Ο κήπος με τις λεπτομέρειες

Στις λεπτομέρειες, από τη στιγμή που οι διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν μικρές. Στάθηκαν όλες από τη… μια μεριά. Από εκείνη της Ντιναμό που συνεχίζει στην επόμενη φάση του Γιουρόπα.

«Δίκαια» αναρωτιέται κανείς; Η δικαιοσύνη σε αυτές τις περιπτώσεις είναι κάτι σχετικό. Όταν δέχεσαι σε δύο ματς, γκολ στο πρώτο σουτ του αντιπάλου δεν μπορείς να ελπίζεις σε πολλά. Όταν ισοφαρίζεσαι στην έδρα σου στο 90΄ όπως συνέβη στο Φάληρο, επίσης. Όταν ο αντίπαλος πορτιέρο Ντένις Μπόικο γίνεται και εκείνος ένας ακόμη τερματοφύλακας-ήρωας απέναντι στον Ολυμπιακό. Ή όταν ακούς από το στόμα του Ντανιέλ Ποντένσε πως στο Κίεβο εκτός των άλλων προέκυψε και ένας διαιτητής «που τα έδινε όλα υπέρ της Ντιναμό».

Όλα έγειραν από την ίδια πλευρά. Άλλα κατά σύμπτωση, άλλα όχι. Για τον Σλοβάκο ρέφερι τον Ιβάν Κρούζλιεφ για παράδειγμα λένε πως δεν ήταν παρά ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα με τις σπουδαίες διαιτησίες που έχει η Ντιναμό στην Ευρώπη. Η Ντιναμό του πανίσχυρου Ιγκόρ Σούρκις, που ο αδερφός του είναι μέλος της διεθνούς ομοσπονδίας. Και που οικογενειακώς… ευνόησαν την πρόοδο του Ζόραν Λάκοβιτς (ναι, έχει έρθει και από τα μέρη μας ως εντεταλμένος της UEFA για να… προστατέψει την Εξυγίανση από το «κακό το μάτι»). Του διευθυντή όλων των εθνικών ομοσπονδιών της Ευρώπης, που σίγουρα κάτι παραπάνω ξέρει για τους διαιτητές.

Τέλος πάντων. Και πάλι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να ήταν αυτή τη στιγμή με το εισιτήριο για τους «16» στα χέρια του. Αν αξιοποιούσε την ανωτερότητα του στο πρώτο ματς στο Φάληρο. Αν δεν έχανε τις τελευταίες ημέρες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο του για απόψε… μισή εντεκάδα (Ομάρ, Βούκοβιτς, Λάζαρος οι τραυματίες συν τον τιμωρημένο Καμαρά). Αν δεν είχε να διαχειριστεί έντεκα βράδια που πέρα από τα ματς με τους Ουκρανούς, δεν προέκυπταν και τα ελληνικά ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Μια δοκιμασία σωματική και πνευματική, όχι συνηθισμένη για ελληνική ομάδα. Μια κατάσταση που προκάλεσε δεδικασμένα: Ο Γκιγιέρμε για παράδειγμα στο Κίεβο… ήταν άλλος. Διότι ακριβώς δεν σταμάτησε να αγωνίζεται σε αυτό το διάστημα. Ο δε Φορτούνης έβγαλε αυτό το καρέ, με άγνωστο αριθμό ενέσεων για να αντέχει τους πόνους στον αριστερό του αστράγαλο. Διόλου τυχαία δεν τον αντικατέστησε στο 65΄ ο Μαρτίνς.

Όχι, δεν είναι δικαιολογίες. Και σε τελική ανάλυση δεν ψάχνει κανείς για δικαιολογίες. Ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι υπερήφανος για το φετινό ευρωπαϊκό του ταξίδι. Είναι η ομάδα που απέκλεισε τη Μίλαν. Είναι εκείνη που περιόρισε την 7^ης της περσινής Πρέμιερ Λιγκ, Μπέρνλι εντός συνόρων. Είναι το κλαμπ που «χτυπήθηκε» με τη Μπέτις. Που απέκλεισε την 3^η της Ελβετίας, Λουκέρνη. Που θα μπορούσε να αποκλείσει και τη Ντιναμό Κιέβου. Που έφερε για άλλη μια σεζόν τους περισσότερους βαθμούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο μοναδικός που έφτασε ως την τελευταία εβδομάδα του Φλεβάρη να επιχειρεί στην Ευρώπη.

MUST READ

LIVE: Παναθηναϊκός - Μακάμπι Τελ Αβίβ

Θα μπορούσε κάποιος ψύχραιμος παρατηρητής να το δει όλο αυτό σαν μια ενδιαφέρουσα αφετηρία, σε σχέση με τα επόμενα. Γιατί στο καλοκαίρι που έρχεται ο Ολυμπιακός δεν θα είναι πάλι κάποιος με 20 νέα πρόσωπα στο ρόστερ του. Γιατί φέτος με τον Πέδρο Μαρτίνς έχει ήδη προκύψει μια πολύ σημαντική πρόοδος. Τόσο… όσο για να προσδοκάς με αληθινό ενδιαφέρον τα επόμενα.

Γράψτε το σχόλιο σας