ΠΑΟΚ : Δείξαμε στο άλογο, πως καλπάζουν προς τον τίτλο

Ο ΠΑΟΚ είναι η μοναδική ομάδα στην Ελλάδα, που αξίζει να την παρακολουθείς ακόμα κι αν δεν είσαι οπαδός της. Για τον απλούστατο λόγο πως η παρακολούθηση είναι σχήμα λόγου, στην πραγματικότητα τον απολαμβάνεις.

Αντιλαμβάνομαι πως εσύ που υποστηρίζεις διαφορετική ομάδα είναι δύσκολο να το παραδεχθείς, αρκεί που το κάνεις όμως κι ας μην το ομολογείς.

Αν δεν το κάνεις θα αναγκαστείς να υποκύψεις σύντομα, εναλλακτικά θα μοιάζεις με τον παντρεμένο που κρυφοκοιτάει την κορμάρα στην παραλία, χωρίς να δώσει αφορμή στη σύζυγο-φάλαινα που λιάζεται δίπλα.

Κάπως έτσι φαίνονται οι οπαδοί των υπολοίπων ομάδων, που είναι υποχρεωμένοι να συμβιώσουν με τις δικές τους ομάδες, χωρίς να γουστάρουν αυτό που βλέπουν…
Οι όποιες ενδεχόμενες δυσκολίες του σημερινού αγώνα της Τούμπας ήταν γνωστές εκ προοιμίου.

Το πρώτο έχει να κάνει με την απολύτως προβλέψιμη τακτική της Λάρισας, να στήσει βυσσινί λεωφορείο μπροστά από την εστία της και ότι βγει.

Είναι κάτι που χρησιμοποιούν συχνά πυκνά ως δικαιολογία οι προπονητές όταν οι ομάδες τους αποτυγχάνουν να κερδίσουν υποδεέστερους αντιπάλους, λες και πρέπει κάθε αντίπαλος να σε ρωτάει πως βολεύεσαι να σε αντιμετωπίσει.

Αυτή είναι μια διαφορά μεταξύ των καλών ομάδων, όσο ευκολότερα μπορείς να διασπάσεις τέτοιες άμυνες τόσο καλύτερος είσαι, αν δεν ήταν έτσι δε θα υπήρχαν Μπαρτσελόνες, όλοι έτσι αντιμετωπίζουν τους ανώτερους.

Και η διαφορά του καλού με τον καλύτερο και τον ακόμα καλύτερο, εδώ ακριβώς έγκειται…
Ο ΠΑΟΚ λοιπόν φάνηκε από την αρχή πως ήξερε τρόπο κι αλίμονο αν δεν το είχε, οι περισσότερες ομάδες έτσι προσπαθούν να τον σταματήσουν, με πρώτο και καλύτερο το μετρ του είδους Μπάμπη Τεννέ την επόμενη αγωνιστική.

Η δεύτερη πιθανότητα ήταν να προηγηθεί και να κάτσει πάνω στο σκορ, υπνωτισμένος από την αδυναμία του αντιπάλου να πλησιάσει περιοχή και να το φάει κάπου προς το τέλος, τραβώντας τα βυζιά του.

Αυτό όμως είναι χαρακτηριστικό των κατ΄ευφημισμόν ομάδων που δεν είναι στ΄αλήθεια ομάδες, αφού στηρίζονται στην ατομική ποιότητα και όχι στην ομαδικότητα λειτουργίας και πνεύματος.

Και δυστυχώς για τους αντιπάλους του (ο πληθυντικός είναι ευγενείας, μόνο ένας έμεινε) ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου δεν είναι.

Είναι τόσο καλή ομάδα μάλιστα, που είναι φανερό πως οι ποδοσφαιριστές του απολαμβάνουν τα παιγνίδια, αν τους ρωτήσεις «αγώνα η ρεπό;» όλοι θα διάλεγαν το πρώτο.

Έτσι εξηγείται και όσα διαβάσατε στην εισαγωγή, άπαξ και το χαίρονται οι ποδοσφαιριστές, θα γουστάρουν και οι θεατές.

Στο αγωνιστικό κομμάτι ισχύουν όσα παρακολουθούμε από τότε που η ομάδα πήρε μπρος. Και τα οποία βελτιώνονται από παιγνίδι σε παιγνίδι.

Η διαχείριση του ρόστερ είναι υποδειγματική, κορυφαίος των κορυφαίων σήμερα ο Μπίσεσβαρ που λίγο καιρό πριν νόμιζες πως βρισκόταν σε καραντίνα, όπως και ο Σακχόφ που σκόραρε και πάλι.

Στην πραγματικότητα είναι άδικο να πάρει κάποιος το βραβείο του mvp, όλοι ήταν εκπληκτικοί, κάτι που αποτυπώνεται στα γκολ που μπήκαν, τα οποία ήταν κάτι μεταξύ play station και «κορόιδου» που παίζαμε πιτσιρικάδες, όταν βάζαμε ένα φουκαρά ανάμεσα και τον αναγκάζαμε κουτουλάει κυνηγώντας το τόπι.

Έτσι έμοιαζαν οι ποδοσφαιριστές της Λάρισας, που μπορεί να έχει έμβλημα το άλογο, αλλά οι γηπεδούχος τους έδειξαν με τον πιο εμφατικό τρόπο πως είναι όχι να πηγαίνουν αλλά να καλπάζουν για το πρωτάθλημα…

MUST READ

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην Πόλη για το Φενέρ – Ολυμπιακός

ΥΓ. Τι κρίμα που δεν υπήρχαν αμφισβητούμενες φάσεις, έχω την εντύπωση πάντως πως στο γκολ του Βαρέλα, ο γιος του ήταν εκτεθειμένος…

Γράψτε το σχόλιο σας