Διαφορετικοί κόσμοι αταίριαστοι

Ήταν η πιο κρίσιμη συνεδρίαση στον ΕΣΑΚΕ. Περιμέναμε να διαπιστώσουμε αν υπάρχει πρόθεση από όλους (όταν λέμε όλους, εννοούμε ΟΛΟΥΣ) για να γεφυρωθεί το χάσμα, να πατήσουν σε αυτά που τους ενώνουν, να παραμερίσουν εκείνα που τους χωρίζουν και να μπορέσουμε να μετατρέψουμε -ως κοινότητα- το αρνητικό κλίμα των τελευταίων μηνών, σε ελπίδα για το αύριο του αθλήματος.

Πριν ακόμα ξεκινήσει η συνεδρίαση είχε τοποθετηθεί το… γκαζάκι. Άλλαξε η γνωμάτευση της νομικής υπηρεσίας, η βαθμολογία μπορεί (;) να επικυρωθεί -όπερ κι εγένετο- η βαθμολογία, άρα να ξεκινήσουν τα πλέι οφ. Κι αν (προσωπικά δεν το πιστεύω) δικαιωθεί ο Ολυμπιακός στο ΑΣΕΑΔ, δεν είναι αυτόματα άκυρη η αγωνιστική; Αλλά αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει…

Όταν πριν ξεκινήσει η πιο κρίσιμη διαδικασία, μπαίνεις σε νομικίστικα τεχνάσματα, δεν έχεις διάθεση σύγκλισης. Κι όταν αποχωρείς σημαίνει ότι δεν είσαι διατεθειμένος να νερώσεις ιδιαίτερα το κρασί σου. Άρα, γιατί περιμέναμε τόσες ημέρες, από τη στιγμή που καθένας ταμπουρώνεται πίσω από τις θέσεις του; Ποιος ο λόγος να δημιουργηθεί πενταμελής επιτροπή αποτελλούμενη από τέσσερα άτομα, για να καταθέσει προτάσεις;

Καθένας, ανάλογα με το χρώμα που προτιμά, θεωρεί καλή ή κακή τη στρατηγική του άλλου. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι ποιος έχει το δίκιο, ποιος είναι… φάουλ, ποιος την έχει πιο μεγάλη. Το ζήτημα είναι αν υπάρχει κοινός τόπος, αν υπάρχει διάθεση σύνθεσης, αν υπάρχει «εμείς», που να αφήνει πίσω το «εγώ», αν αντιλαμβάνονται όλοι ότι δεν έχει σημασία ποιος είναι πρώτος, αλλά να είναι το άθλημα πρώτο.

Στις ερωτήσεις αν ξεκινά το πρωτάθλημα, αν θα κατεβεί ο Ολυμπιακός στα πλέι οφ, αν πέφτει ή όχι το Λαύριο, η απάντηση είναι κοινή: Κάνετε λάθος ερώτηση. Το θέμα είναι αν θέλουμε να αλλάξουμε, ή θα βουλιάξουμε. Αν θέλουμε να αναζητήσουμε την επόμενη μέρα ενός σπορ, που μας έκανε περήφανους για δεκαετίες και που τώρα βρίσκεται σε περιδίνηση.

Δεν μου αρέσει να χαϊδεύω αυτιά. Κανείς δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Δεν είχε αξία αυτή η… στροφή, δεν έπρεπε να αποχωρήσει ο Ολυμπιακός. Είμαι βέβαιος πως και οι δύο πλευρές έχουν κάτι να πουν, για να υποστηρίξουν την επιλογή και τη στάση τους. Πηγαίνω κι ένα βήμα πιο πέρα: Είμαι σίγουρος ότι θα έχουν να πουν κάτι πειστικό.

MUST READ

Η σιγουριά από το πρώτο λεπτό, η ομιλία στα πέναλτι, η αγωνία του Μαρινάκη και η Μίλαν που προτιμούσαν οι ερυθρόλευκοι

Υπήρξε κάποια από τις κινήσεις, με την οποία να πέρασε ελπιδοφόρο μήνυμα; Υπήρξε σύγκλιση; Υπήρξε η σκέψη «κάτσε κάτω ρε μάστορα να τα βρούμε»; Δεν υπήρξε, άρα για την ώρα δεν υπάρχει παρά… γκρίζο χρώμα.

Γράψτε το σχόλιο σας