του Πορτογάλου. Έξι μήνες πριν, Γενάρη, για τον Κοστίνια η Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης έβαλε 12 εκατ ευρώ στο τραπέζι! Τι λένε οι αριθμοί του 25χρονου στο λιμάνι; 52 συμμετοχές, 3 ασίστ και 3.311’ λεπτά στους αγωνιστικούς χώρους. Λένε επίσης ότι ήδη και στη νέα ομάδα του Ολυμπιακού ο ρόλος του είναι «κλειδί». Παίκτης-κορμού. Διόλου παράξενο λοιπόν ότι η διοίκηση των νταμπλούχων θέλησε να τον ανταμείψει. Και το μυστικό της νέας συμφωνίας δεν είναι στον έναν παραπάνω χρόνο, στο γεγονός δηλαδή ότι το νέο συμβόλαιο που υπογράφτηκε έναν μήνα πριν αλλά ανακοινώθηκε σήμερα, έχει ισχύ έναν παραπάνω χρόνο (ως το 2029). Το μυστικό είναι στα νέα οικονομικά δεδομένα. Σχεδόν διπλασιασμός αποδοχών, αν οι πληροφορίες είναι σωστές… Πίσω στον πρόλογο: Είναι πάγια τακτική του Βαγγέλη Μαρινάκη αυτή η επιβράβευση. Η αναπροσαρμογή των συμβολαίων. Καταγράφεται πολλές φορές σε ετήσια βάση. Άλλοτε με παιδιά που έρχονται από τα τμήματα υποδομής. Άλλοτε με ποδοσφαιριστές σαν τον Κοστίνια ή και με ποδοσφαιριστές σαν τον Τσικίνιο που αναμένεται να είναι ο επόμενος. Ακούγεται ότι και με τον 30χρονο μέσο έχει ανοίξει για τα καλά αυτή η συζήτηση. Το δικό του συμβόλαιο ολοκληρώνεται καλοκαίρι του 2027. Η πρόθεση όμως είναι η ίδια. Όχι μόνο η επέκταση. Η ανταμοιβή σε κάποιον που πρόλαβε σε λιγότερο από μια διετία να γίνει σημείο αναφοράς στο μεγάλο λιμάνι. Μια κατάσταση που αναμένεται σύντομα να απολαύσει τα προνόμια της και ο Λορέντσο Πιρόλα. Πριν τα συμβόλαιο του «Τσίκι» και του Πιρόλα όμως ολοκληρώνονται εκείνα του Αγιούμπ Ελ Κααμπί και του Ζέλσον Μαρτίνς. Ο Μαροκινός που ανανέωσε το καλοκαίρι του 2024 μετά την κατάκτηση του Conference League έχει υπογράψει ως το καλοκαίρι του 2026. Το συμβόλαιο που τρέχει μάλιστα υπολογίζεται πως αγγίζει τα 3 εκατ ευρώ ετησίως. Αντίστοιχα και ο Ζέλσον που ήρθε Γενάρη 2024 στο μεγάλο λιμάνι έχει υπογράψει ως το καλοκαίρι του 2026. Και εδώ λοιπόν έχει σημασία σύντομα να προκύψει μια νέα συμφωνία. Τους θέλει όλους ο Ολυμπιακός. Ο προπονητής. Η διοίκηση. Το κοινό. Είναι οι πρωταγωνιστές της εποχής. Και αυτό δείχνει τον δρόμο…

Η σημερινή του βόλτα στη Λάρισα, προφανώς έπεισε και τους τελευταίους. Έφτασε 9η αγωνιστική, είμαστε πια στην ευθεία για την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου και ο Λεβαδειακός μοιάζει με τρένο που δεν σταματάει. Παίζει όμορφο ποδόσφαιρο. Δεν καταλαβαίνει από έδρες και αντιπάλους. Και κυρίως: σκοράρει όσο κανείς άλλος στη Super League. Πρώτος μπροστά ακόμη και από τον Ολυμπιακό! Έχει 21 ο Λεβαδειακός με τα δύο σημερινά του. Σταμάτησαν στα 20 χθες βράδυ οι Ερυθρόλευκοι. Ανέβηκε στα 19 και ο ΠΑΟΚ που μόλις ολοκλήρωσε την ετήσια βόλτα του στις Σέρρες. Μην κοιτάτε όμως προς τα εκεί. Από την… άλλη η ματιά σας. Στον Παναθηναϊκό του Ράφα Μπενίτεθ και στην ΑΕΚ του Μάρκο Νίκολιτς που θεωρητικά κάνουν πρωταθλητισμό. Έχουν από 10 γκολ οι δύο, με τους Πράσινους να έχουν και ένα ματς λιγότερο: 10+10 όμως κάνει με το ζόρι 20. Και είπαμε, ο Λεβαδειακός είναι ήδη στο 21! Ποιος άλλος έχει τα χάλια του επιθετικά; Μα ο Άρης του Μανόλο Χιμένεθ. Εκείνος έχει όλα και όλα 9 γκολ σε ισάριθμες αγωνιστικές και -2 στο average καθώς το παθητικό λέει 11. Και για να γίνει στα αλήθεια κατανοητό τι σημαίνει να έχεις 9-10 γκολ σε αυτό το momentum του πρωταθλήματος φτάνει να δεις και τους άλλους. Η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός έχουν πετύχει λιγότερα γκολ και από τον Ατρόμητο (11), τον Βόλο (12), την Κηφισιά (16). Και ο Άρης έχει τα ίδια γκολ με τον ουραγό Αστέρα (9), τον ΟΦΗ (9), την ΑΕΛ (9), τον Παναιτωλικό (9). Μόνο ο Πανσερραϊκός είναι μακριά από όλους έχοντας χάσει τον Χεφτέ Μπετανκόρ: Μόνο 5 γκολ. Αλλά ας πρόσεχε…

Το βράδυ της 25ης Ιουνίου οι φίλοι του Παναθηναϊκού μάλλον θα το θυμούνται. Όχι φυσικά γιατί είχαν καμιά ανησυχία ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα στη Γαλλία, αλλά γιατί το τιμόνι της Παρί το κρατούσε ο Τι Τζέι Σορτς: Το μεγάλο τους μεταγραφικό απόκτημα. Και ήταν νύχτα game 5. Και ο δαιμόνιος γκαρντ πήρε τον τίτλο μόνος του οδηγώντας την Παρί σε εκείνο το 99=93 κόντρα στη Μονακό του Βασίλη Σπανούλη. Διαβάστε επίσης: Η Μπόντο στην… pole position για το «χρυσό» εισιτήριο του Champions League – Τι ισχύει για Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ Είχε βάλει 27 πόντους (6/10 βολές, 9/14 δίποντα, 1/5 τρίποντα). Μάζεψε 7 ριμπάουντ και 10 ασίστ σε 32:37 που αγωνίστηκε. Τα πάντα όλα σε μια παράσταση MVP. Που να φανταστούν οι Πράσινοι τι θα συνέβαινε την επόμενη φορά που ο Τι Τζέι Σορτς θα επέστρεφε στη Γαλλία για να αντιμετωπίσει τη Μονακό. Και κυρίως πως να δεχτούν το δεύτερο φετινό μηδενικό του στη Euroleague. To έκανε στη πρεμιέρα με τη Μπάγερν Μονάχου. Το έκανε και απόψε στο λημέρι του Βασίλη Σπανούλη: 0/2 δίποντα, 0/2 βολές και 2 λάθη σε 9:48. Αόρατος. Και για μια ακόμη φορά δίχως ο Εργκίν Αταμάν να του προσφέρει μια δεύτερη ευκαιρία να μπει στο παιχνίδι. Αυτή τη φορά μάλιστα δεν του έδωσε καν ένα δεκάλεπτο, σπάζοντας το ρεκόρ της πρεμιέρας (10:35). Ο Σορτς σε αυτές τις οκτώ αγωνιστικές της Euroleague έχει μόλις 6 πόντους μέσο όρο στην επίθεση. Ο ίδιος που πέρσι σε 37 ματς είχε μέσο όρο 19 σαρώνοντας με τη φανέλα της Παρί. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τους περιφερειακούς δεν έπαιξε δευτερόλεπτο και ο Βασίλης Τολιόπουλος που επίσης αποκτήθηκε το καλοκαίρι. Ο Έλληνας άσος στην Euroleague έχει όλα και όλα 4:14 συμμετοχής στο ματς με την Εφές στην Πόλη.

Βλέπω και ξαναβλέπω την σκηνή με τον Βασίλη Σπανούλη και τους οπαδούς του Ολυμπιακού πίσω από τον πάγκο της Μονακό και ταυτίζομαι μαζί τους. Ναι, εγώ ο Βασίλης Δεκάρικος σκέφτομαι πόσο ωραία συναισθήματα μπορεί να σου προσφέρει ο αθλητισμός (σ.σ. κλισέ) και να σε κάνει να αφήσεις στην άκρη τα οπαδικά. Ο προπονητής της Μονακό και οι οπαδοί του Ολυμπιακού ένα λεπτό πριν το τέλος ενός ντέρμπι, ματς στο όριο, υπό άλλες συνθήκες θα έμεναν στα… κοιτάγματα. Όταν όμως ο προπονητής της Μονακό είναι ο Σπανούλης, τότε η ζωή μας χαρίζει ένα σπάνιο στιγμιότυπο (σ.σ. ωωωω, δικό μου) σαν το χθεσινό. Διαβάστε επίσης: Η κρίσιμη βολή του Ντόρσεϊ και το λάθος των διαιτητών: Γιατί δεν είδαν το instant replay (vid) Γιατί απλά είναι ο Βασίλης Σπανούλης και οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι δικοί του άνθρωποι. Είτε είναι στον πάγκο της Μονακό είτε στον πάγκο οποιασδήποτε άλλης ομάδας (σ.σ. εκτός από μια που λογικά δεν θα το ζήσουμε). Ο kill bill που στο μεγάλο λιμάνι πέρασε τα καλύτερα και περισσότερα χρόνια της καριέρας του. Και που πλέον το όνομα του είναι συνυφασμένο (σ.σ. μιλάμε για επίπεδο…) με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο. Αν πεις πέντε κορυφαίους αθλητές, ανεξάρτητα με το άθλημα, στην ιστορία του Ολυμπιακού ο Σπανούλης είναι μέσα στους 2-3 πρώτους. Ο βασιλομπίλαρος (σ.σ. του μπάσκετ γιατί του ποδοσφαίρου ήταν ο τεράστιος Καραπιάλης) δεν το κρύβει πως όταν παίζει με τον Ολυμπιακό, είναι σαν να παίζει απέναντι στην οικογένειά του. Θυμάστε το περασμένο Φάιναλ – 4 που ο Σπανούλης απέκλεισε στον ημιτελικό τον Ολυμπιακό και στην εξέδρα τα πιτσιρίκια του φορούσαν την ερυθρόλευκη φανέλα; Αυτά έχει όμως ο επαγγελματισμός κυρίες και κύριοι. Και κάπως έτσι (σ.σ. δυνατή μουσική με τύμπανα για να δώσουμε έμφαση στα αυτό που ακολουθεί) ο Βασίλης ο Σπανούλης όπου τον βρει τον Ολυμπιακό τον… πελεκάει. Και μια στο ΣΕΦ πέρσι στην κανονική διάρκεια, και μια στο Φάιναλ-4 στον ημιτελικό και μια χθες στο ΣΕΦ ξανά. Τρεις σερί νίκες από τον Σπανούλη στον Ολυμπιακό της καρδιάς σου. Και είναι να αναρωτιέσαι αγαπητή μου αναγνώστρια, φίλε μου αναγνώστη. Αν δηλαδή ο Βασίλης ο Σπανούλης δεν αγαπούσε τόσο ή καθόλου τον Ολυμπιακό τι θα γινόταν; Καφενειακού επιπέδου αναζητήσεις από την αφεντιά μου αλλά είπα να εξωτερικεύσω τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου που πηγάζουν από όσα συνέβησαν και χθες στο ΣΕΦ με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο που έχει σημαδέψει την σύγχρονη ιστορία του μπασκετικού τμήματος του Ολυμπιακού.

Δεύτερη εντός έδρας ήττα για τον Ολυμπιακό στη φετινή Euroleague. Και η αλήθεια είναι πως ψάχνοντας μια εξήγηση η στατιστική σε οδηγεί αυτομάτως στα σουτ. Είχε 4/22 τρίποντα (18%) η ομάδα του Μπαρτζώκα μέσα στο σπίτι της. Δέχθηκε και 55 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο (πήγε με 38-37 στα αποδυτήρια ηττήθηκε 87-92 στο φινάλε) άρα ας μην το συζητάμε παραπάνω. Όταν δεν δουλεύει το σουτ, δεν δουλεύει και η άμυνα το πράγμα είναι δύσκολο. Όχι για όλους όμως. Γιατί ο Τάιλερ Ντόρσεϊ πραγματικά φέτος είναι μια κατηγορία μόνος του σε αυτές τις πρώτες στροφές. Και απόψε λίγο έλειψε να νικήσει τη Μονακό μόνος του. Έβαλε 23, με 8/10 δίποντα, είχε 5 ασίστ και 3 ριμπάουντ. Έφτασε το 26 στο σύστημα αξιολόγησης. Το μπάσκετ όμως είναι σπορ ομαδικό. Ειδικά σε αυτό το επίπεδο. Και ο ομογενής γκαρντ ουσιαστικά στην τέταρτη περίοδο δεν βρήκε υποστήριξη από κανέναν. Ο Νικόλα Μιλουτίνοφ (14π) δεν αγωνίστηκε καθόλου στην τελευταία περίοδο προφανώς γιατί ο προπονητής πίστεψε στην καλύτερη άμυνα του Χολ. Ο Βεζένκοφ έβαλε 17 αλλά με μόλις 5 σουτ εντός πεδιάς σε ένα βράδυ που δεν βρήκε τους χώρους που θα ήθελε για να ζεσταθεί και να κάνει τη διαφορά. Ο Φουρνιέ τα έσπασε (2π, 0/6 τρίποντα). Άρα…