Δικαστικό ρινγκ, αυτών που στην Τούμπα φορούσαν στρινγκ

Λευτέρης Δούκας 22.07.2018-20:23

Να γίνει reality σαν το The Voice, με κριτική επιτροπή Κούγια, Λυκουρέζο, Ψινάκη, Μουρατίδη και παρουσιαστή παρ' άρειω πάγω, τον Σαγόνια

Η Δευτέρα 23 αυτού του Ιουλίου, θα είναι από τις ημέρες που θα μείνουν ανεξίτηλα γραμμένες στην παγκόσμια αθλητική ιστορία. Κάτι σαν την κούρσα του Μπεν Τζόνσον και του Καρλ Λιούις στους Ολυμπιακούς της Σεούλ ή τις μεγάλες μάχες του Μοχάμεντ Άλι και του Τζο Φρέιζερ…

Οι δυο γαύροι της χώρας, ο κόκκινος και ο κίτρινος, που πρωταγωνίστησαν πέρσι στην ποδοσφαιρική παράσταση «πως να κλέψετε ένα πρωτάθλημα στα δικαστήρια, παίζοντας θέατρο», συγκρούονται στις δικαστικές αίθουσες.

Κάνοντας μια μίνι αναδρομή σε όσα διαδραματίστηκαν τότε, εκείνο που κωμικοποιεί περαιτέρω την υπόθεση, είναι πως αμφότεροι αλληλουποστηρίχθηκαν και στις δυο υποθέσεις, έστω και δια της επίσημης σιωπής. Και λέω επίσημης, διότι τα προσκείμενα σε κάθε πλευρά ΜΜΕ, έσπασαν κάθε ρεκόρ αλλαξοκωλιάς.

Ο Τζάμπας που θα ήταν ικανοποιημένος με τη δεύτερη θέση σφύριζε αδιάφορα για το πρωτοφανές θέατρο του προπονητή -για- Όσκαρ, στον πρόεδρο της ομάδας του τελευταίου όμως χρέωνε από βομβιστικές επιθέσεις μέχρι μπραβιλίκια. Πράγματα που δύσκολα αποδεικνύονται και συνήθως παραμένουν στο σκοτάδι. Το θέατρο του Γκαρσία ήταν ξεκάθαρο όμως, ακόμα κι αν χτυπήθηκε από ανοιχτό ρολό ταμειακής, δε δικαιολογείται το γεγονός πως εξ’ αρχής έπιανε το χείλος του και στο νοσοκομείο εμφανίστηκε με κολάρο στον αυχένα και χωρίς κανένα εξωτερικό τραύμα!

Ο κυρ Σάββας ανακοίνωσε την αποχώρηση της ομάδας ενώ ο προπονητής βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο, πριν ακόμα διαπιστωθεί η ύπαρξη κατά πρώτον και η σοβαρότητα του τραύματος, κατά δεύτερον. Από ποιον να διαπιστωθεί θα μου πείτε, όταν δεν άφηναν το γιατρό, να εξετάσει τον… τραυματία…

Μιλάμε για πράγματα που δε χρειάζονται ερμηνείες. Για τον Τζάμπα όμως πέρα έβρεχε.
Τι κι αν είχε δηλώσει κάποτε για τον Σαββίδη πως «αύριο θα έχουμε αντιπαλότητα, αλλά σωστή αντιπαλότητα».

Δε βρήκε κάτι άξιο αναφοράς στο θέατρο Γκαρσία, μια και ο μηδενισμός και το -3 του ΠΑΟΚ, του έδινε ελπίδες για το σχεδόν θρι πιτ, μετά τα πρωταθλήματα σε Γ και σε Β.
Ακόμα χειρότερη ήταν η παράσταση που πρωταγωνίστησε η ομάδα του, μόλις έφαγε καθαρό γκολ στην Τούμπα, τα περί σωστής αντιπαλότητας πήγαν περίπατο. Κι εκεί όμως βρήκε συμπαραστάτη τον Βαγγέλα, που παλιότερα είχε αποκαλέσει την ομάδα του Τζάμπα ως «μεγάλη απάτη»!

Για την πιο κραυγαλέα απάτη στα χρονικά, με μια ομάδα να δηλώνει τρομοκρατημένη και τους παίκτες της να χαζογελάνε, δηλώνοντας δημοσίως πως θα επέστρεφαν μόνο σε περίπτωση που ο Κομίνης τους έλεγε αν μέτρησε το γκολ ή όχι, ξεχνώντας τον τρόμο που πήραν και το φόβο της εκτέλεσης, ποιούσε την νήσσαν. Γι αυτήν την καραμπινάτη απάτη λοιπόν, ο Βαγγέλας δεν άνοιξε το στόμα του και πως να το έκανε άλλωστε;

Ο δεύτερος μηδενισμός του ΠΑΟΚ και το -3, θα άνοιγε το δρόμο για την κατάκτηση της θέσης που οδηγεί στα προκριματικά του C.L, ατύχησε όμως μια και ο πάλαι ποτέ σύντροφος Κομπότης, ξηγήθηκε αλμυρό φιστίκι.

Για αυτούς τους λόγους λοιπόν, η αυριανή μάχη προμηνύεται ως συγκλονιστική, αφού κονταροχτυπιούνται δυο ομάδες με παρελθόν γεμάτο διακρίσεις στις δικαστικές αίθουσες, που η μια έκλεινε το μάτι στην άλλη.

Να που ήρθε η ώρα όμως, να βγάλει η μια τα μάτια της άλλης.

Αν υπάρχει κάτι που με προβληματίζει είναι πως τα παραδείγματα που ανέφερα στην αρχή ενδεχομένως να μην αναδεικνύουν το νομικό εκτόπισμα των δυο πλευρών, αν και η μεγάλη μάχη Άλι-Φρέιζερ έχει περισσότερα κοινά απ΄όσα φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού. Εκείνοι μονομάχησαν πάνω στο ρινγκ, αμφότεροι οι πρωταγωνιστές της αυριανής τιτανομαχίας, κέρδισαν στην Τούμπα αγώνες στα χαρτιά, επειδή φορούσαν στρινγκ!

Στην αχανή πολεμική ιστορία της χώρας, υπάρχει μια μάχη από αυτές που δεν αναφέρονται στα βιβλία, μια και ο Ελληνικός στρατός διαπομπεύθηκε. Πρόκειται για τη «μάχη της Κούτρας» το 1886 και θα ταίριαζε γάντι, αφού οι δυο αντίδικοι πέρασαν από την Τούμπα με τρίποντα στην κούτρα, με στόχο να πάρουν πρωτάθλημα στην κούτρα.

Θα ήταν άδικο όμως για τους Ευζώνους-πολεμιστές της αυθεντικής μάχης, εκείνοι πολέμησαν σαν άντρες και έχασαν, οι άλλοι φυγομάχησαν παριστάνοντας τους τραυματίες και τους φοβισμένους. Το μόνο κοινό είναι η φούστα, με τη διαφορά πως οι Εύζωνες τη φορούσαν επειδή τους βόλευε στον πόλεμο, όχι επειδή εξέφρασε την πραγματική τους φύση…

Ίσως η καλύτερη επιλογή για την ανάδειξη του μεγαλείου της δικαστικής μάχης θα ήταν να γίνει ένα reality σαν το The Voice κάτι σε The Judge ας πούμε, με κριτική επιτροπή Κούγια, Λυκουρέζο, Ψινάκη, Νίκο Μουρατίδη και παρουσιαστή δικαιωματικά θαρρώ τον Σαγόνια, με την ιδιότητα του δημοσιογράφου παρ’ Αρείω Πάγω.

Σκέφτομαι από την άλλη πως οι δυο πρώτοι και ο τελευταίος θα παρέμεναν μέχρι τέλος από επαγγελματική συνείδηση, ο Ψινάκης όμως θα πάθαινε σοκ μόλις αντίκριζε τον Χριστοδουλόπουλο και συνειδητοποιούσε πως γι αυτόν γίνεται όλος ο σασυρμάς.
«Τι ΄ναι τούτο το πράγμα χρυσή μου, γι αυτό μας κουβαλήσατε όλες εδώ»: θ΄αναφωνούσε…

Οι μεγάλοι πόλεμοι άλλωστε γίνονταν πάντα για σπουδαίους λόγους και σημαντικά λάφυρα που επιθυμούσαν άπαντες, η Ωραία Ελένη πχ ήταν ωραίο γκομενάκι, πάνω από 50 νοματαίοι την έψηναν να την παντρευτούν.