Η πιο ωραία νύχτα της ζωής μας

Ήταν ακριβώς όπως το ζήτησε η Original21: Γιαγιάδες, παππούδες, άντρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι εκεί να πανηγυρίσουμε το όνειρο μπροστά από το γήπεδο, φωνάζοντας και χορεύοντας και γελώντας. Δική μας η νύχτα.

Βλέπαμε το ματς από τις οθόνες των λίγων στεκιών της πόλης. «Βλέπαμε» είναι σχήμα λόγου, αφού ανάμεσα στα συνθήματα και τα καπνογόνα ο χρόνος για μπάλα ήταν περιορισμένος. Το γκολ του Αραούχο ήρθε μόνο και μόνο για να βγάλουμε περισσότερη φωνή πανηγυρισμού.

Για πρώτη φορά ο αγώνας δεν έλεγε να τελειώσει με τίποτα. Από το 73′ κι έπειτα δεν περνούσε ο χρόνος. Όλα τα ωραία πράγματα που περίμενες και δεν πίστευες ποτέ ότι θα γίνουν, λίγο πριν συμβούν θυμάσαι το συναίσθημα; Έτσι ήταν και για εμάς όταν σφύριξε την λήξη.

Και ξεκινήσαμε προς το γήπεδο κομβόι. Οι επόμενες ώρες που πέρασαν ήταν ένα ατελείωτο πανηγύρι με συνθήματα, τραγούδια, πιτσιρικάδες που κλαιγόταν στους γονείς του ότι εν αντέχουν άλλο και θέλουν να κοιμηθούν, γονείς που εξηγούσαν στα παιδιά τους τη σημασία της σημερινής νύχτας. Δεν έφυγε κανείς.

Κι εμφανίστηκε το πούλμαν με τους πρωταθλητές, ο Βράνιες σκαρφαλωμένος σα να παρελαύνει σε άρμα Ούννων πολεμιστών -που είναι περίπου το κοντινότερο στην ψυχοσύνθεσή του- ο Σιμόες με μία φανέλα από το τελευταίο πρωτάθλημα του 1994 τραγουδούσε τον ύμνο, ο Λόπες κοπανούσε ένα ταμπούρλο, ο Γαλανόπουλος έκανε παραγγελιά συνθήματα, ο Αραούχο, ο Λαμπρόπουλος, ο Τζανετόπουλος αλλά πάνω απ’όλα ο Πέτρος Μάνταλος που η επιστροφή του στο γήπεδο έδειξε πόσο είχε κοστίσει η απουσία του στην ισορροπία της ομάδας και τα «τσικό»: Ο Χρήστος Γιούσης, ο Πάρης Μπάμπης με τις πατερίτσες του μετά την ρήξη χιαστού, όλα αυτά τα παιδιά της ΑΕΚ που στο μέλλον θα λατρέψει η κερκίδα.

Κι αυτά και τα υπόλοιπα παιδιά της ΑΕΚ έγιναν ένα με τον κόσμο. Και μετά άρχισε να βρέχει και μείναμε να πανηγυρίζουμε στην βροχή.

MUST READ

Του χρωστούσε και του χρωστάει…

Σήμερα θα το ξανακάνουμε για την Βασίλισσα και στις 12 Μαΐου θα είμαστε ξανά εκεί για το Κύπελλο.

Γράψτε το σχόλιο σας