Νταμίρ Κάναντι: Α beautiful (football) mind

«Μα ποιος είναι αυτός ο Αυστριακός που ανέλαβε τον Ατρόμητο; Δεν θα βγάλει την παρέλαση». Αυτές οι προτάσεις συνόδευσαν την έλευση του στην Ελλάδα το Καλοκαίρι του 2017.  Ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά σε τι πρωτάθλημα είχε έρθει. Οι προπονητές εν Ελλάδι είναι πρώτης τάξεως εξιλαστήρια θύματα. Οι φιλικές εξάρες από τους Πανιώνιο και Αστέρα Τρίπολης δεν φάνηκε να τον επηρεάζουν. Δεν του έκοψε τα φτερά ούτε η ληστεία στο σπίτι του στις αρχές Σεπτέμβρη.

Που βρίσκονταν οι Περιστεριώτες στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου; Πρώτοι στη βαθμολογία και αήττητοι (5 νίκες, 4 ισοπαλίες)! Τα είχε καταφέρει. Είχε πείσει ακόμα και τους «αδηφάγους» Έλληνες φιλάθλους ότι ήρθε για να μείνει. Περί ου ο λόγος; Νταμίρ Κάναντι. Ο Αυστριακός τεχνικός της ομάδας αποκάλυψη του φετινού πρωταθλήματος ανανέωσε το συμβόλαιο συνεργασίας του με τον σύλλογο του Περιστερίου για έναν ακόμα χρόνο.

Σε μία νεκρή από αγωνιστικής άποψης περίοδο, με τον πρωτάθλημα να έχει διακοπεί επ’αόριστον, το ποδόσφαιρο να έχει πέσει θύμα των παθογενειών που γεννιούνται στις πλάτες του και την μπάλα να παίζεται εντός των δικαστικών αιθουσών, ο 47χρονος τεχνικός διέκρινε κάτι μέσα στη σήψη. Έστρεψε το βλέμμα στο δημιούργημά του, στον Ευρωπαίο Ατρόμητο, στον Ατρόμητό του, και πήρε τα ρίσκα του. Αποφάσισε να μείνει ακόμα ένα χρόνο στη χώρα μας για να υλοποιήσει το όραμα των διοικούντων τον σύλλογο. «Να σταθεροποιήσουμε την ομάδα σε υψηλό επίπεδο».

«Ξεκινήσαμε μια καινούρια προσπάθεια την περασμένη σεζόν και ήθελα πολύ να μείνω εδώ και να συνεχίσω αυτή την προσπάθεια μέχρι το τέλος της. Ήθελα να ανταποδώσω την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπο μου ο πρόεδρος κ. Σπανός και ο τεχνικός διευθυντής κ. Αγγελόπουλος», δήλωσε μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας κι ύστερα αναφέρθηκε στην αγάπη του κόσμου, στην οποία πιστώνει σημαντικό ποσοστό της επιτυχίας του.

Ο Ατρόμητος αποπνέει υγεία. Το ίδιο και ο προπονητής του. Δεν τον νοιάζει το αποτέλεσμα. Τουλάχιστον όχι μόνο αυτό. Η νοοτροπία του απαιτεί αδιάκοπη προσπάθεια και δουλειά. Ο στόχος του είναι ένας, να παίζει η ομάδα του όμορφο ποδόσφαιρο. Και να σκεφτείς ότι το… «Τα αγαθά κόποις κτώνται» θα έπρεπε να είναι περασμένο στο δικό μας DNA. Ο Αυστριακός μας έβαλε τα γυαλιά.

Γεννημένος στις 5 Μαΐου του 1970 στη Βιέννη, με ρίζες από την πρώην ενωμένη Γιουγκοσλαβία, ως ποδοσφαιριστής δεν έχει να επιδείξει κάτι τρομερό εντός των γηπέδων. Ξεκίνησε σε ηλικία 18 ετών από την την Αούστρια Βιέννης και ύστερα έγινε «ταξιδευτής» (13 διαφορετικές ομάδες, αρχής γενομένης από το 1988-89). Ένας γυρολόγος που μάλλον αρνιόταν να αποδεχθεί ότι το ταλέντο του δεν έπειθε. Κρέμασε τα παπούτσια του σε ηλικία 31 ετών. Τελευταίος του σταθμός ο πρώτος της μετέπειτα προπονητικής του καριέρας, η Λεοπόλντσντορφ.

Ως τεχνικός έχει αρκετούς σταθμούς – ορόσημα με κύριο εξ’ αυτών την Αλτάχ. Ποια είναι αυτή; Μα η… Λέστερ της  Αυστρίας! Σας θυμίζει κάτι ο χαρακτηρισμός; Ο Νταμίρ Κάναντι ανέλαβε την ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης (μιας πόλης 6.500 κατοίκων) τον Ιανουάριο του 2013 όταν παράπαιε στην Γ’ Κατηγορία. Την οδήγησε στην πρώτη (τη σεζόν 2013-14) και ύστερα μέχρι την πρώτη της ευρωπαϊκή έξοδο στο Europa League (τη σεζόν 2014-2015). Οπλισμένος με πείσμα κατάφερε να βάλει στον ποδοσφαιρικό χάρτη μια ομάδα με μηδαμινές περγαμηνές. Οι πρώτες του προσλαμβάνουσες ήταν από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Από παίκτες που αγνοούν την δόξα και πάντα καταθέτουν στο χορτάρι και κάτι από αυτό που φυλάσσουν μέσα τους. Το ίδιο έκανε κι εκείνος.

MUST READ

Μαρινάκης: «Μεγάλη βραδιά, θα συνοδεύει τις γενιές που έρχονται» (vid)

Το 2016-17 αποχώρησε παραδίδοντας τα κλειδιά της ομάδας στον Βέρνερ Γκράμπερ, για να μετακομίσει στην Ραπίντ Βιέννης που χρειαζόταν έναν σωτήρα. Εκεί γεύτηκε τον καρπό της… αποτυχίας. (Έμεινε στον πάγκο της για 17 παιχνίδια. Μέτρησε μόλις τρεις νίκες, έξι ισοπαλίες και οκτώ ήττες) Αλλά ήξερε καλά ότι δεν αποτυγχάνει μονάχα εκείνος που δεν προσπαθεί κι εκείνος είχε προσπαθήσει πολύ. Όταν έφτασε στα χέρια του η πρόταση του Ατρόμητου δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Δεν φοβάται. Γνωρίζει ότι στις μεγαλειώδεις προσπάθειες ακόμα και το ενδεχόμενο της αποτυχίας κρύβει λίγη λάμψη.

Γράψτε το σχόλιο σας