Πως να αναστηθεί ο Κλάους, που δεν ήταν ποτέ ζωντανός;

Εκτός από τα ρεπορτάζ της χάρτινης που δεν έχω κρύψει πως διαβάζω συχνά ως υποκατάστατο διασκέδασης,  κρυφοκοιτάζω και τα αντίστοιχα του λαγού.

Πέρσι τους δώσαμε δανεικούς Κάτσε-Μύστα οπότε είχαμε κάθε λόγο να μαθαίνουμε νέα για τα «δικά μας παιδιά», φέτος πήραν Πούγγουρα και τελευταία διαβάζοντας to10.gr το μάτι μου έπεσε σε ρεπορτάζ με τίτλο «επόμενος πράσινος ο Παντελάκης».

Τα χρειάστηκα είναι η αλήθεια, «δεν τους φτάνουν οι παίκτες, άρχισαν να μας παίρνουν και προέδρους;» σκέφτηκα…

Εκεί που το θέμα τερματίστηκε όπως λέμε, ήταν όταν άρχισε να αναπτύσσεται φημολογία περί φλερτ με τον Κλάους. Πρόσφατα ο παίκτης μέσω συνέντευξης, προσπάθησε χτίσει εκ νέου γέφυρες με τον ΠΑΟΚ, ρίχνοντας άδεια για να πιάσει γεμάτα. Κυρίως για να πάρει κλίμα, όπως κάνουν οι πολιτικοί, που πετάνε κάτι για να μετρήσουν αντιδράσεις.

Η πλήρης αδιαφορία του ΠΑΟΚ σε κάθε επίπεδο, θα ήταν θεωρητικά ένα εξαιρετικό κίνητρο, ώστε να αποδείξει σε αυτούς που δεν τον πίστευαν ή έπαψαν να τον πιστεύουν, πως είναι εδώ.

Μια μετακίνηση ακόμα και στον προβληματικό Παναθηναϊκό η φανέλα του οποίου παραμένει βαριά όμως, θα ήταν ότι η Ιθάκη για τον Οδυσσέα, με τη διαφορά πως ο τελευταίος ήταν γέννημα θρέμμα της. Αν πάντως δεν του έδιναν σημασία από τα μέρη του, θα πήγαινε Κεφαλλονιά να τους κάνει κάνα καλό χουνέρι. Και σε περίπτωση που η Πηνελόπη την έβλεπε Τζούλια Αλεξανδράτου στο διάστημα της απουσίας του, θα φρόντιζε να βρει τη γλυκιά Κεφαλονίτισσα που τραγουδούσε κάποτε ο Μητσιάς, για να σκάσει από τη ζήλια της.

Το ερώτημα με τον Κλάους δεν είναι αν μπορεί να κάνει το λεγόμενο come back, αλλά που ακριβώς συνίσταται το «back». Υπάρχουν αθλητές που έπειτα από μια περίοδο κάμψης επανήλθαν ή που ακόμα χειρότερα, σε φάση που έμοιαζαν να έχουν πεθάνει αθλητικά, αναστήθηκαν. Μιλάμε για κάποιους όμως που έστω και κάποτε, ήταν αθλητές.

Ο Κλάους δεν υπήρξε ποτέ, άρα να επιστρέψει που ακριβώς; Εκείνος που δεν έζησε ποτέ, δεν είναι δυνατόν ν΄ αναστηθεί. Να πεις πως έβαλε κιλά, ότι γυμνάστηκε πλημμελώς κι έχασε τη σπιρτάδα, την ταχύτητά ή τη φόρμα του, να δεχτώ πως υπό ορισμένες συνθήκες, ενδέχεται να ξαναβρεί τον εαυτό του.

Ο Κλάους δεν ήταν ποτέ της εκγύμνασης, δεν ήταν ποτέ δυνατός, ταχύς ή τεχνίτης, έκανε καριέρα στηριζόμενος αποκλειστικά στην έφεση που είχε στο γκολ, χάρισμα που του δόθηκε εκ γενετής και παρέμεινε ακατέργαστο.

Όσο για τη φόρμα, το ενδεχόμενο παίζει όταν περνάς μια περίοδο αφλογιστίας κι επανέρχεσαι. Μια τέτοια περίοδος διαρκεί μερικές αγωνιστικές, άντε μερικούς μήνες, στην περίπτωση του μιλάμε για μια διετία με γκολ όσα και ο Κάνιας. Άρα, δεν τίθεται θέμα ντεφορμαρίσματος.

Σε έναν προβληματικό από πολλές απόψεις ΠΑΟΚ, κατάφερνε να ξεχωρίζει έστω και με σπρώξιμο των ΜΜΕ. παίζοντας για την πάρτη του. Ακόμα και σε μια νεκρή ομάδα, θα υπάρχει πάντα ένας που θα βάζει τα περισσότερα γκολ, κάποιος που θα δίνει τις πιο πολλές ασίστ, δε σημαίνουν κάτι αυτά.

Ζήτημα στατιστικής είναι. Παστέλωνε από 2 γκολ σε 5-6 μικρομεσαίες ομάδες, έφτανε τα 12, έχωνε κι ένα στο γαύρο και το κοινό έψαχνε να του φτιάξει θρόνο σαν αυτόν που άραζε ο Δίας. Κι ο Κλάους άλλωστε, αραχτός έκανε καριέρα.

Δεν δούλεψε καθόλου, δεν προσπάθησε να εξαλείψει τις αδυναμίες ούτε να βελτιώσει τα προσόντα που ήδη είχε. Γι αυτό λέω πως δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να κάνει για να επανέλθει, δεν έχασε κάτι στο προηγούμενο νεκρό του διάστημα, για να το ξαναβρεί. Η έμφυτη ικανότητα στο γκολ συνεχίζει να υφίσταται, οπότε και να επανέλθει, τα γκολ που ενδεχομένως πετύχει στο λαγό, θα μπορεί να τα βάλει κι ένας φορ από την πράσινη Κ20 ή μεταγραφή από ομάδα Β εθνικής.

Στον ΠΑΟΚ, βολεύτηκε πίσω από τις καλές σχέσεις με τοπικούς δημοσιογράφους και την ανάγκη κάθε οπαδού, να δει αρχηγό της ομάδας του ένα παιδί που προέρχεται από τα σπλάχνα της, ακόμα καλύτερα όταν είναι και οπαδός της. Ήταν το στοιχείο που του έδωσε ώθηση, μόλις έσβησε αυτό, έσβησε και ο ίδιος.

Ειδικά για τον Κλάους μάλιστα η επιθυμία μετατράπηκε σε μανία, έπρεπε ντε και καλά να γίνει πράξη η ονείρωξη του κόσμου. Επειδή δε γινόταν όμως, κατασκευάστηκε με το ζόρι ένας ήρωας, ένα ίνδαλμα, για να περάσει έτσι προς τα έξω, κοροϊδεύοντας τους εαυτούς μας βασικά.

Ο Κλάους αρκέστηκε σε αυτό, πίστεψε πως με το ταλέντο και ολίγον από λαϊκισμό, μπορεί να κάνει καριέρα διαρκείας. Σε νεαρή ηλικία έπεσε στα χέρια του Σάντος, ο Πορτογάλος δεν τον πολυπίστευε είναι η αλήθεια, αλλά δε σήμαινε πως δεν είχε διάθεση να δουλέψει μαζί του. Του εξηγούσε πως για να κάνει καριέρα  οφείλει να γίνει πιο συμμετοχικός στο παιγνίδι και να πάψει να είναι μονοδιάστατος, δίνοντας του αρχικά ειδικό πρόγραμμα ενδυνάμωσης με βάρη.

Η αντίδραση του παίκτη ήταν ένα μειδίαμα μαζί με την απορία που εξέφρασε σε συμπαίκτη του «και τι είμαστε για να κάνουμε βάρη, παλαιστές;». Όταν ακούς τέτοια απάντηση από παιδί που μόλις έχει ενηλικιωθεί και υποτίθεται πως πρέπει να ματώσει για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, εύκολα προβλέπεις το μέλλον του.

Για να έχετε συγκριτικά παραδείγματα, θυμηθείτε πόσο εξελίχθηκε ο Βιειρίνια που στην πρώτη του χρονιά είχε όψη από γιουβαρλάκι, με την ανελέητη δουλειά όμως κατάφερε να εκτοξεύσει και την ομάδα και την καριέρα του. Όπως και ο Πέλκας, που το ξεκίνημά τους είχε πολλά κοινά, δείτε πόσο βελτιώθηκε και που έφτασε.

Υπόψιν πως ο Πέλκας ήταν στοχοποιημένος από το κοινό και τα άκουγε χοντρά για κάθε του λάθος, ο Κλάους ήταν μονίμως στο απυρόβλητο, κάτι σαν τα στελέχη της κυβέρνησης που τα έκαναν όλα καλά και δεν είχαν καμμία ευθύνη για τις πυρκαγιές

Τον επίλογο της καταστροφής του το υπέγραψε ο κόσμος που αποδοκίμαζε την απόφαση Σάντος να τον δώσει δανεικό, τι κι αν ο τελευταίος εξηγούσε στους στριγγλίζοντες  πως «το χειρότερο για έναν παίκτη σε αυτήν την ηλικία είναι να τρώει πάγκο, καλύτερα να πάει κάπου να παίζει».

Λες κι ο Σάντος ήθελε το κακό του ΠΑΟΚ, λες κι αυτοί που έσκουζαν ήξεραν τι γινόταν στις προπονήσεις ή ο παίκτης του είχε φάει καμμιά γκόμενα. Καλά καλά δεν ήξεραν αν η μπάλα είναι στρόγγυλη ή τετράγωνη.

Συνέχιζαν να βρίζουν τον Σάντος ακόμα και μετά που πήγε στην εθνική, επειδή δεν ήταν στις επιλογές του, το ίδιο έκαναν με τους επόμενους ομοσπονδιακούς! Έφταιγαν πάντα οι προπονητές αλλά ποτέ ο παίκτης, μέχρι που κάποια στιγμή άρχισαν να βρίζουν τον Κλάους !!! Πριν συμβεί αυτό προηγήθηκε το σίριαλ της ανανέωσης του συμβολαίου του, με τη λαϊκή ετυμηγορία να αποστέλλεται ως μήνυμα στον Ιβάν, «μην και τυχόν δε δώσεις όσα-όσα στον παικταρά μας, θα γίνει πόλεμος». Ενημερωτικά, τα «όσα-όσα» ήταν τα διπλά απ΄όσα έπαιρνε τότε ο Μπεργκ, που πετούσε φωτιές.

Και μια από τις αφορμές που έβριζαν τον παίκτη στο φινάλε, ήταν πως κάθισε στο βαρύ συμβόλαιο που οι ίδιοι απαιτούσαν από τον Σαββίδη να του κάνει. Ήταν τότε που άρχισα να ψάχνομαι, μήπως εκτός από τα τρόφιμα, έχει και η ρετσίνα ημερομηνία λήξης…

Τέλος πάντων, τα τελευταία έχουν μόνο ιστορική σημασία και δεν αφορούν τόσο τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, αν κι ένας κακομαθημένος χαρακτήρας που μεγάλωσε με χάδια κι έμαθε να ζει χωρίς προσπάθεια και τις αυτονόητες θυσίες του επαγγελματία αθλητή, δε γίνεται να αλλάξει τώρα που καβάτζωσε τα πρώτα -άντα.

Σε καθαρά τεχνικό επίπεδο, ο Κλάους είναι ποδοσφαιριστής προδιαγραφών του 60, τότε που κάθε ποδοσφαιριστής ολοκλήρωνε 90 λεπτά βιδωμένος στη θέση του. Έτσι και το μπακ παρασυρόταν και πατούσε τη γραμμή του κέντρου, την επόμενη ο προπονητής τον έβαζε να ανεβοκατεβαίνει τις κερκίδες για τιμωρία, μέχρι οι μηνίσκοι του να γίνουν πιστόνια.

Στο ποδόσφαιρο του σήμερα, αν δεν είσαι φουλ μπακ να οργώνεις όλη τη γραμμή, θα κάνεις μια συμπαθητική καριέρα, ως ρολίστας- αναπληρωματικός σε μέτρια ομάδα, με απολαβές λίγο πάνω από το βασικό μισθό.

Αυτό είναι το παιγνίδι του Κλάους, αραχτός στην περιοχή σε μόνιμη βάση, περιμένοντας να ματώσουν οι συμπαίκτες του, για να τον βγάλουν σε θέση βολής. Δεν έχει και τις προδιαγραφές για περισσότερα, αδύναμος, άτεχνος, με ταχύτητα χελώνας, πράγματα που και να ήθελε να βελτιώσει, δεν είναι σε θέση πλέον.

Σε περίπτωση που ξεμυτίσει από την περιοχή επειδή έτσι πρέπει, είτε δώσεις σε αυτόν τη μπάλα είτε προτιμήσεις κάποιο ball boy εκεί τριγύρω, δεν έχει διαφορά.

Εντός περιοχής είναι καλός και πάλι όμως έχει μόνο το one touch, στα γκολ που πέτυχε με τη φανέλα του ΠΑΟΚ δεν υπάρχει ούτε για δείγμα κάποιο με προσωπική ενέργεια έστω και στην πιο απλή μορφή της, να κάνει δηλαδή μια ντρίπλα και να εκτελέσει ή μια μπούκα και να τινάξει το δίχτυ, μια υποτυπώδη προσποίηση έστω.

Ειδικά οι βάζελοι που έχουν παραστάσεις από Μπεργκ, να παίρνει τη μπάλα πίσω από το κέντρο, να κάνει κούρσες ως εξτρέμ βγάζοντας τη γλώσσα των αντιπάλων, να γίνεται 10άρι μοιράζοντας παιγνίδι, να μπουκάρει, να αδειάζει, να μοιράζει σακούλες, να παίζει 1-2 με συμπαίκτες του, να τρώει και να δίνει ξύλο, να εκτελεί με κάθε τρόπο και με όλες τις συνθήκες, θα είναι σα να είχαν γκόμενα την Ιρίνα Σάικ και συμβιώνουν ξαφνικά με την Ντονατέλα Βερσάτσε,  αφού έχει κάνει δυο ντουζίνες πλαστικές, ακόμη.

Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω δεν είναι πως ο Κλάους δεν είναι Μπεργκ, αλλά πως δεν είναι ούτε ένας κακός, έστω μέτριος Μπεργκ, στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ ποδοσφαιριστής.

Αν έπρεπε να του δοθεί με το ζόρι θέση σε ομάδα, θα ήταν τρίτος σέντερ φορ, με αποκλειστικό ρόλο να μπαίνει στο 83 όταν η ομάδα του πιέζει για να βάλει κάποιο γκολ, με την ελπίδα να απλώσει το πόδι του, να βρει τη μπάλα και να τη στείλει στα δίχτυα. Αυτό είναι όλο του το πακέτο, δεν έχει άλλο.

Κουβαλάει κι ένα προσόν ακόμα, καθώς σπάνια θολώνει το μυαλό του, έχει κρύο αίμα όπως λέμε, είναι ο παίκτης που μπορεί να εκτελέσει πέναλτι στο 90 χωρίς να τρέμουν τα πόδια του. Ίσως επειδή η συμμετοχή του στο παιγνίδι γενικώς, θυμίζει κάποιον που βγήκε για χαλαρό περίπατο, το αίμα δεν κυκλοφορεί με ταχύτητα στις φλέβες, οπότε έχει πάντα επίγνωση και έλεγχο της κατάστασης. Μπορεί να φαίνονται σκληρά όσα γράφω, με ενδιαφέρει όμως να είναι αληθινά και να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Από ανθρώπινης άποψης και μόνο, αντιλαμβάνομαι τη δίψα του για να επιστρέψει και να κάνει αισθητή την παρουσία του και είμαι σίγουρος πως σε περίπτωση που γίνει ο γάμος με τον λαγό, θα έχει καλή ψυχολογία στο ξεκίνημα και θα προσπαθήσει πολύ στην αρχή, η διάρκεια του όμως θα αυτή που μόλις διαβάσατε.

Αν ποτέ έρθει ως αντίπαλος στην Τούμπα πάντως, δύσκολα θα αποδοκιμαστεί, το πιθανότερο είναι να χειροκροτηθεί έστω χλιαρά και στη χειρότερη εκδοχή για εκείνον, θα περάσει απαρατήρητος.

Παρά τα κουσούρια του, ήταν και θα παραμείνει δικό μας παιδί, από τα σπλάχνα της ομάδας, που δε μας πρόδωσε ποτέ, ούτε μας κορόιδεψε εσκεμμένα τουλάχιστον. Κι αν πήρε πολλαπλάσια απ΄όσα άξιζε, το μεγαλύτερο κακό το έκανε στον εαυτό του και όχι στην ομάδα.

MUST READ

Μακάμπι όπως λέμε… Σιένα

Η μεγαλύτερη υπηρεσία που θα προσέφερε στον ΠΑΟΚ, θα ήταν να γραφόταν η ζωή του σε βιβλίο με τίτλο «πως να καταστρέψεις την καριέρα σου» για να μοιράζεται στα πιτσιρίκια των ακαδημιών.

Γράψτε το σχόλιο σας