ΔΕΚΑΡΙΑ
Με αυτό που πέτυχε η ΑΕΚ έγραψε ιστορία για το κλαμπ, το ελληνικό ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο γενικότερα.
Πριν 20 χρόνια ο Παντελής Βούλγαρης είχε βγάλει την ταινία «Όλα είναι δρόμος». Όλοι επικεντρώθηκαν στην ατάκα του Αρμένη «Ηλία ρίχτο», αλλά έχασαν την ουσία του τίτλου. Κάπως έτσι είναι η ζωή. Δρόμος… Η ΑΕΚ τον «περπάτησε». Από την αρχή του. Από τότε που ήταν κακοτράχαλος και επικίνδυνος, σε διάφορα χωριά της χώρας. Μέχρι να βγει στην άσφαλτο, στο ίσιωμα. Πέρασε δύσκολα, πέρασαν χρόνια. Και για αυτή την επιμονή της και την αγάπη της για αυτό που πρεσβεύει, ο ποδοσφαιρικός Θεός την αντάμειψε. Σε ένα βροχερό βράδυ ξανά. Όπως και εκείνο του Μάϊου που ο Πέτρος Μάνταλος σήκωσε την κούπα της Πρωταθλήτριας στην γειτονιά της, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και ας ήταν Μάιος, είχαν ανοίξει οι ουρανοί. Όπως και χθες βράδυ. Ας ήταν Αύγουστος. Άνοιξαν οι ουρανοί ξανά. Και η ΑΕΚ στο τέλος πανηγύρισε. Βρεγμένη, καταϊδρωμένη, αλλά δικαιωμένη. Γιατί πάλεψε με όλους και όλα, κόντρα σε όλους και όλα, όπως απαιτεί το DNA και με 40.000 κόσμου να είναι στα όρια του εμφράγματος… έμαθε ότι η βροχή είναι ευτυχία. Όπως εκείνο το βράδυ του Μαΐου. Όπως και χθες.
Το έχω ξαναγράψει. Φέρτε της προβλήματα, βάλτε της δύσκολα. Τα ξεπερνά πάντα. Χθες στο τέλος του ματς από την κουτουράδα του Λόπες και έναν τραυματισμό, βρέθηκε να αμύνεται με 9. Και είχε ήδη εκτός 5 που δεν μπορούσε να υπολογίζει. Και τώρα μπαίνει στους ομίλους δίχως τους τιμωρημένους Λιβάγια, Λόπες, Μπακασέτα και όσους (θα) έχουν ξεμείνει από τραυματισμούς.
Αυτό είναι… ΑΕΚ. Να παλεύεις κάθε μέρα, με ότι προκύπτει. Και στο τέλος έχοντας δώσει την ψυχή σου, να χαμογελάς. Γιατί έχεις πετύχει. Και όταν έρθει η ώρα που δεν θα πετύχεις, πάλι θα είσαι ικανοποιημένος. Γιατί τα έδωσες όλα.
Η ΑΕΚ δεν έχει κάνει συμβόλαιο με την επιτυχία. Από το 2013 μέχρι σήμερα, βήμα-βήμα, στόχο-στόχο, ολοένα και ανεβαίνει. Επέστρεψε στην Super League, κατέκτησε Κύπελλο Ελλάδος, επέστρεψε στην Ευρώπη, μπήκε σε ομίλους Europa League, κατέκτησε το πρωτάθλημα, μπήκε σε ομίλους Champions League. Πάνω από όλα αυτά, «ομπρέλα» του κλαμπ, το μεγάλο όνειρο. Το νέο γήπεδο. Χτίζεται και αυτό. Και τότε θα αλλάξουν πραγματικά… όλα.
Και όσα προανέφερα έγιναν ένα-ένα και… όλα μαζί, σε μια 5ετία. Η ΑΕΚ συμμετείχε στο «γκρέμισμα» του κατεστημένου στην Ελλάδα. Δίχως να έχει γίνει αυτό, δεν θα ζούσε ο κάθε φίλος της ούτε… μισή χαρά από όσα έχει ζήσει τελευταία. Και αυτό έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία.
Και φτάσαμε στους… ομίλους του Champions League. Στις 32 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, η ΑΕΚ που έφτασε να δίνει φιλικό με τον Ρήγα Φεραίο για την Γ’ εθνική τέτοιες ημέρες το 2013.
Και το πέτυχε με άγχος, νευρικότητα, πολλά λάθη αγωνιστικά και τακτικά, ανοησίες με αποβολές που πληρώθηκαν και θα… πληρώνει και στους ομίλους. Αυτά θα αναλυθούν αργότερα. Τώρα έχουμε χαρά.
Η ΑΕΚ έγραψε ιστορία. Για την ίδια, για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Για το ποδόσφαιρο γενικότερα. Μια ομάδα που έμαθε να μην τα παρατά, ένας σύλλογος που πρέπει να σέβεσαι. Αν δεν το κάνεις, θα πρέπει να την φοβάσαι την ΑΕΚ.
Και δεν το θες…
ΥΓ: Ένα ιδιαίτερο «μπράβο» σε τρία Ελληνόπουλα. Τον Μάνταλο που είχε υπογράψει από τις ημέρες της Γ’ εθνικής και τον Λαμπρόπουλο με τον Μπακάκη που ήρθαν στην Β’ εθνική. Ολοι τους βασικοί στο ματς που έστειλε την ΑΕΚ στους ομίλους του Champions League.
Ακολουθήστε στο Google News 
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσειςΔείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από
