Ο Σακ στο εξώφυλλο

Aν θέλαμε να διαφημίσουμε το ευρωπαϊκό μπάσκετ, σίγουρα δεν θα διαλέγαμε τη χθεσινή μέρα. Ακόμα περισσότερο δεν θα διαλέγαμε το παιχνίδι του ΣΕΦ, στο οποίο ξεχώρισαν τα λάθη, η αστοχία και η νευρικότητα, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι η νίκη του Ολυμπιακού επί της Αρμάνι δεν είναι τεράστιας σημασίας. Ετσι κι αλλιώς, τίποτα στην Γηραιά Ηπειρο δεν προσφέρεται για ρεκλάμα τις τελευταίες ώρες και είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς Ευρωλίγκα υποδέχτηκε με τόση απάθεια -για να μην πούμε αναισθησία- τους ήχους από τις σειρήνες και τους βομβαρδισμούς στην Ουκρανία.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ διοργανώτρια ήθελε να βάλει την Μπαρτσελόνα στο αεροπλάνο για Ρωσία και γενικά να διεξάγει κανονικά την αγωνιστική σαν να μην συμβαίνει τίποτα και μόνο ύστερα από τις τεράστιες πιέσεις της Ενωσης Παικτών και κάποιων ομάδων αναγκάστηκε να πράξει το αυτονόητο σε σχέση με τα ματς που αφορούσαν τρεις ρωσικές ομάδες. Επιπλέον, θεώρησε πολύ καλή ιδέα να «κόψει» από την μετάδοση της πλατφόρμας της την αντιπολεμική δήλωση του Εργκιν Αταμάν στο pre-game του Εφές-Μακάμπι. Τι να πει κανείς…

Κι αν σχετικά με την διοργάνωση και το μέλλον της θα μάθουμε πολύ περισσότερα μετά από την σημερινή κρίσιμη σύσκεψη, στο χθεσινό άτυπο… σούπερ καπ μεταξύ των κυπελλούχων Ελλάδας και Ιταλίας δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο. Ο Ολυμπιακός συνέχισε να εκμεταλλεύεται τον παράγοντα έδρα και να κάνει ολοένα και πιο ορατό τον στόχο των πλέι οφ, έστω κι αν βρέθηκε μακριά από τον καλό του εαυτό. Κέρδισε ακόμα ένα παιχνίδι έχοντας ως πυξίδα του την άμυνα κι απαντώντας με περισσότερη σκληράδα στην επίσης σπουδαία ανασταλτικά Αρμάνι.

Αμφότερες οι ομάδες δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τον κοινώς λεγόμενο «άδειασμα» μετά από την κατάκτηση του πρώτου στόχου της σεζόν, με τους ερυθρόλευκους να πραγματοποιούν μακράν το χειρότερο πρώτο τους δεκάλεπτο, αλλά όπως και στον κυριακάτικο τελικό να πατάνε γκάζι στο τελευταίο. Μόνο που αυτή τη φορά το εγχείρημα ήταν σαφώς πιο δύσκολο, αφού απέναντί τους είχαν μια από τα πιο αξιόπιστα σύνολα της διοργάνωσης. Οι παίκτες του Μεσίνα, απέτυχαν να μετουσιώσουν το πολύ κακό διάστημα του Ολυμπιακό σ’ ένα βαρβάτο προβάδισμα, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν σχετικά εύκολα όταν οι γηπεδούχοι βρήκαν επιτέλους ρυθμό στην επίθεση.

Ο Ετορε Μεσίνε έβγαλε δικαίως το καπέλο στον καθοριστικό Κώστα Σλούκα, ο οποίος με 8 συνεχόμενους πόντους και κάποιες εξαιρετικές δημιουργίες στην τέταρτη περίοδο αποδείχτηκε ο κινητήριος μοχλός των νικητών. Ο -για πολλοστή φορά- MVP Σάσα Βεζένκοφ, θεωρείται δικαίως η μεγαλύτερη σταθερά του Ολυμπιακού κι ένας από τους κορυφαίους σε διάρκεια απόδοσης παίκτες της λίγκας. Κι ο ανίκητος Μουσταφά Φαλ συγκαταλέγεται δικαίως ανάμεσα στους πιο επιδραστικούς παράγοντες του παιχνιδιού με βάση την προηγμένη στατιστική. Αν θέλουμε, όμως, να είμαστε απόλυτα… δίκαιοι, στο εξώφυλλου του τελευταίου ερυθρόλευκου τεύχους πρέπει να βρίσκεται κάποιος άλλος…

Ο Σακίλ Μακίσικ.

Ηταν εκείνος έμεινε στο παρκέ σχεδόν 30 λεπτά προσπαθώντας σε κάθε ένα από αυτά να προσφέρει ό,τι χρειαζόταν η ομάδα του για να κερδίσει. Πέτυχε 14 πόντους χωρίς να εκβιάσει προσπάθειες (εκτός ίσως από μία όταν η μπάλα βρήκε στην άκρη του ταμπλό), μοίρασε τρεις ασίστ, έκανε ένα καθοριστικό κλέψιμο και πήρε ίσως το πιο κομβικό ριμπάουντ. Πάνω απ’ όλα έπαιξε καταπληκτική άμυνα στις αλλαγές εξουδετερώνοντας αντιπάλους όπως ο Χάινς ή ο Μέλι σε μια μοναδική παράσταση αφοσίωσης και αυταπάρνησης.

Ηταν εκείνος που λίγες μέρες νωρίτερα αποδείχτηκε το κρυφό χαρτί του Ολυμπιακού στο πιο δύσκολο σημείο του τελικού της Κρήτης, προκαλώντας μεγάλη ζημιά στον Παναθηναϊκό και αλλάζοντας ουσιαστικά τις ισορροπίες του ματς. Κάτι ανάλογο είχε κάνει και στο προ διμήνου ντέρμπι του ΟΑΚΑ, ισχυροποιώντας την άποψη που τον θέλει να νιώθει μια ιδιαίτερη έλξη για τον αιώνιο αντίπαλο.

Ο Αμερικανός έχει κάποια αξιοσημείωτα χαρίσματα που τον κάνουν να ξεχωρίζει, αλλά προφανώς δεν είναι κι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Αν δει κανείς τα χαρακτηριστικά του πιθανώς να ισχυριστεί ότι έχει αδυναμίες σε κάποιους βασικούς τομείς βάσει της θέσης του. Δεν διαθέτει το πιο αξιόπιστο μακρινό σουτ, ούτε κανέναν εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας, δεν είναι δημιουργός και πολλές φορές παίρνει ενστικτώδεις και παρορμητικές αποφάσεις. Πρόκειται για πράγματα που τα βλέπουν και τα ξέρουν όλοι με πρώτο και καλύτερο τον προπονητή του, αλλά όχι ικανά να αντισταθμίσουν όσα τον κάνουν αληθινά σπουδαίο.

Δεν μιλάμε, ούτε για τα ντράιβ και την έκρηξη του, ούτε ικανότητα του να αλλάζει τον ρυθμό ή να πιέζει τον αντίπαλο φέρνοντας τον στα όρια του.
Μιλάμε για την σπάνια νοοτροπία του. Για το δέσιμό του με τον Ολυμπιακό, που υπερβαίνει πια τα επαγγελματικά πλαίσια. Για το πόσο θετικός είναι στα αποδυτήρια, στις σχέσεις με τους συμπαίκτες του και τους προπονητές του. Πόσο έτοιμος να διαθέσει τον εαυτό του με κάθε τρόπο και να πέσει στη φωτιά ανά πάσα στιγμή…

MUST READ

Εισιτήριο πρώτης θέσης, στο τρένο της δεύτερης ευκαιρίας

Ενας άνθρωπος που έχει επιβιώσει μένοντας σε αυτοκίνητα, είναι πολύ πιο εύκολο να εκτιμήσει οτιδήποτε καλό συμβεί στη ζωή του. Για τον Σακ ο Ολυμπιακός αποτελεί τη Γη της μπασκετικής Επαγγελίας του. Είναι ευτυχισμένος με την φανέλα που φοράει, νιώθει ευγνώμων που ανήκει στην ερυθρόλευκη οικογένεια και δεν τον χαλάει απολύτως τίποτα. Αυτά λέει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Οχι μόνο όταν παίζει ο ίδιος πολύ και η ομάδα κερδίζει, αλλά κι όταν παίζει λίγο ή η ομάδα χάνει. Κυρίως τότε, και τότε είναι που μετράει…

Γράψτε το σχόλιο σας