Η κάθοδος των μυρίων στο Φάληρο…

Θα ξαναπάνε! Τι πάνε να δουν; Το πρωτάθλημα έχει κριθεί και η Ξάνθη είναι μια ομάδα που με την μπάλα που (δεν) παίζει είναι αδύνατο να συγκινήσει, να παρακινήσει ώστε να πας στο γήπεδο.

Κι όμως θα πάνε! Να μας το έλεγαν στην αρχή της χρονιάς θα τους περνάγαμε για τρελούς. Να είναι ο Ολυμπιακός εκτός τίτλων και να πηγαίνει ο κόσμος στο γήπεδο για να τον δει. Γυρίζω πίσω και για να το θυμηθώ φτάνω πίσω στο 1975 τότε που πρωτοπήρε ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα κι ο Ολυμπιακός είχε ακόμα διαθέσιμους τους περισσότερους από τους είκοσι τρεις διεθνείς του.

Επαναλαμβάνεται τώρα και έχει ιδιαίτερη σημασία. Να είμαστε ειλικρινείς. Ηταν κάτι που πρόκυψε. Ο στόχος όταν ήρθε ο Μαρτίνς και μαζί του καμιά εικοσαριά νέοι παίκτες,  ήταν να γίνει μια τομή σε όσα ξέραμε για την ομάδα των ερυθρολεύκων, τα τελευταία χρόνια.

Ενώ ήταν βέβαιο ότι η πρωταθλήτρια ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ θα πήγαιναν φουλ για πρωτάθλημα , στον Ολυμπιακό τα ξήλωσαν όλα και πήγαν στη λογική του «φτου κι από την αρχή». Δεν ήρθε ούτε πρωτάθλημα ούτε κύπελλο. Το αντίθετο μάλιστα. Στο κύπελλο ο αποκλεισμός από την Λαμία μέσα στο Φάληρο υπήρξε εξαιρετικά οδυνηρός.

Κι όμως οι οπαδοί που έφευγαν από το γήπεδο με σκυμμένο το κεφάλι έκαναν τον λογαριασμό. Μετρούσαν κοντά στις είκοσι τελικές ευκαιρίες για την ομάδα τους. Στο δεύτερο ημίχρονο έγινε του ΠΑΟΚ. Η μια φάση διαδεχόταν την άλλη αλλά η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι.

Ούτε αδιάφορη ομάδα ούτε ανίκανη να επιτεθεί και να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Το αντίθετο. Θεωρώ κομβικό αυτό το παιχνίδι για τους οπαδούς της ομάδας. Για τα αποδυτήρια και την διοίκηση ήταν σίγουρα. Υπήρξε προβληματισμός και σκέψεις για αναθεώρηση του πλάνου και των ανθρώπων που το υπηρετούσαν με πρώτο τον ίδιο τον προπονητή.

Οι σκέψεις που επικράτησαν τελικά ήταν οι ψυχραιμότερες. Κι ο κόσμος που πάει στο Φάληρο είναι και γιατί θέλει να επιδοκιμάσει την προσήλωση στο πλάνο από πλευράς διοίκησης και Βαγγέλη Μαρινάκη. Με το αισθητήριο του ο κόσμος κατάλαβε ότι αυτό το πρωτάθλημα ήταν απίθανο να ντυθεί ερυθρόλευκα από την μια και ότι η ομάδα που βλέπει είναι πολύ όμορφη για να διαλυθεί, από την άλλη.

MUST READ

Του χρωστούσε και του χρωστάει…

Με την κάθοδό του στο Φάληρο πιστοποιεί την ευαρέσκειά του στην προσήλωση. Αντιλαμβάνεται πως ο Ολυμπιακός δεν είναι κέντρο διερχομένων αλλά σπουδαίος σταθμός για όσους βρίσκονται σε αυτόν. Ότι χάθηκε ένα πρωτάθλημα αλλά βρέθηκε και διατηρείται ένας σαφής προσανατολισμός.   Υπάρχει επίσης και μια ακλόνητη βεβαιότητα: Ο Ολυμπιακός έπαιρνε τα πρωταθλήματα επειδή είχε την καλύτερη ομάδα κι έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο. Αυτός είναι ο σίγουρος δρόμος για να τα ξαναπάρει. Κι ας είναι μόνος με τους άλλους εναντίον του…

Γράψτε το σχόλιο σας