Η πανάκεια της κεντρικής διαχείρισης κι ο επαναστάτης

Υπόθεση εργασίας: Η Super League 1 εγκρίνει «την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του πρωταθλήματος», η ΕΠΟ μεταφέρει τη θέση αυτή στο καταστατικό της για να την ενισχύσει περαιτέρω κι ο Αυγενάκης καταθέτει στη Βουλή τροποποίηση νόμου για να επιβεβαιώσει και θεσμικά την απόφαση.

Τι πρόκειται να συμβεί αμέσως μετά; Την έγκριση και υιοθέτηση της κεντρικής διαχείρισης θα ακολουθήσει, αν βρεθεί τηλεοπτικός πάροχος να πληρώσει, δεύτερος γύρος «εμφυλίου πολέμου», αυτή τη φορά για τα κριτήρια κατανομής των εσόδων.

Και σε αυτή τη φάση θα προκύψουν (πάντα προκύπτουν) κάποιοι «μεγάλοι» και κάποιοι «λιμοί», οι διαφορές μεταξύ τους θα είναι και πάλι σημαντικές ίσως και αγεφύρωτες, πάλι θα ακολουθήσουν ηρωικές ανακοινώσεις και ψεκασμένες απειλές, πάλι θα αναζητείται ο «μεγάλος» που θα αναλάβει να στηρίξει ηθικά τους μικρούς.

Όταν το χρήμα είναι στο τραπέζι και ζεστό είναι λογικό ο καθένας να κοιτάζει πως θα κατασπαράξει τον άλλο, το αντίθετο είναι φιλανθρωπία και όχι οικονομική συναλλαγή. Ακόμη και αν το επιζητούμενο modus vivendi βρεθεί και προκύψει μια, κατά το μάλλον ή ήττον, κοινή στάση για την κατανομή των εσόδων πως, με ποιες εγγυήσεις και ποιες δεσμεύσεις τα έσοδα αυτά θα αλλάξουν τις εσωτερικές ισορροπίες της Λίγκας;

Πως η «κεντρική διαχείριση» θα επηρεάσει (θετικά εννοείται) τη συμμετοχή των «έξι» (Βόλος, Απόλλων, Λαμία, Ιωνικός, Παναιτωλικός, Αστέρας) ή όποιων ανάλογων «έξι» στο συνολικά παραγόμενο ποδοσφαιρικό προϊόν στη χώρα; Πως θα τροποποιηθούν οι σημερινές ισορροπίες και ποιος θα εγγυηθεί την «ορθή» χρήση των επιπλέον εσόδων των «έξι» υπέρ των «καθαρών» επενδύσεων και τη αύξησης του ανταγωνισμού και ποια διαδικασία θα αποτρέψει τα έσοδα αυτά να τα παντελονιάσει «ο πρόεδρας εις υγείαν των κορόϊδων;»

Πως και ποιος θα εγγυηθεί τις απαραίτητες «επενδύσεις» σε υποδομές και έμψυχο υλικό, ώστε ο ανταγωνισμός να αυξηθεί, η διοργάνωση να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον και οι αγώνες να μην εγκαταλείπονται στη τύχη τους ή στα χέρια στοιχηματζήδων;

Πως και με ποιες πρακτικές διαδικασίες η κεντρική διαχείριση θα διαφοροποιήσει το «μερίδιο» της κάθε ΠΑΕ στο συνολικά παραγόμενο προϊόν, αυτό που κάθε χρονιά θα βγαίνει στην αγορά, πως και ποιος θα εγγυηθεί ότι η Λαμία (κι η κάθε Λαμία) αντί για διακόσια εισιτήρια (μέσο όρο) θα πάει στα χίλια ή ότι ο Βόλος δεν θα εγγράφει ως θεατές τους δημοτικούς υπαλλήλους που ασκούν το «πολιτικό τους καθήκον» για να μην απολυθούν;

Ποια είναι εκείνα τα ορατά, τα μετρήσιμα στοιχεία που θα επιβεβαιώσουν πως η κεντρική διαχείριση θα ωθήσει τη Λίγκα και τη διοργάνωση σε μεγαλύτερο και υγιέστερο ανταγωνισμό με την ενεργή συμμετοχή όσων σήμερα διαμαρτύρονται, συνεπώς σε μεγαλύτερο και ποιοτικότερο παραγόμενο προϊόν, άρα σε ένα πρωτάθλημα αναβαθμισμένο και καλά αμοιβόμενο; Χρειάζεται την κεντρική διαχείριση ο αποφασισμένος επενδυτής για να υπερασπιστεί την επένδυση του ή διαμορφώνει μόνος τους όρους για να διευρύνει το μερίδιο του στην αγορά;

Πιστεύει βάσιμα κανείς ότι ο Έλληνας «ποδοσφαιρικός επενδυτής» (λέμε τώρα), που άκοπα θα εισπράττει τα διπλά (πιθανόν) από όσα σήμερα του προσφέρονται από την αγορά, θα κοιμάται και θα ξυπνάει με τον καημό της επένδυσης των εσόδων του, ώστε να διαμορφώσει τους όρους για μια πιο ανταγωνιστική ομάδα, που θα αποφέρει περισσότερα έσοδα μέσα από προσδοκώμενες αγωνιστικές επιτυχίες κ.λ.π., κ.λ.π.;

Προσβλέπει κανείς πως ο Έλληνας «ποδοσφαιρικός επενδυτής» θα στραφεί να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες της εταιρείας του σε στελεχιακό δυναμικό, να αναβαθμίσει τις υποδομές της, να διαμορφώσει νέους όρους λειτουργίας του γηπέδου του, να βρει λύσεις στις λάσπες από τη βροχή, στα αποδυτήρια – ερείπια, στις εξέδρες χωρίς σκέπαστρο, στον αγωνιστικό χώρο –πατατοχώραφο;

Ελπίζει κανείς ότι τα περισσότερα έσοδα θα μειώσουν ή θα εξαφανίσουν τις προσφυγές των ποδοσφαιριστών για οφειλές, τις ποινές από τα εγχώρια και διεθνή δικαιοδοτικά όργανα, τη δοσατζίδικη νοοτροπία, τη λογική του μέσου μπαταξή, τη νοοτροπία του απατεώνα, τα κανόνια στις τοπικές επιχειρήσεις ή στα θεσμοθετημένα κρατικά έσοδα (ΕΦΚΑ κ.λ.π.);

MUST READ

Η Μεγάλη Πέμπτη του Ολυμπιακού: Οι σπουδαίες «μάχες» με Μπαρτσελόνα και Άστον Βίλα

Μην χάνεστε στην αναζήτηση απαντήσεων, δεν υπάρχουν. Δεν θα υπάρξουν ποτέ σε ένα επαγγελματικό ποδόσφαιρο που τουλάχιστον οι εφτά από τις δεκατέσσερις ομάδες της κατηγορίας δεν έπρεπε να περνάνε καν την πόρτα της Λίγκας. Ομάδες και «εταιρείες» που ανήκουν ποδοσφαιρικά, εμπορικά, οικονομικά σε κατώτερες κατηγορίες, βρέθηκαν και λόγω συσχετισμών και κολεγιάς στην ανώτερη και απλώς πιάνουν τις καρέκλες …

Γράψτε το σχόλιο σας