Μα πως ο Μαρτίνς θα έβαζε τον Ολυμπιακό πλάι στην… Αλ Νασρ;

Θόρυβος που κράτησε ένα μεσημέρι. Πότε έγραψαν οι Σαουδάραβες ότι αντιπροσωπεία της Αλ Νασρ είναι στην Αθήνα για να «υπογράψει» τον Πέδρο Μαρτίνς; Πότε ο Πορτογάλος τους διέψευσε κατηγορηματικά με προσωπική του δήλωση «θέλω να μείνω στον Ολυμπιακό»; Πότε εμφανίστηκε και το όνομα του νέου τεχνικού της ομάδας του Ριάντ. Σενάριο εξπρές σε μια ιστορία μικρού μήκους, από εκείνες που τις περισσότερες φορές σκηνοθετούν ατζέντηδες που αλλού σημαδεύουν και αλλού στοχεύουν.

Και ενώ προφανώς σήμερα και όλας κανείς δεν θυμάται πως κάποιοι χθες θέλησαν να επενδύσουν σε αυτή την παραφιλολογία, και αρκετοί ήδη είναι εναρμονισμένοι με το ρεπορτάζ του «10» που από το Σάββατο και όλας έχει αποκαλύψει πως ξεκίνησαν οι συζητήσεις για την παραμονή του 51χρονου στο λιμάνι και μετά την ολοκλήρωση του τρέχοντος συμβολαίου; Η αλήθεια είναι πως ο θόρυβος της Κυριακής έγινε με έναν τρόπο μια ευκαιρία. Για την αποκατάσταση της τάξης.

Και γιατί ο Πέδρο Μαρτίνς προφανώς και θέλει να μείνει στον Ολυμπιακό, αλλά –κυρίως- και γιατί το να είσαι προπονητής στον Ολυμπιακό δεν σου επιτρέπει να κάνεις δεύτερες σκέψεις… επιπέδου Αλ Νασρ.

Κλείνουν οι κύκλοι στη ζωή. Προφανώς λοιπόν κάποια στιγμή θα κλείσει και αυτός του Πορτογάλου στο μεγάλο λιμάνι (με το ρεπορτάζ να δείχνει πάντως πως αυτή η στιγμή θα αργήσει αρκετά). Προφανώς όμως ο 51χρονος δεν θα επέλεγε ποτέ να τον κλείσει ο ίδιος, ειδικά για μια ομάδα από τη Σαουδική Αραβία. Έχει φιλοδοξίες και τις έχει δημοσιοποιήσει. Θα ήθελε -αν μπορούσε να επιλέξει- να έχει το δικαίωμα να βρεθεί κάποια στιγμή σε ένα κλαμπ της Premier League. Να συμμετάσχει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Να απολαύσει την εμπειρία. Αντίστοιχα –έστω και αν δεν το έχει πει- σίγουρα υπάρχουν και άλλοι σπουδαίοι προορισμοί, όνειρο για κάθε φιλόδοξο επαγγελματία. Και αυτοί όμως περιορίζονται στη σφαίρα της ελίτ.

Τον Ολυμπιακό δεν τον αφήνεις, για κάτι λιγότερο. Πολλώ δε μάλλον για μια περιπέτεια με πετροδόλαρα. Και δεν τον αφήνεις όχι –μόνο- για λόγους συναισθηματικούς, αλλά τοποθετώντας ως παρονομαστή τα πιο αυστηρά επαγγελματικά κριτήρια.

Είναι προνόμιο για τον κόουτς ότι κρατά στα χέρια του μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό όσο λίγες στην Ευρώπη. Που συμμετέχει κάθε χρόνο στα κύπελλα Ευρώπης και του προσφέρει το δικαίωμα να σταθεί απέναντι στα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά brand του πλανήτη. Που απλόχερα του εξασφαλίζει συνθήκες εργασίας που όμοιες συναντάς μόνο στο υψηλότερο επίπεδο. Που –στην προκειμένη περίπτωση- του προσφέρει και ένα συμβόλαιο που οι οικονομικοί όροι του ουδεμία σχέση έχουν με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε ένα κλαμπ που απολαμβάνει την αποδοχή, τον σεβασμό. Που γεύεται την επιτυχία.

Η «δουλειά» προπονητής του Ολυμπιακού είναι δύσκολη. Είναι όμως και προνομιακή. Και ο Πέδρο Μαρτίνς όχι μόνο το ξέρει, αλλά το αναγνωρίζει. Τον Απρίλη σε μια συνέντευξη που έδωσε στα ΝΕΑ με αφορμή τη συμπλήρωση 3 χρόνων από την αφετηρία του στο Ερυθρόλευκο ταξίδι τα είχε πει όλα. Και μάλιστα με τόσο θερμή περιγραφή που καταλαβαίνεις ότι τα λόγια βγαίνουν απευθείας από την καρδιά του. « Μπαίνοντας στο αεροπλάνο για την Αθήνα ήμουν περήφανος, με φιλοδοξίες, ελπίδες. Θυμάμαι ότι κατά τη διάρκεια της πτήσης έκανα όνειρα. Σήμερα ξέρω ότι τα πράγματα πήγαν ακόμη καλύτερα από τα όνειρα που έκανα τότε» μου είχε πει.

Και δεν χρειάστηκε καν άλλη ερώτηση: «Συνήθως είμαι πολύ θετικός άνθρωπος από τη πρώτη στιγμή. Αυτό όμως που συμβαίνει τώρα μετά από τρία χρόνια είναι ακόμη μεγαλύτερο από την αρχική προσδοκία. Αυτά που έχουμε καταφέρει. Και η δουλειά που έχουμε κάνει στις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Σε έναν μεγάλο σύλλογο που σου προσφέρει τα πάντα. Πρέπει πάντα να το λέμε αυτό, γιατί ο Ολυμπιακός δίνει στους επαγγελματίες ιδανικές προϋποθέσεις για να αναπτύξουν τη δουλειά τους. Έχουμε τα πάντα. Προσωπικό με ποιότητα. Εντυπωσιακές εγκαταστάσεις. Εξαιρετικά γήπεδα για την προπόνηση και το παιχνίδι. Software για τις αναλύσεις μας. Έχουμε δικό μας ξενοδοχείο, εστιατόριο στο αθλητικό μας κέντρο. Ο Ολυμπιακός προσφέρει ότι προσφέρουν οι μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Είναι στο ίδιο επίπεδο. Θυμάμαι πόσο εντύπωση μου έκαναν τα αποδυτήρια στο Καραϊσκάκη, την πρώτη μέρα που τα επισκέφτηκα. Καλύτερα από πολλών μεγάλων ομάδων. Μπήκα και ένιωσα εκεί την καρδιά της ομάδας» είχε συμπληρώσει.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Όλα αυτά δεν τα αφήνεις λοιπόν. Τα απολαμβάνεις. Και ο Πορτογάλος έχει αυτόν ακριβώς το σκοπό…

Γράψτε το σχόλιο σας