Το μπάσκετ της απόλαυσης, το μπάσκετ της εξαθλίωσης

Είναι το εθνικό μας σπορ κι είναι χαρά (για όσους το υπηρετούμε, ή έστω το αγαπάμε) να ασχολούμαστε με αυτό. Αρκεί να γίνεται για τους σωστούς λόγους. Κι είναι όμορφο να βλέπεις το Λαύριο να κοιτάζει στα μάτια τον Παναθηναϊκό και να του… απαγορεύει να «σκουπίσει». Όπως θα ήταν το ίδιο όμορφο αν στη θέση του Παναθηναϊκού ήταν ο Ολυμπιακός, όχι για τους απέναντι οπαδούς, αλλά για όσους θεωρούν ότι δομικό στοιχείο της ομορφιάς των σπορ είναι η υπερβατικότητά τους.

Αντιλαμβάνεστε ότι η προσέγγιση δεν ενδείκνυται για καφενειακές κουβέντες, χωρίς να μπορεί κανείς να τις εμποδίσει. Ως εκ τούτου είναι ωραίο να συντηρείται ο μύθος του Δαυίδ με τον Γολιάθ, που δημιουργεί πέρα από το ψυχολογικό άγκιστρο με τα παιδικά μας ακούσματα, μια βιωματική αντίληψη περί της πολιτικής ορθότητας του συνθήματος «να είμαστε ρεαλιστές, να πιστεύουμε στο ακατόρθωτο».

Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η καθυστέρηση της εκλογικής διαδικασίας. Για όσους είχαν… ψηθεί και συστρατεύθηκαν με τον Βασιλακόπουλο, θεωρώντας ότι γίνεται πολιτικός στόχος άθλιων υπουργικών μεθοδεύσεων, για όσους είχαν καταπιεί αμάσητο το παραμύθι περί ενός υπέρμαχου της δημοκρατίας (στο «όσους» δυστυχώς συμπεριλαμβάνονται και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία -με μηδενικό αθλητικό ενδιαφέρον- προσέγγισαν μικροπολιτικά το ζήτημα), που αντιστέκεται απέναντι στο σύστημα (ο συστημικός Βασιλακόπουλος… απέναντι στο σύστημα, τα ύστερα του κόσμου), ήρθε ο Τάκης Μπαλτάκος να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

«Δεν θα αφήσουμε τον Φασούλα να κερδίσει έτσι εύκολα τις εκλογές, γιατί αυτό σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός θα είναι παντοδύναμος» είπε ο έμπειρος επί των αθλητικών και πάντα μετρημένος δικηγόρος. Έμμεση παραδοχή παντοδυναμίας Παναθηναϊκού, εξ αντανακλάσεως με την πολυετή παρουσία του Βασιλακόπουλου, αλλά αυτό είναι παραβίαση ανοιχτής πόρτας.

Παραδοχή ότι ο Φασούλας είναι μπροστά. Παραδοχή ότι ο… καβγάς δεν γίνεται για τη δημοκρατία, αλλά για την ισχύ, που δίνει η θέση του προέδρου. Άρα μιλάμε για μια απολύτως εξαρτημένη διοίκηση, με τη διαφορά ότι αυτά δεν τα λέει ως μομφή ένας φιλικά προσκείμενος προς τον Ολυμπιακό, αλλά ο εκπρόσωπος του Παναθηναϊκού, ο άνθρωπος που στηρίζει όσο κανείς σε αυτή τη φάση τον Βασιλακόπουλο.

Δείτε τις δύο εικόνες. Αν ένας ρομαντικός στα όρια του ηλίθιου σάς πρότεινε το μπάσκετ, που θα δίνει τη δυνατότητα στον ανίσχυρο να νικήσει με αθλητικούς όρους τον ισχυρό, ένα σπορ που θα παίζονταν στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, θα καγχάζατε, γνωρίζοντας ότι η επόμενη κίνηση θα ήταν να υπερασπιστείτε το δίκαιο της νίκης, ακόμα κι αν αυτή έχει προκύψει από εξόφθαλμα φαλτσοσφυρίγματα, από σειρά πράξεων, που δίνουν μπόνους σε αυτόν που έχει τα… κόζια.

MUST READ

Αποκαλύψεις για τον Μεντιλίμπαρ – Το επί 7 χρόνια «δεξί χέρι» του Βάσκου, τα λέει όλα…

Μόνο που έχουμε μπροστά μας μια τέτοια περίπτωση, η οποία αρέσει ακόμα και σε φίλους του Παναθηναϊκού, καθώς δεν υπάρχει «αιώνιο» μίσος με τον αντίπαλο. Αν μπορέσουμε να χτίσουμε τείχος ανοσίας απέναντι στους οπαδούς της νίκης και δημιουργήσουμε ανθρώπους, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να δουν και να χειροκροτήσουν την ανωτερότητα του αντιπάλου, θα μπορούμε να απολαύσουμε αυτά, τα οποία στερούμε από τον εαυτό μας. Όπως για παράδειγμα τη συμμετοχή του Σπανούλη στην Εθνική, ή την αριθμητική του ανωτερότητα από τον Διαμαντίδη στην Ευρωλίγκα. Κάτι που δύσκολα δέχεται σήμερα κάποιος «κόκκινος» ή «πράσινος» ανά περίπτωση…

Γράψτε το σχόλιο σας