Απίθανη ανάλυση ενοχής του πιλότου από το Twitter από τις 19/05 (Pics)

Απόλυτη παγωμάρα επικρατεί στο πανελλήνιο τις τελευταίες ώρες μετά την αποκάλυψη ότι πίσω από τη δολοφονία της 20χρονης Καρολάιν, που ξεψύχησε πλάι στην 11 μηνών κόρη της στο σπίτι της στα Γλυκά Νερά, βρισκόταν ο 32χρονος σύζυγός της.

Το ειδεχθές έγκλημα ομολόγησε ο ίδιος μετά από πολύωρη κατάθεσή του στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών στη ΓΑΔΑ, όπου κλήθηκε εσπευσμένα μετά από τα νέα στοιχεία που ανακάλυψαν οι αρχές.

Δεδομένων των ανατριχιαστικών εξελίξεων, στη μνήμη έρχεται μια ανάρτηση από ανώνυμο χρήστη του Twitter στις 19 Μαΐου -οκτώ ημέρες μετά τη δολοφονία- όπου παρουσιαζόταν μια ανάλυση των πρώτων δηλώσεων που έκανε στις κάμερες μετά το έγκλημα ο 32χρονος πιλότος.

Ο χρήστης -βασιζόμενος στην κίνηση του σώματός του (body language) και τη λεκτικής του επικοινωνίας- τον είχε «φωτογραφίσει» από τότε ως πιθανό δράστη του στυγερού εγκλήματος.

Όπως τόνιζε τότε στις αναρτήσεις, η ανάλυση των δηλώσεων του πιλότου «δεν αποτελεί επιστημονική/τεκμηριωμένη γνώμη παρα μόνο προσπάθεια ανάγνωσης της γλώσσας σώματος και της λεκτικής επικοινωνίας του συνεντευξιαζόμενου. Δεν είναι σκοπός της παρακάτω ανάλυσης να υποκαταστήσει σε καμία περίπτωση την δουλειά της αστυνομίας. Το μόνο που κάνει είναι να παραθέσει ορισμένες παρατηρήσεις και να τις αξιολογήσει σε μία κλίμακα παραπλανητικής συμπεριφοράς. Οι αντιδράσεις κάθε ανθρώπου, ειδικά όταν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις, μπορεί να είναι μοναδικές και να παρεκκλίνουν από τις αναμενόμενες» επομένως «τίποτα από τα παρακάτω δεν είναι απόλυτο».

Ακολουθούν τα βασικά σημεία του thread στο Twitter με την ανάλυση της συνέντευξης του πιλότου:

– «Στο κλιπ από την πρώτη του συνέντευξη παρατηρούμε την πλήρη απουσία συναισθημάτων, και ειδικά λύπης, θρήνου και θλιψης για τον χαμό της γυναίκας του. Καθ`όλη την διάρκεια (30 sec) που διαρκεί η συνέντευξη υπάρχει πλήρης απουσία εμφάνισης του grief muscle – του χαρακτηριστικού «ζαρώματος» του μετώπου όταν αισθανόμαστε θλίψη – το μέτωπό του παραμένει χωρίς καμία απολύτως αλλαγή.

– Στις δύο ερωτήσεις που του κάνουν οι ρεπόρτερ («Τι ζητάτε τώρα;» και «Τους παρακαλέσατε;» ουσιαστικά ή δεν απαντάει ξεκάθαρα (non answer statement) ή αυτά που λέει είναι πολύ μπερδεμένα (ambiguity statements) όπως η χρήση του «δεν περιγράφεται» ή του «να μην ξαναγίνει»… Και οι δυο παραπάνω ενδείξεις σχετίζονται με παραπλανητική συμπεριφορά βάσει της βιβλιογραφίας.

– Μία ακόμα σημαντική ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς είναι και τα confirmation glances του μετά από τις απατήσεις που (δεν) δίνει… 

Confirmation glance είναι ουσιαστικά ο τρόπος που κλειδώνει με τα μάτια του τον ρεπόρτερ για να σιγουρευτεί ότι αυτά που λέει γίνονται όντως πιστευτά…

– Στην ερώτηση «Τι ζητάτε τώρα;» απαντάει με το «Να μην γίνει σε κανέναν άλλο ποτέ ξανά, τίποτα άλλο, τα παιδιά ξέρουν την δουλειά τους, θα τους πιάσουν, και αυτό που πέρασα εγώ και η οικογένειά μου και η οικογένεια της γυναίκας μου να μην το περάσει ξανά, κανείς ποτέ». Η απάντηση αυτή είναι πολύ προβληματική για τον πιλότο καθώς περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, το λεγόμενο psychological distancing που θεωρείται στην βιβλιογραφία ως μια από τις κυριότερες ενδείξεις παραπλανητικής συμπεριφοράς. Αντί δηλαδή να κάνει άμεση αναφορά ο πιλότος στη «δολοφονία» απαντάει ότι (θα ήθελε) «αυτό» να μην ξαναγίνει σε κανέναν, χωρίς να κάνει αναφορά στο αποτρόπαιο γεγονός της δολοφονίας.

– Επίσης σε καμία συνέντευξή του τις πρώτες ημέρες μετά τη δολοφονία δεν είχε αναφέρει το όνομα της Καρολάιν.

– Στο «Τι ζητάτε τώρα;» συνεχίζει ο πιλότος «τα παιδιά ξέρουν την δουλειά τους… θα τους πιάσουν…» Θα παρατηρήσει κάποιος ότι η απάντηση αυτή δεν περιέχει το παραμικρό ίχνος θυμού, μίσους και εκδικητικότητας απέναντι στους (υποτιθέμενους) δράστες, ακροβατώντας στα όρια της άκρας ευγένειας (politeness) για κάποιους που αφαίρεσαν την ζωή της μάνας του παιδιού του, τη στιγμή που σε όλη την κοινωνία ακούγονται απόψεις μέχρι και για ισόβια. Όπως επίσης ότι δεν πρόκειται να τους αναλάβει κανένας συνήγορος υπεράσπισης –  το politeness εδώ, όταν μιλάμε για μία τόσο αποτρόπαια δολοφονία, αποτελεί ακόμα μια σημαντική ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς σύμφωνα με τη βιβλιογραφία…

– Στην ίδια πρόταση συνεχίζει ο πιλότος «και αυτό που πέρασα εγώ και η οικογένειά μου και η οικογένεια της γυναίκας μου» δείχνοντάς ακόμα περισσότερο distancing αποκαλώντας τη «δολοφονία» ως «αυτό».

– Στη φράση του αυτή όμως, θα παρατηρήσει κάποιος την πλήρη απουσία αναφοράς στο τι πρέπει να πέρασε η γυναίκα του, που ήταν το θύμα της αποτρόπαιας δολοφονίας…

– Όταν εξηγεί ότι «δεν περιγράφεται» η κατάσταση κάνει ένα single shoulder shrug (ανασήκωμα μόνο του ενός ώμου – αριστερά). Πρόκειται για μια σημαντική ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς σύμφωνα με τη βιβλιογραφία που σχετίζεται με εσωτερική δυσπιστία.

– Επίσης, στο 01:15, με παγωμένο βίντεο, μπορεί να παρατηρήσει κανείς μια ξεκάθαρη ασυμμετρία έκφρασης, το δεξί μισό πρόσωπό του πιλότου έχει μία έκφραση ενώ το αριστερό μισό του έχει μία εντελώς διαφορετική έκφραση. 

Το φαινόμενο αυτό στην βιβλιογραφία λέγεται Chirality και στην ουσία μάς δείχνει ότι υπάρχουν καταπιεσμένα συναισθήματα ή/ και μία προσπάθεια να κρυφτούν οι πραγματικές προθέσεις κάποιου.

– Στο 01:22 μπορεί να παρατηρήσει κανείς και το λεγόμενο «chin thrust», μία έκφραση του προσώπου που βάσει της βιβλιογραφίας δείχνει ότι υπάρχουν υποβόσκοντα συναισθήματα, που συνήθως συνδέονται με θυμό

MUST READ

Τον «κρέμασε» ο Σλούκας, 0-1 η Μακάμπι (87-91)

– Τέλος η έκφραση του πιλότου στο τέλος «συγγνώμη πρέπει να φύγω» είναι overapologizing, κανείς δεν θα του έλεγε τίποτα ή θα θεωρούσε ότι είναι αγενής αν απλά άνοιγε την πόρτα και έμπαινε στο αμάξι του, ακόμα μια ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς.»

Γράψτε το σχόλιο σας