Καλύτερα απέναντι στους Γάλλους, τα δαιμονισμένα Αγγλάκια

Ήταν καλό παιγνίδι ο ημιτελικός, είχε φάσεις αγωνία, ρυθμό, μπάλα πάνω-κάτω, σε γενικές γραμμές δεν πρέπει να άφησε κάποιον παραπονεμένο, από ποδοσφαιρικής άποψης πάντα.

Από την άλλη η αλήθεια είναι πως δεν είχε την αίγλη αντίστοιχων αγώνων του παρελθόντος, κάτι που είναι απολύτως ζήτημα ψυχολογίας. Συνήθως τα ονόματα και η ιστορία που κουβαλάνε οι αντίπαλοι σε επηρεάζουν τόσο, που σε κάνουν να αντιλαμβάνεσαι το μέτριο ως καλό και το καλό ως καλύτερο.

Μπορεί να παρακολουθήσεις έναν εξαιρετικό αγώνα ανάμεσα σε Κόλτσεστερ και Καρλάιλ και καπάκι αναμέτρηση ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Μάντσεστερ που είναι απλά καλή, το δεύτερο θα σου μείνει περισσότερο, είναι καθαρά θέμα αυθυποβολής.

Συνεχίζω να πιστεύω πως το Βέλγιο άξιζε να περάσει στα ημιτελικά, μου φάνηκε κάπως ανέραστο όμως κόντρα στους Γάλλους. Έκανε φάσεις, προσπάθησε, ήταν άψογο τακτικά και σε γενικές γραμμές ανταποκρίθηκε πλήρως στην ετικέτα της ομάδας που εντυπωσίασε στο Μουντιάλ.

Κάπου εκεί που ήταν να κάνει την τρελή υπέρβαση όμως, κόμπλαρε.

Θυμάμαι παλιά που ήμασταν πιτσιρικάδες και ψαχνόμασταν να δούμε καμμιά…ύποπτη ταινία στο σινεμά, σε δύσκολα χρόνια, που δεν υπήρχε η σεξουαλική απελευθέρωση των ημερών μας, άσχετα αν η σημερινή είναι δήθεν και συνιστά καταπίεση σε τελική. Τέλος πάντων, υπήρχαν επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονταν αυτή τη ζήτηση και πουλούσαν αισθησιακές ταινίες ως πορνό, οι οποίες προβάλλονταν συνήθως σε μικρούς συνοικιακούς κινηματογράφους. Κάποια στιγμή λοιπόν κι αφού ψάχναμε κάνα δίωρο κάπου στα Δυτικά της Θεσσαλονίκης βρήκαμε την αίθουσα, στην οποία προβάλλονταν μια ταινία γουέστερν και καπάκι αυτή που μας ενδιέφερε.

Φάγαμε στη μάπα την πρώτη προβολή που ποιοτικά ήταν χειρότερη από Ελληνική βιντεοταινία της εποχής, μέχρι που έφτασε η μεγάλη στιγμή.

Η ταινία δεν ήταν ούτε αισθησιακή, είχε ένα απροσδιόριστο σενάριο που αφορούσε το φλερτ μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, στο μισάωρο πάνω αρχίσαμε να δυσανασχετούμε.

Μετά από μια ώρα κι αφού βαρεθήκαμε να τους βλέπουμε να συζητάνε, να τρώνε και να κάνουν ρομαντικές βόλτες, το ζευγάρι ξάπλωσε στο κρεβάτι και πήραμε τα πάνω μας, νομίζοντας πως επιτέλους θα δούμε γκολ.

Άρχισαν τα χάδια, τα φιλιά, έβγαλαν τα ρούχα και κάπου εκεί ήμασταν σα να βλέπουμε το Βιειρίνια που αφού έχει μοιράσει 2-3 σακούλες είναι έτοιμος να βγάλει σέντρα ξυράφι, για να το καρφώσει ο επερχόμενος Πρίγιοβιτς.

Πάνω λοιπόν που ήμασταν στο πάρα ένα πριν πανηγυρίσουμε, ο τύπος σηκώνεται από το κρεβάτι, λέει στην παρτενέρ του «λυπάμαι δε μπορώ να συνεχίσω», φοράει το παντελόνι του και φεύγει. Έτσι ψυχρά ο αλήτης, χωρίς να πει μια καληνύχτα !!!

Το πλάνο κόπηκε λες και ο σκηνοθέτης ήταν κρεοπώλης και ξαναπήγαμε στα ίδια, με τον πρωταγωνιστή να περπατάει στο δρόμο. Περιττό να σας πω ότι άρχισαν να φεύγουν μπουκάλια, αναπτήρες, κάθε είδους αντικείμενα προς την οθόνη, λες και αποχωρούσε ο Κασναφέρης από την Τούμπα, ένα πράγμα.

Κάπως έτσι έμοιαζαν οι Βέλγοι, σε ολόκληρο το Μουντιάλ έδειχναν ως ένα ελκυστικό ον που φλερτάρει ωραία, που ξέρει πότε και πως θα κατακτήσει αυτό που θέλει και πάνω που έφτασε στο κρίσιμο σημείο κι έπρεπε να επιστρατεύσει όλη τη γοητεία και τον ερωτισμό του, άρχισε να φλυαρεί ασύστολα σαν τον πορουπουπού στην Αθλητική Κυριακή.

Για να μην τους αδικούμε πάντως, ουδέποτε μας έδωσαν κάποιο δείγμα γραφής πως είναι η ομάδα που θα κατατροπώσει τον αντίπαλο και θα επιτίθεται κατά κύματα. Κέρδισαν το θαυμασμό επειδή τακτικά ήταν άψογοι, εξαιρετικά προσηλωμένοι στο παιγνίδι τους, χωρίς να κάνουν ποτέ ούτε το κάτι παραπάνω, ούτε και το λιγότερο από το αναμενόμενο όμως.

Αυτή ήταν η συνταγή τους, έτσι προχώρησαν, δεν έδωσαν κάποια ποδοσφαιρική υπόσχεση στην οποία φάνηκαν ασυνεπείς. Περισσότερο τους ταίριαζε ο χαρακτηρισμός της φιλοσοφημένης σιγανοπαπαδιάς, παρά της ομάδας που θα καθηλώσει με το παιγνίδι της.

Ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν πετύχαιναν κάποιο γκολ στις ευκαιρίες που έκαναν, μέχρι στιγμής είχαν δείξει άλλωστε πως αποδίδουν καλύτερα σε ανοιχτούς χώρους, παρά έχοντας οργανωμένη άμυνα απέναντι.

Όπως και να’ χει, η εικόνα του ημιτελικού καθιστά επιτακτική την ανάγκη, μια και πέρασε η Γαλλία, να προκριθεί και η Αγγλία στον τελικό, καθαρά για ποδοσφαιρικούς λόγους. Με αντίπαλο την Κροατία όσο καλός και να είναι ο τελικός δε θα απέχει και πολύ από τον πρώτο ημιτελικό, που κάτι του έλειπε!  Δε μπορεί ένα Γαλλία-Κροατία να έχει την ίδια αίγλη με τελικό όπου θα συμμετέχουν οι δαιμονισμένοι  Άγγλοι.

MUST READ

ΕΟΚΑΝ: «Δεν έχουμε λάβει καμία απολύτως ενημέρωση για ύπαρξη θετικού δείγματος Έλληνα διεθνή»

Στο προηγούμενο μπλογκ αναφερόμενος στους Βέλγους, τους αποκάλεσα ψιλοουδέτερη ομάδα από ψιλοουδέτερη χώρα, καλώς ή κακώς, παίζουν ρόλο κι αυτά στο ποδόσφαιρο. Όσες περισσότερες είναι οι μη αθλητικές διαφορές που κουβαλάνε οι μονομάχοι, πάντα κερδισμένο βγαίνει το ποδόσφαιρο κι ο θεατής.

Γράψτε το σχόλιο σας