Το συγκινητικό αντίο του Μιχαΐλοβιτς στην Μπολόνια

Το δικό του, συγκινητικό αντίο είπε ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς στην Μπολόνια, από την οποία απολύθηκε πριν από λίγες μέρες.

Ο Σέρβος προπονητής δίνει μάχη με τη λευχαιμία, για δεύτερη φορά, ωστόσο όποτε του το επέτρεπαν οι δυνάμεις του ήταν πάντα κοντά στην ομάδα του, για την οποία δήλωσε πως όπου κι αν προπονήσει στη συνέχεια, θα την έχει πάντα στην καρδιά του.

Αναλυτικά το γράμμα του Μιχαΐλοβιτς:

«Συχνά έπρεπε να χαιρετήσω οπαδούς, παίκτες, ομάδες, πόλεις, για να πω αντίο ή στο επανιδείν…

Διαβάστε επίσης: Ο Tάιλερ Ντόρσεϊ είναι αυτό που έλειπε από την Εθνική (vid)

Είναι μέρος της καριέρας ενός ποδοσφαιριστή και ενός προπονητή να φεύγει αργά ή γρήγορα.

Οι κύκλοι του αθλητισμού γεννιούνται, αναπτύσσονται, δίνουν ικανοποιήσεις, μερικές φορές απογοητεύσεις και μετά αναπόφευκτα τελειώνουν, τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.

Αλλά αυτή τη φορά η γεύση που μου αφήνει για τελευταία φορά η επιστροφή μου είναι πιο θλιβερή.

Η περιπέτειά μου στην Μπολόνια δεν ήταν μόνο ποδόσφαιρο, δεν ήταν μόνο αθλητισμός.

Ήταν μια ένωση ψυχών, μια βόλτα μαζί σε ένα σκοτεινό τούνελ για να δούμε ξανά το φως.

Έχω λάβει και έχω αισθανθεί τον σεβασμό στον προπονητή και τον σεβασμό στον άνθρωπο.

Η ζεστασιά σας με έχει ζεστάνει στις πιο δύσκολες στιγμές. Προσπάθησα να ξεπληρώσω όλη αυτή την στοργή με την προσκόλλησή μου στην φανέλα, ήθελα πάντα να είμαι στο γήπεδο.

Τόσα χρόνια στην Ιταλία και τα βάσανα που βίωσα με έχουν γλυκάνει, αλλά δεν με άλλαξαν καθόλου.

Μπλόφαρα σε μερικές περιπτώσεις, αλλά εξακολουθώ να είμαι Σέρβος, συχνά σκληρός, ειλικρινής, απότομος.

Δεν ήμουν πάντα σε θέση να εκφράσω τα συναισθήματα ευγνωμοσύνης μου.

Μπορεί να μην ξέρω πώς να χαρίσω πάρα πολλά γλυκά λόγια, δεν ξέρω καν πώς να ρίξω τον εαυτό μου σε τόσες αγκαλιές αλλά απάντησα «παρών» με την άγρια αίσθηση του καθήκοντος μου, χωρίς να παραμελώ τίποτα από τη δουλειά μου, εκτελώντας τον ρόλο μου στο μέγιστο, ακόμα και σε αυτές τις δραματικές συνθήκες, για να δώσουμε στους οπαδούς και στην Μπολόνια την ικανοποίηση που τους αξίζει.

Αν τα κατάφερνα ήταν χάρη σε εσάς τους οπαδούς και όλη την πόλη της Μπολόνια.

MUST READ

Άλλους 2.000 βαθμούς, άλλη μια θέση και το όνειρο συνεχίζεται…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις πομπές σας στο ιερό του Αγίου Λουκά για μένα, την ενθάρρυνση, το «δύναμη Σίνισα μην εγκαταλείπεις» όταν με συναντούσατε στο δρόμο, στο γήπεδο.

Γράψτε το σχόλιο σας