Χατζηνικολάου : «Να τιμωρηθώ ναι, δεν άξιζα να σταυρωθώ»

Βρέθηκε σε μια θέση, που κανείς αθλητής δεν θέλει να βρεθεί. Είδε τον κόσμο να γκρεμίζεται και δεν είχε από κάπου να πιαστεί. Η Όλγα Χατζηνικολάου βίωσε τον αποκλεισμό, τη «σταύρωση», όπως η ίδια είπε. Μετά από 2.5 χρόνια έσπασε τη σιωπή της κι αποφάσισε να μιλήσει για όλους και για όλα.

«Δυόμισι χρόνια σιώπησα. Δεν μίλησα ποτέ για τη στιγμή, που άλλαξε τη ζωή μου. Βίωνα ένα όνειρο παίζοντας το καλύτερο μπάσκετ της ζωής μου και λίγο μετά ήμουν πιο κάτω από το χώμα. Σταυρώθηκα, με πούλησε ακριβά ό,τι αγαπούσα περισσότερο, όμως ποτέ δεν εξήγησα τι συνέβη.

Χρωστάω σε πολύ κόσμο που πίστεψε σε μένα, να μάθει τι πραγματικά συνέβη. Μα πιο πολύ το χρωστάω σε μένα. Με πνίγει η αλήθεια. Νιώθω με αυτή εδώ την εξομολόγηση σαν ένα μικρό παιδάκι, που περιμένει από τον Άγιο Βασίλη ένα δώρο. Θέλω να με ακούσει, κι αν με πιστέψει, να με συγχωρέσει. Αν έφταιξα; Φυσικά και έφταιξα. Άξιζα να τιμωρηθώ γιατί έκανα λάθος, δεν άξιζα όμως να σταυρωθώ. Δεν άξιζα να με πετάξουν στα όρνια, σαν να ήμουν εγκληματίας» λέει η Χατζηνικολάου κι εξιστορεί τα γεγονότα…

«Πρωινό Μεγάλης Παρασκευής, 13 Απριλίου του 2017. Ήμουν μέσα σε ένα ταξί και γυρνούσα στο σπίτι όταν χτύπησε το κινητό μου. Μια άγνωστη φωνή μού ανακοινώνει ότι «βρεθήκατε θετική στον έλεγχο αντιντόπινγκ. Ειδοποιούμε πρώτα εσάς και θα ειδοποιηθεί και η ομάδα σας».

Δεν μπορώ να προσδιορίσω το συναίσθημα που ένιωσα. Στην αρχή, πίστεψα ότι μου κάνουν πλάκα. Μετά όμως σκέφτηκα ότι ήξεραν πολλές λεπτομέρειες. Πάγωσα. Μια σκοτοδίνη ταυτόχρονα με εκατοντάδες σκέψεις στον εγκέφαλό μου. Περνούσε η ώρα και το μυαλό μου πήγαινε στα πιο απίθανα πράγματα. Εκείνη τη στιγμή παραλογίζεσαι, το μυαλό πηγαίνει σε ό,τι πιο τρελό. Δεν είχα πάρει τίποτα απαγορευμένο, δεν υπήρχε κανένας λόγος να προσπαθήσω να γίνω καλύτερη με παράνομο τρόπο, τι σόι λάθος μπορεί να είχε γίνει;

Είχα πάρει κάτι βιταμίνες για ενδυνάμωση, καφεΐνη για ενέργεια, σκεφτόμουν το παραμικρό. Όταν μου ανέφεραν και την ουσία στο δεύτερο τηλεφώνημα, τρελάθηκα. Εγώ πήρα ναρκωτικά; Χα! Όταν το άκουσα, θεώρησα ότι μπέρδεψαν το δείγμα. Η επόμενη σκέψη μου ήταν ότι κάποιος μου έστησε παγίδα. Πώς γίνεται να έχω βρεθεί θετική σε κάτι τέτοιο αφού δεν το έχω πάρει ποτέ;

Σοκ, εγκεφαλική παράλυση. Ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο τηλεφώνησα ήταν η αδερφή μου. Μέσα στο παραλήρημά, μου δεν θυμάμαι ακριβώς τι της έλεγα. Πήγα να τρελαθώ, όλα έγιναν τόσο γρήγορα, με κινηματογραφική ταχύτητα. Σε λίγες ώρες, η πληροφορία είχε διακινηθεί παντού. Το είχαν γράψει σε διάφορα site και το είχαν μάθει και δικοί μου άνθρωποι, γιατί μετά από εμένα ενημερώθηκε και η ομοσπονδία και η ομάδα μου.

Το σωματείο έκρινε σκόπιμο να το δημοσιοποιήσει αμέσως. Πικράθηκα. Δεν περίμενα ότι θα με ρίξουν από την εξέταση του πρώτου δείγματος στο λάκκο με τα λιοντάρια. Ήταν η πρώτη πολύ μεγάλη απογοήτευση για μένα, το μεγάλο παράπονο για την ομάδα που μου προκαλούσε δέος κι είχαμε περάσει τόσα μαζί.

Θα μπορούσαν να περιμένουν και την εξέταση του δεύτερου δείγματος, όπως έμαθα αργότερα, θα μπορούσαν για διασφάλιση προσωπικών δεδομένων να μην αναφέρουν το ονοματεπώνυμό μου. Ένιωσα ότι με πούλησαν, ότι από το πρώτο λεπτό έχω απομείνει χωρίς σύμμαχο, ότι κάποιος έχει βγάλει από πάνω μου τη φανέλα με τον ιδρώτα μου και τη στύβει ανελέητα.

Καταλαβαίνω ότι έπρεπε να διαχωριστεί το σωματείο από μια τέτοια δύσκολη κατάσταση, αλλά εμένα μου φάνηκε πολύ χοντρό. Μέχρι το πρωί ήμουν μέλος μιας ομάδας, πρωταθλήτρια, με επιτυχίες και λίγο μετά ήμουν μόνη μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά, ακόμα θεωρώ ότι κρύβεται προσωπικό μένος και λάθος διαχείριση σε εκείνη την κατάσταση.

Έκλεισα το κινητό μου, εξαφανίστηκα από τα social media κι απομονώθηκα. Ένιωθα τον κόσμο να πέφτει επάνω μου, συναισθηματικά διαλύθηκα. Ήρθε να με βρει η μητέρα μου. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς τη στήριξη της. Πάντα η μητέρα μου ήταν δίπλα μου, πάντοτε σε εκείνη έβρισκα το στήριγμά μου. Μεγάλωσα αλλά ήταν πάντα δίπλα μου, στις χαρές και στις λύπες μου. Μαζί με τις αδελφές μου είναι όλα αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι που με καθοδηγούν και σώζουν την ψυχή μου».

Παρακάτω, στην εξομολόγηση, υποστήριξε: «… Ήταν ένα όνειρο. Μέχρι που ήρθε το παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Και το όνειρο έγινε εφιάλτης. Ανυπομονούσαμε να γίνει ο τελικός του κυπέλλου με τον Πανιώνιο. Από την προηγούμενη είχαμε κανονίσει να βγούμε, είχαμε κλείσει τραπέζι για τα επινίκια, όλα.

Με ενημέρωσαν στο ημίχρονο ότι πρέπει να περάσω αντιντόπινγκ κοντρόλ. Μάλιστα, χάρηκα πολύ γιατί ο εθελοντής που με συνόδευσε ήταν συμμαθητής μου και είχα πολλά χρόνια να τον δω. Μπήκα στο κοντρόλ με πολύ χαρούμενη διάθεση και για μένα ήταν ούτως ή άλλως μια τυπική διαδικασία, γιατί είχα περάσει πάρα πολλούς ελέγχους αντιντόπινγκ στο παρελθόν. Ξαφνικούς ελέγχους με την Εθνική, στην Ισπανία δυο φορές, αμέτρητες φορές με τις Εσπερίδες, με τον Αθηναϊκό.

Εκείνο το βράδυ κληρώθηκα εγώ και η Καλτσίδου. Γενικά, ήταν κάτι εντελώς διαδικαστικό και πιο πολύ με είχε αγχώσει ότι ήθελα να τελειώνω, γρήγορα γιατί είχαμε κανονίσει να βγούμε. Ζήτησα να μου φέρουν πολύ νερό να πιώ και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι με ρώτησαν, γιατί ήταν προαιρετικό, αν θέλω το δείγμα μου να χρησιμοποιηθεί σαν τεστ και από τη WADA, και απάντησα μετά χαράς να πάει. Τι είχα να φοβηθώ; Κι εδώ είναι η πρώτη μου -εκ των υστέρων- απορία:

Θα είχα οποιαδήποτε ενοχή και θα ζητούσα να ταξιδέψει το μπουκαλάκι μου σε όλο τον κόσμο για πειράματα; Δεν είχα πάρει τίποτα, ήξερα πολύ καλά τον εαυτό μου. Συνέχισα κανονικά τη ζωή μου και την καριέρα μου μέχρι εκείνο το τηλεφώνημα τη Μεγάλη Παρασκευή. Το βράδυ, στο σπίτι, προσπαθούσαμε με σιωπές να συνεννοηθούμε.

Πού πήγα, με ποιους, τι έφαγα, ποιον συνάντησα. Έπρεπε να βρω την άκρη του νήματος, δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς να ξέρω τι είχε συμβεί. Ένιωθα σαν ντετέκτιβ που προσπαθεί να εξακριβώσει ποιος προκάλεσε τον θάνατο μου, παρότι ζούσα. Τυπικά ζούσα. Ουσιαστικά εκείνη τη στιγμή ήμουν νεκρή.

Με βοήθησε και ο δικηγόρος μου να ξετυλίξω το κουβάρι. Μέσα από το τεστ προσπαθήσαμε να ακτινογραφήσουμε πόσες ώρες είχαν μεσολαβήσει από τη χρήση που δεν έκανα, αλλά είχε βρεθεί στο δείγμα μου.

Καταλήξαμε ότι όλα συνέβησαν σε ένα φιλικό σπίτι που είχα πάει το Σάββατο το απόγευμα, την προηγούμενη του τελικού. Επειδή πρόσεχα πριν τα παιχνίδια είχα φύγει νωρίς, στις 11 το βράδυ ήμουν ήδη στο σπίτι μου. Κάπνιζαν αρκετοί σε εκείνο το πάρτι, αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Ίσως μου είχε κάνει εντύπωση ότι δεν είχε κατάλληλο εξαερισμό, αλλά μέχρι εκεί.

Θυμήθηκα ότι φεύγοντας ένιωθα μια ζάλη, το είχα αναφέρει μάλιστα και στην προπονήτριά μου και στον έλεγχο, αλλά είχα θεωρήσει ότι ήταν ένας απλός πονοκέφαλος σαν όλους εκείνους που συμβαίνουν καθημερινά. Πήγαμε με τις αδελφές μου να βρούμε έναν-έναν τους καλεσμένους. Μάθαμε εκ των υστέρων, ότι η κοκαΐνη καπνίζεται κιόλας, δεν είχα ιδέα ότι μπορεί να γίνει αυτό. Μου εξήγησαν πως ισχύει περίπου ό,τι και με τους παθητικούς καπνιστές, στους οποίους βρίσκεται νικοτίνη στους πνεύμονες κι ας μην έχουν καπνίσει ποτέ.

Αυτός ήταν και ο λόγος που και στον δικό μου οργανισμό βρέθηκε ο μεταβολίτης και όχι η ουσία αυτή καθαυτή. Δηλαδή δεν είχε γίνει ενεργητική χρήση, αλλά παθητική. Μπήκα να ψάξω παρόμοιες περιπτώσεις αθλητών. Βρήκα κάποια τρομερά περιστατικά που, κατά κάποιον τρόπο, με καθησύχασαν κιόλας, γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν η μόνη που την είχε πατήσει με τέτοια αφέλεια.

Σε έναν είχε μεταδοθεί απαγορευμένη ουσία από το φιλί της φίλης του, σε άλλον επειδή του είχαν ρίξει κάτι στον καφέ. Μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή μου έψαχνα μετά μανίας παντού να βρω παρόμοιες περιπτώσεις. Δεν ήταν μια απλή υπόθεση, δεν είχα πάρει κάποια ουσία χωρίς να το γνωρίζω, δεν μου είχαν ρίξει κάτι στο ποτό. Τίποτα τέτοιο.

Με έπνιγε απλώς το δίκιο μου και ευτυχώς το καταλάβαινε εκτός από την οικογένειά μου και ο Λεριώτης που στάθηκε δίπλα μου. Είχα και έναν έμπειρο δικηγόρο και ηρέμησα όταν πλέον πήρα στα χέρια μου τρεις γνωματεύσεις ιατροδικαστών που αποδείκνυαν ότι έλεγα την αλήθεια.

Επιτέλους, δεν ήμουν τρελή. Δεν μπορεί να ήξερα ότι σε 24 ώρες παίζω τελικό και ενώ όλες γνωρίζουμε ότι στα Final 4 γίνονται ντόπινγκ κοντρόλ, να πάρω κάτι τέτοιο, θα ήταν αυτοκτονικό».

MUST READ

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην Πόλη για το Φενέρ – Ολυμπιακός

Αν θέλετε να διαβάσετε όλη τη συνέντευξη, πατήστε εδώ.

Γράψτε το σχόλιο σας