Λογικό να μιλούν με πίκρα και οι αντίπαλοι για τον Ολυμπιακό- Είναι ό,τι πιο ποδοσφαιρικό μπορούν να κάνουν

Το επίπεδο είναι διαφορετικό. Μη συγκρίσιμο με την εν Ελλάδι κατάσταση. Οσο κι αν ενοχλεί. Οσο κι αν δεν «βολεύει» την εγχώρια δημαγωγία στα αφηγήματα. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε πριν μία εβδομάδα από την Αρσεναλ με 3-1. Δεν πήγε στο Λονδίνο για να κλαφτεί, να φύγει με «3άρα» στο κεφάλι και μετά να αναζητά δικαιολογίες. Πήγε στην έδρα μιας ομάδας αξίας 600 εκατομμυρίων και έπαιξε αυτό που τον αντιπροσωπεύει. Αυτό που ταιριάζει στη μενταλιτέ του συλλόγου. Επαιξε για να νικήσει. Νίκησε. Και εάν δεν είχαν πάει όλα στραβά στο πρώτο παιχνίδι (τραυματισμοί, κακή απόδοση παικτών, άστοχες επιλογές, διαιτησία), τότε πιθανότατα αυτή τη στιγμή θα συζητούσαμε άλλα πράγματα.

Ακόμη και χθες, όμως, ο Ολυμπιακός πήγε στο Emirates με… πειραματικό σχήμα. Με τον Μπα να έχει κάνει μισή προπόνηση (κυριολεκτικά), χωρίς Σεμέδο, Βαλμπουενά, Χασάν. Με ένα αποτέλεσμα ουσιαστικά «μη αναστρέψιμο». Απέναντι σε μια ομάδα Top 6 της Premier League, που έβαλε τους βασικούς της για 3^ο σερί παιχνίδι (Ολυμπιακός, Τότεναμ, Ολυμπιακός), άλλαξε τελείως το στιλ παιχνιδιού της, αναγκάστηκε να παίξει μαζική άμυνα, κόντρα στη φύση της. Εχασε μια ευκαιρία από εκείνες που ο Ελ Αραμπί δεν χάνει στο 21′. Αλλα και πάλι νίκησε. Και εάν ήταν λίγο πιο τυχερός ή γίνονταν 2-3 καλύτερες επιλογές στις τελικές προσπάθειες, θα μπορούσαμε να λέμε άλλα πράγματα τώρα.

Εκείνο που σίγουρα μπορεί να πει κάποιος με βεβαιότητα είναι ότι ο Ολυμπιακός αποτελεί μέλος της ελίτ. Σε διοικητικό επίπεδο, σε επίπεδο επαφών και παρουσίας στα κέντρα αποφάσεων, αυτό συμβαίνει εδώ και καιρό. Και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο. Πλέον, όμως, ειδικά τα τελευταία χρόνια, οι Ερυθρόλευκοι αποτελούν ελίτ και εντός των τεσσάρων γραμμών. Τα αποτε0λέσματα και οι νίκες που πετυχαίνουν δεν είναι συγκυριακά. Αντίθετα, συγκυριακά και από κραυγαλέες ατυχίες ο Ολυμπιακός έχει χάσει την ευκαιρία να κάνει κάτι μεγάλο στην Ευρώπη. Κάτι που αξίζει.

Είναι ξεκάθαρο ότι η φετινή σεζόν είναι μια συνέχεια της προηγούμενης. Η ευκαιρία ήταν μεγάλη. Αλλά όταν πηγαίνουν στραβά όλα όσα μπορούν να πάνε σε ένα παιχνίδι, όπως το πρώτο στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, δεν μπορείς να κάνεις πολλά.

Ο Ολυμπιακός άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο τον Ιούλιο του 2019. Και ουσιαστικά δεν έχει σταματήσει ακόμη. Σε αυτό το διάστημα έφτασε τα 101 επίσημα παιχνίδια. Πέρυσι πήρε νταμπλ και έφτασε στους «16» του Europa. Φέτος έφτασε πάλι να παίζει στην Ευρώπη Μάρτιο μήνα. Είναι σχεδόν βέβαιος πρωταθλητής. Είναι στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Εχει ανοίξει την ψαλίδα με τους εγχώριους αντιπάλους και ήδη προετοιμάζεται για την επόμενη σεζόν. Μεγαλώνοντας κι άλλο τη διαφορά. Και φροντίζοντας από τώρα να δει τι χρειάζεται κα να καλύψει εγκαίρως και με τους παίκτες που πρέπει όποια κενά υπάρχουν. Οποιες βελτιώσεις θέλει να κάνει το τεχνικό επιτελείο και η διοίκηση.

Την ώρα που κάποιοι παλεύουν να κάνουν λογιστικές πράξεις, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να δημιουργεί και να χτίζει. Συνεχίζει να βελτιώνει το δυναμικό του. Συνεχίζει να ετοιμάζει την επόμενη ημέρα του, σχεδιάζοντας το παρόν και το μέλλον, με συγκεκριμένο πλάνο και στόχευση. Επαιξε με την Αρσεναλ και τη νίκησε. Αλλά δεν πανηγύρισε. Δεν πέταξε τη σκούφια του. Από τη στιγμή που δεν προκρίθηκε δεν υπήρχε λόγος για πανηγυρισμούς. Διότι το να νικήσει ο Ολυμπιακός είναι το φυσιολογικό. Το να παίξει στα ίσια ακόμη και μια ομάδα επιπέδου Αρσεναλ, έχει γίνει «λογικό».

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Και επειδή πολύς κόσμος ρωτάει και ανησυχεί. Είναι λογικό να έχουν απαιτήσεις οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού. Είναι λογικό να μιλούν με πίκρα ή ακόμη και χαιρέκακα. Είναι λογικό να μετρούν τα λεφτά που ξόδεψε. Να μετρούν τις προκρίσεις και τους αποκλεισμούς. Είναι το μοναδικό πραγματικό ποδοσφαιρικό «αντικείμενο» που έχουν. Είναι ό,τι πιο ποδοσφαιρικό μπορούν να «αγγίξουν».  Όλα τα άλλα, είναι οχετός. Οπότε μην αδικείτε κανέναν. Δείξτε καλοσύνη και συμπόνια. Είναι δύσκολες οι εποχές.

Γράψτε το σχόλιο σας