Εκλογές, προσφυγές και το μπάσκετ στα δικαστήρια

Το Πρωτοδικείο απέρριψε την προσφυγή της πλευράς Φασούλα κι έτσι πάμε κανονικά σε εκλογές. Κανονικά δεν το λες, όταν ψηφίζουν σωματεία, τα οποία εδώ και χρόνια δεν έχουν να παρουσιάσουν αγωνιστική δράση. Ακόμα κι έτσι, όμως, έχουμε τον μεγάλο όγκο των ομάδων και των παραγόντων, που θα κληθούν να αποφασίσουν αν θέλουν να ξαναγίνει το μπάσκετ εθνικό μας σπορ.

Επειδή δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω, ας ξεκινήσουμε από τα Πρωτοδικεία. Απορρίφθηκε η προσφυγή της πλευράς Φασούλα, πανηγυρίζουν οι άλλοι δύο υποψήφιοι. Όταν στα 73 σωματεία, τα οποία προσέφυγαν, 16 είναι εδώ και καιρό στη λίστα που θα ψηφίσουν, αρχίζεις κι αναρωτιέσαι. Γιατί προσέφυγαν, αφού ψηφίζουν; Γνωρίζουν ότι προσέφυγαν, ή δεν τους το εξήγησε κάποιος; Ο Πρωτοδίκης δεν πήρε χαμπάρι ότι παραβιάζει ανοιχτές πόρτες; Αυτό είναι που λένε «η δικαιοσύνη είναι τυφλή»;

Έχει κουράσει όλο αυτό. Κι αυτός ήταν εξ αρχής ο στόχος. Το να πανηγυρίζουν άνθρωποι του μπάσκετ, επειδή κερδίζουν στα Πρωτοδικεία. Δεν θα ψηφίσει, όμως, κανένας Πρωτοδίκης, εκτός κι αν κάποιος είναι εκπρόσωπος σωματείου. Θα ψηφίσει ο κόσμος του μπάσκετ. Και ζητούμενο δεν είναι την Κυριακή, ούτε η ψηφιακή πλατφόρμα, ούτε τι αποφάνθηκαν τα δικαστήρια. Ζητούμενο είναι τι μπάσκετ θέλουμε.

Γιατί την ίδια ώρα που κάποιοι παίζουν τις κουμπάρες στα Πρωτοδικεία, σέρνεται η υπόληψη της Ομοσπονδίας (άρα και του αθλήματος) στα δικαστήρια. Όχι αυτά που αποφασίζουν αν θα ψηφίσει ο τραχανοπλαγιάς. Εκείνα, που θα αποφανθούν για το αν πρωτοκλασάτο ιστορικό στέλεχος, έχει επιχειρήσει να βιάσει υπάλληλο της ΕΟΚ!

Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, όμως για να ασκείται δίωξη, κάτι είδε η Εισαγγελία. Κι αυτό το «κάτι», έπρεπε να το είχε δει ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, πριν βγάλει εκείνη την αλήστου μνήμης ανακοίνωση. Όφειλε να προφυλάξει το κύρος του αθλήματος. Ακόμα κι αν δεν έλεγε τίποτα, τηρώντας μετριοπαθή στάση.

MUST READ

Τον «κρέμασε» ο Σλούκας, 0-1 η Μακάμπι (87-91)

Η ώρα της ψήφου φτάνει. Έτσι κι αλλιώς θα απαλλαχθούμε από κάποια βαρίδια, ήδη κάποιοι ανήκουν στο… «χθες». Και δεν θα μας λείψουν. Είναι στο χέρι των παραγόντων να αλλάξουμε σελίδα, να ξαναγίνει το μπάσκετ εθνικό σπορ. Ειδικά από τη στιγμή που υπάρχει η απόλυτη εγγύηση: Η παρουσία του Νίκου Γκάλη… Όλα τα άλλα είναι μικρά, ασήμαντα.

Γράψτε το σχόλιο σας