Εύκολα λόγια, εύκολα συμπεράσματα

Διονύσης Δελλής 22.02.2021-21:23

Γιατί τελικά έτσι συμβαίνει στο (ελληνικό) ποδόσφαιρο.

Βασική αρχή (και) στο ποδόσφαιρο. Όλα δεν γίνονται. Και αν γίνουν κάποια φορά δεν σημαίνει ότι θα γίνονται συνέχεια.

Την έπαθε χθες βράδυ κοτζάμ Παρί, μετά την παράσταση στο Καμπ Νου. Ήττα 0-2 από τη Μονακό. Σκιά του εαυτού της. Ρόστερ χρηματιστηριακής αξίας 1 δισεκατομμυρίου.

Και η ομάδα του Ποτσετίνο δεν είναι στο +12 όπως ο Ολυμπιακός. Είναι στο -4 από τη πρωτοπόρο Λιλ. Και ήταν Τρίτη-Κυριακή, οι αποστολές της. Όχι Πέμπτη-Κυριακή όπως των Ερυθρόλευκων.

Την (ξανά) έπαθε και η Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ μετά τη νίκη μισή-πρόκριση επί της Λειψίας στο ντέρμπι της πόλης. Ακολούθησαν και άλλοι στο ίδιο μονοπάτι, σε αυτό το πρώτο Σαββατοκύριακο μετά την επιστροφή στα κύπελλα Ευρώπης.

Δεν είναι δικαιολογία. Μια φυσιολογική κατάσταση είναι. Όλα δεν γίνονται. Ειδικά φέτος. Στην πιο παράξενη σεζόν στην ιστορία του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Σε εκείνη που αποφασίστηκε οι ομάδες να μην έχουν έστω δικαίωμα σε μια κανονική προετοιμασία.

Οι Πειραιώτες του Πέδρο Μαρτίνς θέλησαν μέσα σε 15 βράδια ΝΑ:

1) Πάρουν κεφάλι για την πρόκριση στους ημιτελικούς του κυπέλλου.

2) Νικήσουν στο ντέρμπι αιωνίων της Λεωφόρου.

3) Περάσουν την Αιντχόφεν σε αυτή τη διπλή μονομαχία σε μια εβδομάδα.

4) Μην… χαραμίσουν ούτε λίγο από το μεγάλο βαθμολογικό πλεονέκτημα που έχουν στη Σούπερ Λιγκ.

5) Κάνουν rotation, μέχρις εσχάτων, για να βγει αυτό το πρόγραμμα.

6) «Σβήσουν» ποινές τιμωρίας (ο Σεμέδο με τον Παναθηναϊκό, ο Μπα χθες)

7) Εντάξουν τους τελευταίους του Γενάρη (Λαλά-Παπασταθόπουλος).

8) Αντέξουν σε σημαντικούς τραυματισμούς (όπως αυτός του Εμβιλά ή των Βρουσάι-Σωκράτη που προέκυψαν νωρίς χθες).

9) Διαγράψουν πως από τις 3 Γενάρη αγωνίζονται συστηματικά κάθε 3-4 μέρες σε ένα εξαντλητικό πρόγραμμα.

Ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί, έπαιξε δέκα λεπτά στο κύπελλο με τον Άρη. Μισή ώρα με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Καθόλου (!) χθες. Και όλο αυτό για να παίξει 75΄ με την Αιντχόφεν στο Φάληρο και ποιος ξέρει πόσο στην Ολλανδία. Είναι ίδιος ο Ολυμπιακός χωρίς εκείνον;

Ο Εμβιλά έλειψε με τον Παναθηναϊκό. Ο Αρμίντο Μπρούμα αγωνίστηκε μόνο τα 80 λεπτά της Αιντχόφεν. Ο Ματιέ Βαλμπουενά χθες έκανε υπέρβαση κατά τύχη, όταν έπειτα από τον σοβαρό τραυματισμό του Βρουσάι βρέθηκε να πατά χορτάρι για παραπάνω από μια ώρα.

Όλα αυτά προφανώς εντάσσονται σε ένα σχέδιο. Σε μια ιδέα. Να έχει ο Ολυμπιακός τον πρώτο λόγο για το νταμπλ στην Ελλάδα, και την ίδια στιγμή να περάσει στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ. Και όπου βγει.

Δεν θα διαλέξεις τι, αλλά προφανώς «κάτι» δεν θα σου πάει καλά. Ή και παραπάνω από «κάτι». Πολλώ δε μάλλον, όταν θα προκύψουν και λάθη σε αυτή την διαχείριση. Ή έστω αστοχίες. Μπήκαν 5 αλλαγές με την Αιντχόφεν και έδωσαν τα πάντα. Χθες οι Ερυθρόλευκοι έκαναν τρεις αλλαγές για να βρουν ενέργεια στο δεύτερο ημίχρονο και δεν πήραν τίποτα από κανέναν.

Στο ματς που έπαιξε για ένα ημίχρονο στόπερ ο Χοσέ Χολέμπας (!). Στο ίδιο ημίχρονο που ο Μπουχαλάκης και ο Καμαρά ξέμειναν από δυνάμεις επιτρέποντας στους «φρέσκους» του Άρη (Μανσίνι, Μπρούνο) να ανοίξουν το γήπεδο για τα καλά να απειλήσουν. Δεν ήταν 2-0. Δεν ήταν «κλειδωμένο» ματς. Επιβεβαιώθηκε.

Αν ο Ολυμπιακός περάσει τη Πέμπτη την Αιντχόφεν, δεν θα τη θυμάται κανείς, αυτή τη γκέλα. Αν δεν τα καταφέρει; Η κουβέντα αλλάζει. Γιατί –δυστυχώς- έτσι συμβαίνει στο (ελληνικό) ποδόσφαιρο.

Κάποιοι που βιάζονται για συμπεράσματα συμπέραναν πως οι Ερυθρόλευκοι «χαλάρωσαν» στο πρωτάθλημα, λόγω της διαφοράς. Είναι οι ίδιοι που αν ο Μασούρας σκόραρε στη Λεωφόρο στο 89΄και πχ ο Σα έπιανε χθες το πέναλτι του Μήτρογλου, θα έλεγαν ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει καρδιά πρωταθλητή. Και ότι η συμπεριφορά του παραμένει «επαγγελματική». Σερφινγκ στο… κύμα της εύκολης επιβράβευσης. Και των πολλών που είναι πρόθυμοι να συμφωνήσουν.

Δεν είναι εποχή για συμπεράσματα. Είναι «δοκιμασία». Ο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του, το ξέρουν. Ξέρουν και πόσο σημαντικό είναι το ραντεβού της Πέμπτης.