Άρης: Γκρέμισε το «Big-4», «βροντοφώναξε» «Big-5»

Αλέξανδρος Κωτάκης 08.05.2019-09:02

Η τεράστια απόσταση που διήνυσε ο Άρης μέσα σε μόλις μία σεζόν και το σπουδαίο μομέντουμ που δεν πρέπει να χαθεί ξανά. Ο «Θεός του πολέμου» που ανάγκασε την ποδοσφαιρική Ελλάδα να ασχολείται και πάλι μαζί του και το Βικελίδης που πρέπει να παραμείνει γιορτινό και λαμπερό.

Μια πετυχημένη σεζόν ολοκληρώθηκε για τον Αρη, μα πάνω από όλα μια σεζόν που αφήνει μια γλυκιά αίσθηση και κυρίως μία αίσθηση ελπίδας… Ελπίδα, μια λέξη που δυστυχώς είχε… εξαφανιστεί τα προηγούμενα έξι χρόνια από το λεξιλόγιο του ιστορικού συλλόγου.

Με τη φετινή του παρουσία ο «Θεός του πολέμου» υπενθύμισε στην ποδοσφαιρική Ελλάδα, αλλά και θυμήθηκε ο ίδιος το μέγεθος και το εκτόπισμα που διαθέτει ως σύλλογος. Και που τόσο έλειψε από την έτσι κι αλλιώς «φτωχή» Σούπερ Λίγκα. Το γεμάτο και γιορτινό Βικελίδης, το καλό ποδόσφαιρο και γενικότερα η υγεία που έβγαλε στο μεγαλύτερο μέρος της περιόδου ο Αρης έγινε αντικείμενο συζήτησης στα ποδοσφαιρικά στέκια της χώρας.

Κάτι που έλειψε πολύ τα προηγούμενα χρόνια όταν το σωματείο είχε μπει στο περιθώριο. Κι όταν δώσεις το δικαίωμα στις άλλες ομάδες και τους οπαδούς τους, αλλά και στον Τύπο να μην σε υπολογίζουν τότε είναι δεδομένο ότι θα υποστείς τις οδυνηρές συνέπειες. Και ο Άρης το έδωσε το δικαίωμα και με το παραπάνω καθώς δεν είχε παράγοντες αντάξιους τους μεγέθους του με αποτέλεσμα να φυτοζωεί με δική του (κυρίως) ευθύνη.

Πλέον ο Αρης γύρισε σελίδα και μέσα σε αυτό τον χρόνο κάλυψε μια μεγάλη απόσταση για να επανέλθει με εμφατικό τρόπο μεταξύ των κορυφαίων ομάδων της λίγκας. Εκεί δηλαδή που ανήκει από τις 25 Μαρτίου του 1914, ημέρα ίδρυσής του. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν οι κίτρινοι αποτέλεσαν αντικείμενο θετικών αναφορών μεταξύ των οπαδών των άλλων μεγάλων ομάδων, αλλά και του Τύπου της Αθήνας.

Βεβαίως η κατάληψη της 5ης θέσης δεν θα κάνει κανέναν οπαδό της ομάδας να… πανηγυρίσει στον Λευκό Πύργο (και έτσι πρέπει, καθώς οι απαιτήσεις πρέπει να είναι μεγαλύτερες), όμως βάσει της αφετηρίας που ξεκίνησε την προσπάθεια του ο Άρης, αποτελεί μια καλή βάση για τον Αρη των επόμενων ετών. Ταυτόχρονα ήταν πολύ σημαντικό και το γεγονός ότι ο «Θεός του πολέμου» άφησε εκτός Ευρώπης τον Παναθηναϊκό υποχρεώνοντας τον να διατηρήσει την ποινή του και την επόμενη σεζόν.

Ενας δηλαδή βασικός αντίπαλος (και το μεγαλύτερο μέγεθος εξ αυτών που θα κοντράρουν τους Θεσσαλονικείς) για τη μάχη της Ευρώπης τέθηκε για μία ακόμη σεζόν «νοκ-άουτ». Ετσι ο Άρης κέρδισε πολλά σε θέμα πρεστίζ καθώς μπήκε «σφήνα» από εκεί που δεν τον περίμεναν και θεωρούσαν ότι θα πετύχει απλά ένα πλασάρισμα στην 10άδα για να… σωθεί.

Ένας Άρης που θεωρώ ότι θα προσπερνούσε το τριφύλλι ακόμη και αν δεν είχε τις ποινές, καθώς η ομάδα του Σάββα Παντελίδη ήταν απλά ανώτερη και σαφώς πιο υγιής. Και αυτό στη διάρκεια της χρονιάς φάνηκε καθώς μέτρησε η διάρκεια που το κίτρινο σύνολο διέθετε.

Παράλληλα η εικόνα του γιορτινού Βικελίδης πέρασε (και μέσω της ΕΡΤ) σε όλα τα ελληνικά σπίτια και αθλητικά στέκια προσδίδοντας πολλούς «πόντους» στην πολύ θετική εικόνα που έβγαλε η ομάδα. Δεν ήταν άλλωστε τυχαίο ότι οι τηλεθεάσεις ήταν πολύ υψηλές καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν «μαγνητίζοντας» όχι μόνο τους οπαδούς της ομάδας, αλλά και δεκάδες άλλες χιλιάδες ουδέτερους τηλεθεατές.

Ο Άρης αυτή τη στιγμή έχει ένα σπουδαίο μομέντουμ που δεν θεωρούταν καθόλου σίγουρο ότι θα κατάφερνε να το πετύχει όταν, ξεκινούσε η σεζόν που μόλις τελείωσε. Ετσι ο μεγάλος αυτός οργανισμός πρέπει να μην αφήσει με τίποτα να πάει χαμένη αυτή η ευκαιρία και να «χτίσει» πάνω της. Διοίκηση και κόσμος πρέπει να λειτουργήσουν ως «ένα» ώστε η ομάδα να συνεχίζει να αναδύει αυτή την ποδοσφαιρική υγεία και το Βικελίδης να παραμείνει τόπος γιορτής και λάμψης.