Κολαστήρια για εκατομμύρια γυναίκες τουριστικοί «παράδεισοι» – Κυβερνήσεις κάνουν τα στραβά μάτια

Προκειμένου να έχει το κεφάλι του ήσυχο, ο φαρμακοποιός από το Μαϊάμι Στεφάν Αντρές Κορέα, ταξίδεψε 45 φορές μέσα σε 2 χρόνια για να… κακοποιήσει 50 κοριτσάκια μόλις 10 χρονών. Αν και το πλήρωσε με ισόβια φυλάκιση, αναρίθμητοι «σεξοτουρίστες» μένουν ασύλληπτοι, «απολαμβάνοντας» τα τουριστικά «προϊόντα» -δηλαδή γυναίκες- που προσφέρει πλέον σε απίστευτους αριθμούς η Λατινική Αμερική.

Σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο, ο ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) εκτιμά ότι 3,6 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς σεξουαλικής εκμετάλλευσης, παράγοντας περίπου 52 δισ. δολάρια ετησίως σε παράνομο κέρδος.

Διαβάστε επίσης: Ολυμπιακός: Γιατί η Σαχτάρ είναι ο μεγάλος αντίπαλος των Ερυθρόλευκων για τη League Phase του επόμενου Champions League (pics)

Όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Economist, Ο αριθμός των ανθρώπων που παραπλανήθηκαν, παγιδεύτηκαν ή εξαναγκάστηκαν σε εργασία αυξήθηκε κατά 89% μεταξύ 2018 και 2022 στις πέντε λατινοαμερικανικές χώρες για τις οποίες ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) διαθέτει ενημερωμένα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων της Κολομβίας, της Δομινικανής Δημοκρατίας και της Βραζιλίας.

Κάποιοι σεξοτουρίστες αναζητούν παιδιά, και όπως καταγράφει το Γραφείο του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC), η εμπορική σεξουαλική εκμετάλλευση ανήλικων κοριτσιών σε Κεντρική Αμερική και Καραϊβική έχει εκτοξευθεί από το 2019.

Τα κορίτσια πλέον αποτελούν πάνω από το μισό όλων των εντοπισμένων θυμάτων εμπορίας στην περιοχή.

Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περιγράφει το Μεξικό και τη Δομινικανή Δημοκρατία ως προορισμούς για «δράστες εξωεδαφικής εμπορικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών». Ενδεικτικά, οι αρχές του Μεντεγίν, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης στην Κολομβία, οι συλλήψεις ξένων για εμπορική σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων αυξήθηκαν έντεκα φορές μεταξύ 2023 και 2024.

Τσιμπάνε ευάλωτες γυναίκες

Οι διακινητές έχουν εκμεταλλευτεί τον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που έχουν καταστεί ευάλωτοι από την οικονομική κατάρρευση και τον μαζικό εκτοπισμό, ιδιαίτερα των Βενεζουελάνων, σύμφωνα με τον Economist. Εκατομμύρια φεύγουν σε γετονικές χώρες και όταν φτάνουν, όντας χωρίς δουλειά ή στέγη, καθιστώντας τους εύκολη λεία για διακινητές.

Κάποιες γυναίκες βλέπουν το σεξουαλικό εμπόριο ως τρόπο διαφυγής από τη φτώχεια. Οι διακινητές εκμεταλλεύονται αυτό το γεγονός, λέει η Μπέτι Πεδράσα από την Espacios de Mujer, μια κολομβιανή ΜΚΟ.

Παρασύρουν σεξεργάτριες με προσφορές για καλύτερη αμοιβή σε άλλες πόλεις, υποσχόμενοι κάλυψη ταξιδιού και στέγασης. Πολλές άλλες εξαναγκάζονται στην πορνεία για πρώτη φορά στη ζωή τους. Μόλις φτάσουν, οι κακοποιοί κατάσχουν τα έγγραφά τους και τις μετακινούν μέσα από ένα δίκτυο οίκων ανοχής. Μία από τα θύματα περιέγραψε ότι την ανάγκαζαν να βλέπει έως και 20 άνδρες τη νύχτα.

Σε παραμεθόριες πόλεις στην Κολομβία, οι κακοποιοί υπόσχονται δουλειά και στέγαση σε Βενεζουελάνες που μόλις έχουν φτάσει, κατάσχουν τα έγγραφά τους και τις κρατούν φυλακισμένες σε «cam houses», όπου επιτελούν σεξουαλικές πράξεις για διαδικτυακούς πελάτες.

Το διαδίκτυο έχει κάνει πολύ πιο εύκολη τη λειτουργία αυτού του είδους της παγίδευσης. Η πανδημία ανάγκασε τους διακινητές να μεταφέρουν τις προσπάθειές τους στο διαδίκτυο, αλλά σύντομα συνειδητοποίησαν ότι ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό, λέει η Πεδράσα.

Τα κοινωνικά δίκτυα τους επέτρεψαν να φτάνουν σε περισσότερους ανθρώπους με λιγότερη προσπάθεια και να έρχονται σε άμεση επαφή με γυναίκες, χτίζοντας εμπιστοσύνη και συγκεντρώνοντας προσωπικές πληροφορίες που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχό τους.

Οι κυβερνήσεις αδιαφορούν

Παρά τα δεινά που προκαλεί η εμπορία ανθρώπων, ο Economist σκιαγραφεί την αδιαφορία των κυβερνήσεων. «Σε σύγκριση με τα εγκλήματα ναρκωτικών, λαμβάνει ένα κλάσμα της χρηματοδότησης και της προσοχής», λέει ο Χοσέ Μοντέιρο της International Justice Mission, μιας αμερικανικής ΜΚΟ που δρα στη Γουατεμάλα.

Αυτό σημαίνει ότι η πλειονότητα των θυμάτων δεν εντοπίζεται ποτέ. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, λιγότερο από 1% των περιπτώσεων στο Μεξικό καταγγέλλονται. Επισήμως, οι κυβερνήσεις της Βολιβίας και της Νικαράγουας δεν εντόπισαν κανένα θύμα εμπορίας το 2024, παρά την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση στις μεταλλευτικές περιοχές τους.

Ακόμη και όταν εντοπίζονται θύματα, η απονομή δικαιοσύνης είναι σπάνια. Δικαστές και αστυνομικοί συχνά δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση για να αναγνωρίσουν την εμπορία ανθρώπων ή να χειριστούν σωστά τέτοιες υποθέσεις, λέει ο Μοντέιρο. Τα δικαστήρια συχνά απαιτούν απόδειξη σωματικού εξαναγκασμού, παραβλέποντας μεθόδους πιο λεπτές αλλά εξίσου αποτελεσματικές, όπως η δουλεία λόγω χρέους. Οι μετανάστες είναι οι πιο ευάλωτοι: συχνά αντιμετωπίζονται όχι ως θύματα εγκλήματος, αλλά ως παράτυποι εργαζόμενοι.

Αν οι κυβερνήσεις δίνουν λίγη προσοχή στον εξαναγκαστικό σεξουαλικό καταναγκασμό, δίνουν ακόμη λιγότερη σε άλλες μορφές καταναγκαστικής εργασίας, πολλές από τις οποίες είναι ανεξέλεγκτες και αυξάνονται, σημειώνει το δημοσίευμα.

Στην Κολομβία δεν έχει υπάρξει ούτε μια καταδίκη από το 2018, ενώ στη Βραζιλία που έχει νόμους κατά της εμπορίας ανθρώπων από το 2016, αλλά δεν έχει εκδώσει ούτε μία τελεσίδικη καταδίκη. Οι υποθέσεις που φτάνουν στα δικαστήρια συχνά υποβαθμίζονται σε εργατικές παραβάσεις και κλείνουν με πρόστιμα.

MUST READ

Μουζακίτης: «Ομάδα των ονείρων μου η Ρεάλ – Στην προπόνηση με φωνάζουν… χρυσό αγόρι»

Οι προοπτικές είναι ζοφερές. Οι συμμορίες έχουν πλουτίσει από τα ρεκόρ κερδών της κοκαΐνης, ενώ η χρηματοδότηση των ΜΚΟ κατά της εμπορίας έχει κατακρημνιστεί λόγω των περικοπών στη ξένη βοήθεια επί Ντόναλντ Τραμπ.