Εθνική : Από τον Βασίλη Δανιήλ μέχρι… τον Φερνάντο Σάντος!

Η απόφαση μοιάζει να είναι πλέον ειλημμένη. Ο Μίχαελ Σκίμπε θα παραμείνει στο πόστο του, παρά τον αποκλεισμό από το Παγκόσμιο Κύπελλο και κόντρα στις «φωνές» στο εσωτερικό της ΕΠΟ, που επιθυμούσαν αλλαγή στην τεχνική ηγεσία.

Με τι επιχειρήματα; Κάποιοι προέταξαν καθαρά αγωνιστικούς λόγους και κάποια… «κολλημένα» μυαλά το ζητούσαν απλώς για να μην υπάρχει πλέον κανένα σημείο αναφοράς και η παραμικρή σχέση με το προηγούμενο διοικητικό καθεστώς της ομοσπονδίας.

Με την λογική δηλαδή που έχει καταταλαιπωρήσει την χώρα ολόκληρη εδώ και δεκαετίες. «Έφεραν τους δικούς τους, να φέρουμε τους δικούς μας», αδιαφορώντας για τo continuity, που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι, δηλαδή την συνέχεια, τη συνοχή, την εξέλιξη!

Το να υπάρχει προβληματισμός για την ικανότητα του Γερμανού τεχνικού να αλλάξει επίπεδο την Εθνική είναι απολύτως κατανοητό με βάση πλέον όλα τα δεδομένα της προκριματικής φάσης. Άλλωστε, ακόμα και οι φίλαθλοι μοιάζουν να είναι μοιρασμένοι σε σχέση με την παραμονή του στον πάγκο. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα περισσότερα γκάλοπ που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ώρες.

Αλλά αν μια αβεβαιότητα  για τον Σκίμπε είναι λογικό να υπάρχει, τι να πει κανείς και για τις περισσότερες διοικήσεις της Ομοσπονδίας στο πέρασμα των χρόνων, που δεν έχουν μπει στον κόπο, ακόμα και μετά την «χρυσή» ευκαιρία του 2004, να εκπονήσουν, αλλά και να εφαρμόσουν, έστω ένα στοιχειώδες σχέδιο για την ανάπτυξη  του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.

Ο τελευταίος που μπήκε στην διαδικασία να κάτσει να φτιάξει ένα τέτοιο, γνωρίζοντας πιθανότατα εκ των προτέρων, πως μάλλον χάνει τον χρόνο του, ήταν ο Φερνάντο Σάντος το 2010. Και δεν ήταν ο μόνος. Στο παρελθόν υπήρξαν κι άλλοι που… σπατάλησαν φαιά ουσία άνευ τελικά λόγου και αιτίας.

Από τις 150 σελίδες του στρατηγικού σχεδίου, του τότε ομοσπονδιακού τεχνικού, Βασίλη Δανιήλ, το μακρινό 1999, έως την συγκέντρωση των προπονητών όλων των Εθνικών ομάδων μετά από πρωτοβουλία του Ότο Ρεχάγκελ το 2002. Όλες οι προσπάθειες είχαν δύο κοινά στοιχεία. Την επισήμανση της ανάγκης εφαρμογής ενός ενιαίου  προγράμματος προπονητικής και τακτικής σε όλες τις μικρές Εθνικές ομάδες και την κατάληξη τους στον… κάλαθο των αχρήστων.

Ουδείς το θεώρησε σημαντικό και κανείς δεν βρήκε χρόνο να επεξεργαστεί και να εφαρμόσει οποιοδήποτε στρατηγικό πλάνο. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο να αλλάξουμε τρεις διαφορετικούς σχηματισμούς στα δύο ματς με τους Κροάτες και να προσεγγίσουμε επί της ουσίας λάθος και από πλευράς τακτικής και το ματς στο Ζάγκρεμπ, αλλά και αυτό στο Καραϊσκάκη, παρά τη βελτιωμένη εικόνα!

Η Εθνική βρίσκεται πλέον σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι εν όψει του νεοφερμένου Κυπέλλου Εθνών, που ξεκινά τον ερχόμενο Σεπτέμβρη και  παρεμπιπτόντως «χαρίζει» 4 εισιτήρια για το Euro 2020 και τα προκριματικά της διοργάνωσης. Χρόνος για να αποφασίσουμε τι ομάδα επιθυμούμε να έχουμε και τι ποδόσφαιρο θέλουμε να βλέπουμε απ’ αυτήν δεν υπάρχει, αλλά το σίγουρο είναι πως στο background ένας κάποιου είδους στρατηγικός σχεδιασμός θα πρέπει να υπάρξει με ορίζοντα δεκαετίας από… χθες κιόλας.

Το ενθαρρυντικό είναι πως  δεν θα ξεκινήσουμε από το μηδέν. Τα δείγματα γραφής της ομάδας των Ελπίδων του Αντώνη Νικοπολίδη είναι άκρως ενθαρρυντικά. Οι μικροί στο 1-1 με την Κροατία, με το οποίο εξακολουθούν να διεκδικούν  την απ΄ ευθείας πρόκριση τους στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, έδειξαν πως και ποιότητα έχουν, την σημασία της οποίας δικαιολογημένα υπερτόνισε ο, ο τεράστιος  Βέλιμιρ Ζάετς μετά τα ματς με τους συμπατριώτες του και επιθετικό ποδόσφαιρο μπορούν να παίξουν!

Ότι μοιάζει να λείπει δηλαδή από τους άνδρες. Τα ίδια κάνουν και οι πιτσιρικάδες της U-19 TOY Γιάννη Γκούμα. Διαφορετικό ποδόσφαιρο, πρωτοβουλίας και νίκη- πρόκριση στην Elite Round του Euro 2019 επί της Ρωσίας με 2-1. Συμβαίνει, αλλά γίνεται εντελώς τυχαία.

MUST READ

Η Μεγάλη Πέμπτη του Ολυμπιακού: Οι σπουδαίες «μάχες» με Μπαρτσελόνα και Άστον Βίλα

Γιατί, καλά είναι τα «γκάζια» του Βασίλη  Τοροσίδη στα αποδυτήρια της Εθνικής μετά τον αποκλεισμό και επιβεβλημένα μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις, αλλά χρειάζονται πολλά περισσότερα για ένα καλύτερο μέλλον κυρίως από την «κεφαλή» του ελληνικού ποδοσφαίρου και σε συνεργασία με τις ανώτατες αρχές των εγχώριων πρωταθλημάτων. Μακρόπνοο σχέδιο και δραστικές αποφάσεις ακόμα και σχετικά με τον μίνιμουμ αριθμό Ελλήνων ποδοσφαιριστών που θα συμμετέχουν στις αρχικές ενδεκάδες των ομάδων!

Γράψτε το σχόλιο σας