Ένας κανονικός προπονητής, σε μια δίκαιη αξιολόγηση…

Έχουν πάντα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον οι πρώτες ημέρες ενός προπονητή στον Ολυμπιακό. Και μια σύντομη google αναζήτηση στο όνομα Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ αν μη τι άλλο αποτελεί την πιο ουσιαστική επιβεβαίωση. Αμέτρητα τα κείμενα για τον Βάσκο, το πλούσιο βιογραφικό του, τις πρώτες μέρες του στον Ρέντη κλπ πασπαλισμένα με όλα εκείνα τα κλισέ που το ποδόσφαιρο λατρεύει: «Οι εντολές του», «η φιλοσοφία», «τα θέλω». Γιατί; Διότι την προσφορά την καθορίζει η… ζήτηση!

Φυσικά έχει σημασία και το «όνομα» που επί της ουσίας αποτελεί τον παρονομαστή της αποδοχής. Δεν έκανε για παράδειγμα το ίδιο «γκελ» ο Κάρλος Καρβαλιάλ πριν από δύο μήνες στην δική του αφετηρία αν και δεν γράφτηκαν λιγότερα κείμενα και για τη δική του χάρη. Εκείνος ήταν όμως ο «πρώην» που έφυγε με συνοπτικές διαδικασίες πριν χρόνια από τον Αστέρα Τρίπολης και που επέστρεψε στα μέρη μας σαν νομάς με καμιά 30αριά ομάδες στο cv του. Δεν ήταν ο «νυν» κάτοχος του Europa League και ηθικός αυτουργός της περσινής απίθανης ιστορίας της Σεβίλλης που μέσα σε δύο μήνες βρέθηκε από το χείλος του γκρεμού με το δικαίωμα να διεκδικεί το Ευρωπαϊκό Super Cup από τη Μάντσεστερ Σίτι, του Πεπ.

Διαβάστε επίσης: Πάει για μεγάλο «μπαμ» η Φενέρ – Τι σημαίνει για το μέλλον του Ντόρσεϊ

Απαραίτητη σημείωση: Και μόνο η περσινή περιπέτεια του Βάσκου στην Ανδαλουσία μοιάζει με δικαίωμα στο όνειρο. Αφού το έκανε μια φορά, γιατί να μην το κάνει και δεύτερη.

Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ βέβαια δεν είναι το περσινό μικρό θαύμα της Σεβίλλης. Είναι ο επαγγελματίας που αφήνοντας την πόλη της Κάρμεν και του Δον Κιχώτη τον περασμένο Οκτώβρη, είχε μια θέση στην ιστορική πρώτη δεκάδα των προπονητών με τα περισσότερα ματς στη La Liga: 469. Για την ακρίβεια ήταν στο Νο2 της λίστας των «εν ενεργεία» πίσω από τον αδερφικό του φίλο Ερνέστο Βαλβέρδε –πλέον τον προσπέρασαν ο Ντιέγκο Σιμεόνε και ο αειθαλής Μανουέλ Πελεγκρίνι-. Καμιά εικοσαριά χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο, όχι για τη Ρεάλ, τη Μπάρτσα και την Ατλέτικο αλλά για club που για να τα καταφέρουν χρειάζονταν να βάλουν τη λέξη «υπέρβαση» στο καθημερινό τους λεξιλόγιο.

Μια iso πιστοποίηση που θα είναι ευχής έργον αν ο Ολυμπιακός μπορέσει να μεταφράσει στα.. ελληνικά. Για να συμβεί αυτό, βέβαια, οι Ερυθρόλευκοι θα πρέπει να φροντίσουν για να προκύψει κάτι που σήμερα μοιάζει να μην υπάρχει: Χρόνος. Όχι μόνο η διοίκηση, αλλά το σύνολο του οργανισμού με πρώτο και καλύτερο τον κόσμο. Δεν έχει μαγικό καπέλο ο 63χρονος, άρα δεν μπορεί να βγάλει και λαγούς μέσα από αυτό. Έχει δύο-τρεις κανονικές προπονήσεις ως ότου μπει σε ένα 10ήμερο «φωτιά» (Φερεντσβάρος, ΠΑΟΚ, Φερεντσβάρος, Αστέρας Τρίπολης) που μπορεί κάλλιστα να αφήσει τους Πειραιώτες δίχως ουσιαστικούς στόχους ως τον επίλογο της σεζόν.

Ακόμη όμως και με έναν τρόπο να τα καταφέρει σε αυτό το «τετράγωνο», η μεγάλη εικόνα επιμένει να δείχνει απέναντι ένα βουνό: Οκτώ ντέρμπι στα playoffs, με σημερινή βάση το -7 και μια καθαρή απόσταση απ το γκρουπ των πρωτοπόρων. Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός πάει για 4ος στο πρωτάθλημα και απειλείται να μείνει «εκτός» Ευρώπης του χρόνου –αν ο Άρης κατακτήσει το κύπελλο-. Και όσο για την Ευρώπη; Η ελαφρότητα του Πέδρο Άλβες με τις οκτώ αποχωρήσεις για τρεις προσθήκες στην λίστα UEFA άφησε προίκα μια κακοτεχνία που δύσκολα μπορεί κάποιος να την ντριμπλάρει ειδικά αν αυτό το ταξίδι έχει και συνέχεια.

Στη θάλασσα με… χειροπέδες λοιπόν ο 63χρονος; Όχι. Είναι τόσο έμπειρος άλλωστε που δεν θα αποδέχονταν μια αποστολή «αυτοκτονίας». Ξέρει καλά και που ήρθε –έφτασαν μερικά τηλέφωνα σε πρόσωπα όπως ο Ερνέστο Βαλβέρδε, ο Γιαν Ασπιάθου, ο Μίτσελ κλπ- , ξέρει και τα δεδομένα. Και είναι αλήθεια πως από το απόγευμα του Σαββάτου έχει πέσει με τα… μούτρα σε αυτή την πρόκληση που τον πήρε για πρώτη φορά μακριά από την Ισπανία. Εκείνος ζήτησε από τον Ολυμπιακό μια συμφωνία ως το τέλος της σεζόν. Γιατί θέλει πριν από όλα να αποφασίσει ο ίδιος το καλοκαίρι αν τον ενδιαφέρει να παραμείνει εδώ. Και αυτό αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της «κανονικότητας» του.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Ποιος είναι λοιπόν ο ρεαλιστικός στόχος για εκείνον και τους Ερυθρόλευκους. Ακριβώς αυτό το τελευταίο: Να θέλουν τον Ιούνη και οι δύο πλευρές να συνεχίσουν μαζί. Να γίνει αυτό το τρίμηνο-τετράμηνο μια αληθινή αφετηρία για έναν οργανισμό που από την εποχή του Πέδρο Μαρτίνς και πέρα έχει χάσει την υπομονή του. Και να λειτουργήσει αυτό το διάστημα ως «εφαλτήρας» για το καλοκαίρι για μια ομάδα που δεν θα χρειαστεί να ξεκινήσει από την αρχή. Είναι πολύ μεγάλη επιτυχία του club που έπεισε έναν άνθρωπο σαν τον Μεντιλίμπαρ να έρθει στα μέρη μας. Και ίσως είναι ο μοναδικός που θα μπορούσε να δοκιμάσει κάτι που μοιάζει ακατόρθωτο. Ακριβώς γιατί το έχει ξανακάνει. Θα είναι ακόμη μεγαλύτερη αν μπορέσει να τον «προστατεύσει» σε ότι ακολουθεί ως τα τέλη Μάη αν δεν προκύψει κάποιο «θαύμα». Και αυτό δεν είναι υποχρέωση μόνο μιας διοίκησης. Είναι υποχρέωση του κόσμου που ξέρει καλά ότι την Πέμπτη θα καθίσει στον πάγκο της αγαπημένης του ομάδας, ένας κανονικός προπονητής.

Γράψτε το σχόλιο σας