Ο «μαγικός ζωμός» του ΟΑΚΑ

Ο «μαγικός ζωμός» του ΟΑΚΑ

Ο Παναθηναϊκός μεταμορφώνεται παίζοντας στην έδρα του, αλλά αυτό δεν αρκεί για να πετύχει τους στόχους του

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε την Εφές Αναντολού και έμεινε μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης στα πλέι όφ.

Έκανε το αυτονόητο παίρνοντας μια νίκη μέσα στην έδρα του απέναντι σε μια από τις ομάδες που έχουν διαφορετικό στόχο από αυτόν (πρόκριση στην τετράδα) και συνεχίζει να κοιτάζει τα επόμενα παιχνίδια, το Γολγοθά που έχει μπροστά. Ούτε πανηγύρια, ούτε πυροτεχνήματα.

Μάλιστα η νίκη της Αρμάνι μέσα στα Κανάρια νησιά έκανε ακόμα πιο δύσβατη την πορεία του για τα πλέι όφ, αλλά είπαμε: Ματς-ματς, κατοχή- κατοχή, κι όπου βγει…

Η εικόνα του πάντως έχει ενδιαφέρον. Όπως είχε πει κι ο Τζέιμς Γκιστ την παραμονή του αγώνα «όλα είναι διαφορετικά στο ΟΑΚΑ».

Πραγματικά στο παρκέ εμφανίστηκε μια τελείως διαφορετική ομάδα σε σχέση με εκείνη που βλέπαμε τις τρεις προηγούμενες αγωνιστικές στο Κάουνας, το Τελ Αβίβ και τη Βαρκελώνη.

Με συγκέντρωση, ενέργεια, προσήλωση στο πλάνο και «καθαρό μυαλό». Δεν έλειψαν βέβαια και οι ανορθογραφίες που παραλίγο να κοστίσουν τη νίκη. Άλλωστε όπως έχουμε σημειώσει, βρισκόμαστε στον… Αύγουστο.

Η επιρροή του Πιτίνο στο αμυντικό κομμάτι είναι εμφανής. Από εκεί ξεκινούν τα πάντα, από εκεί ο Παναθηναϊκός παίρνει οξυγόνο και ενέργεια επιβάλλοντας το δικό του ρυθμό στο παιχνίδι και δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να τον πάει στο παιχνίδι σετ «πέντε εναντίον πέντε».

Σωστά όλοι μιλούν για τον Νικ Καλάθη, που έκανε τα πάντα. Σκόραρε, πάσαρε, πίεσε τη μπάλα κι όλα αυτά με έναν ή και δύο γκαρντ της Εφές «κολλημένους» πάνω του όλο το βράδυ. Μάλλον αύξηση θα πρέπει να ζητήσει με τέτοιες εμφανίσεις…

Το κλειδί όμως είναι πως δεν είχε δίπλα του άλλους τέσσερις να τον κοιτάνε και να μην κινούνται. Να «κρύβονται» από τις ευθύνες «επειδή παίζουμε εκτός έδρας».

Οσο καλός κι αν είναι ο Νικ, αν οι άλλοι κάθονται «μαρμαρωμένοι» και τον κοιτούν, θα αναγκάζεται να παίρνει τα σουτ, που έτσι κι αλλιώς τον προκαλούν οι άμυνες να πάρει. Άσχετα αν αυτός και κυρίως ο προπονητής του θα πρέπει να διαχειρίζονται διαφορετικά αυτές τις καταστάσεις.

Το ότι παίρνει τα περισσότερα λεφτά δεν σημαίνει ότι θα μπαίνει πάντα και μπροστά, για να καλύπτει τις ολιγωρίες άλλων. Να δέχεται κριτική γι’ αυτά που κάνει λάθος αυτός κι όχι οι άλλοι…

Επιτέλους εμφανίστηκε δε, κι ο Τζέιμς Γκιστ σε ματς του Παναθηναϊκού. Μετά από πολύ καιρό ο Αμερικανός ήταν ο «Γκιστόπουλος» που αγάπησαν οι φίλοι της ομάδας. Με ενέργεια, πάθος, κίνηση, πνευματική διαύγεια, ήταν ο… άρχοντας της ρακέτας. Και να σκεφτεί κανείς πως δεν είχε δίπλα του τον Πέιν.

Μεγάλο λάθος του που πήγε να εκτελέσει αυτός την βολή της τεχνικής ποινής. Ηταν μια απόφαση κόντρα στα «θέλω» του πάγκου και της λογικής. Μπορεί να ένιωθε ότι «το είχε», αλλά είναι σαφές πως ο Κιλπάτρικ ή ο Λοτζέσκι δεν θα πηδούσαν αντί γι’ αυτόν σε ένα τζάμπολ, όσο κι αν ένιωθαν πως μπορούσαν να το κερδίσουν από τον Πλάις…

Τεράστιο respect στον Ιαν Βουγιούκα! Εναν παίκτη που ο Πιτίνο είχε αδικήσει, αλλά εκείνος με τη συνέπεια και την υπομονή του έδειξε πως όχι μόνο μπορεί, αλλά έχει και τις λύσεις. Είχε να αποδείξει τίποτε σε κανένα; Όχι, Να παλέψει για κάτι; Ναι. Για τον αθλητικό του εγωϊσμό!

Μάθημα λοιπόν για όλους. Τίποτε άλλο…

ΥΓ Τον έβλεπες στο κέντρο του γηπέδου με αυτή την αστική ευγένεια να κλείνει τα χέρια του στο στήθος και με υπόκλιση να ευχαριστεί τον κόσμο. Κι αμέσως σου ερχόταν στο μυαλό η ορμητική φιγούρα με τη διαφήμιση Μότορ Οιλ μπροστά και τη χαρακτηριστική σταγόνα φέρνοντας αναμνήσεις και έναν κόμπο στο λαιμό. Ο αγέραστος Τάκης Κορωναίος, ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων…

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ