Τεράστια υπόθεση ο τίτλος

Τα δάκρυα του Παπανικολάου. Το ξέσπασμα στα αποδυτήρια. Οι πανηγυρισμοί σε κάθε καλάθι. Η εικόνα του ηγέτη Σλούκα να χαίρεται κάθε στιγμή των συμπαικτών του, έστω και αν αυτός στο τέλος έβλεπε το ματς από τον πάγκο. Η ώρα του Γιώργου Πρίντεζη να σηκώσει ως αρχηγός την πρώτη του κούπα.

«Ένα ακόμα όνειρο, έγινε πραγματικότητα» είπε αυτός ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ παίκτης και ΜΕΓΑΣ Ολυμπιακός. Η πίεση στην ομάδα του Πειραιά, πριν το φάιναλ φορ ήταν τεράστια. Φυσικά και δεν θα ερχόταν η καταστροφή, αλλά σε περίπτωση αποτυχίας οι «ερυθρόλευκοι« θα έμπαιναν και πάλι σε μονοπάτια εσωστρέφειας.

Όποιος νομίζει ότι σε περίπτωση ήττας, δεν θα υπήρχε γκρίνια, μουρμούρα, αμφισβήτηση – συγγνώμη που το γράφω σκληρά – δεν έχει ιδέα από Ολυμπιακό. Θα μας έφταιγε ο Μπαρτζώκας, οι συνεργάτες του, οι παίκτες, η διοίκηση, ο γιατρός, ο φροντιστής, το γραφείο Τύπου…

Η κατάκτηση του Κυπέλλου δεν είναι απλά μια επιτυχία, αλλά τεράστια υπόθεση για τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Το τρόπαιο έπιασε λιμάνι και η ομάδα παίρνει την ώθηση που χρειάζεται για τη συνέχεια. Μια συνέχεια γεμάτη. Με κρίσιμα ματς στην Ευρωλίγκα και φυσικά στους τελικούς του πρωταθλήματος. Και αυτοί είναι οι μεγάλοι στόχοι της ομάδας.

Οι «ερυθρόλευκοι» είναι σαφώς ανώτεροι από τον μεγάλο τους αντίπαλο. Ποιοτικότερο και πιο γεμάτο ρόστερ. Ο Ολυμπιακός έκανε την ανατροπή και κέρδισε τον τελικό με παίκτες που δεν είναι τα πρώτα βιολιά. Με τον Γουόκαπ, τον ΜακΚίσικ και τον Μάρτιν. Τρανή απόδειξη για το βάθος και την ποιότητα του ρόστερ.

Ο Γουόκαπ για μένα ήταν ο MVP του τελικού, έστω και αν ο Ντόρσεϊ ήταν ασταμάτητος. Μπήκε στο ματς, όταν οι «πράσινοι» είχαν ξεφύγει στο σκορ και είχαν αποκτήσει ψυχολογία νικητή. Ηρέμησε την ομάδα, μοίραζε σωστά την μπάλα, όταν χρειάστηκε σκόραρε και έσβησε τον Νέντοβιτς. Με διαφορά το καλύτερό του παιχνίδι με τον Ολυμπιακό.

Ο ΜακΚίσικ συνέχισε τις εξαιρετικές του εμφανίσεις κόντρα στον Παναθηναϊκό. Από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση σε ντέρμπι αιωνίων, έκανε την διαφορά. Τότε που ανάγκασε τον Ρικ Πιτίνο να του αποδώσει τα εύσημα. Ο Μάρτιν, επέστρεψε. Σε μια χρονιά που αμφισβητήθηκε έντονα, έδωσε την απάντηση του, την πλέον κρίσιμη στιγμή.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί στο κρίσιμο σημείο του ματς, η ομάδα σοβαρεύτηκε. Έπαιξε άμυνα και όχι όπως αυτή στην τρίτη περιόδου, που οι παίκτες είχαν χρεωθεί με ένα μόλις φάουλ. Για τελικό μιλάμε και στο διάστημα αυτό οι «ερυθρόλευκοι» μάρκαραν με τα μάτια.

Κέρδισε γιατί οι παίκτες έβγαλαν στο παρκέ πάθος και είχαν καθαρό μυαλό. Πραγματοποίησαν σερί 15-0 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Κέρδισε γιατί χάλασε το μυαλό του Νέντοβιτς και ο Παναθηναϊκός δεν είχε εναλλακτικό πλάνο. Εικοσιένα σουτ πήρε ο Σέρβος και πρέπει να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω για να βρούμε παίκτη να παίρνει τόσες προσπάθειες. Plan B δεν είχε ο Πρίφτης και το πλήρωσε…

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Ο Ολυμπιακός της νέας εποχής, έχει ακόμα δρόμο μπροστά του. Βήμα, βήμα. Πρέπει να μπει αρχικά στην 8άδα της Ευρωλίγκας και αν μπορέσει να αποκτήσει και πλεονέκτημα έδρας ακόμα καλύτερα. Μέχρι τους τελικούς του πρωταθλήματος, υπάρχει χρόνος, αλλά πρέπει να επισημανθεί ότι οι «πράσινοι» από σήμερα κιόλας θα προετοιμάζονται για την συγκεκριμένη σειρά. Άλλωστε, δεν έχουν και τίποτα άλλο να κάνουν…

Γράψτε το σχόλιο σας