Τρεις καημένοι ΑΕΚτζήδες σε τόπο εχθρικό

Καλοκαιράκι κάνατε εσείς, εμείς που βγήκαμε Ευρώπη και περάσαμε και τρεις μήνες να διαβάζουμε όλα τα κοτσομπολιά για την Λας Πάλμας κάναμε λίγο καλοπροαίρετο αλκοολισμό να χαλαρώσουμε τα νεύρα μας.

Πρώτο ματς με την ΤΣΣΚΑ πανωλεθρία στο ΟΑΚΑ, δεύτερο ματς 2 Αυγούστου διακοπές στην Λακωνική Μάνη. Με έχουν ζώσει τα -μανιάτικα- φίδια. Λέω στις φιληνάδες «καλέ, κορίτσια, εγώ θα σας το πω, θα με πάτε Αρεόπολη να δω το ματς -κάντε εσείς ό,τι θέλετε, πάτε πιείτε ένα κοκταίηλ στην υγειά του Βράνιες και θα έρθω εγώ να σας βρω μετά».

Αλλά όχι, οι χρυσές μου, είπαν «μαζί θα καθίσουμε, Στέφου, δε σε αφήνουμε μονάχη». Και παραλίγο να βάλω τα κλάματα από τη συγκίνηση.

Και πάμε απαστράπτουσες τσούκου-τσούκου στην Αρεόπολη ακριβώς την ώρα που πρέπει. Βρίσκουμε το μοναδικό καφέ-μπαρ-μανιάτικο στέκι που δείχνει αγώνες.

«Βεβαίως το δείχνουμε» μας λένε, αλλά κοιτάω από εδώ, κοιτάω από εκεί, τίποτα! Τραπεζάκια γεμάτα, οθόνη μηδέν. Μηδέν.

Οι κοκόνες πάνε στρογγυλοκάθονται, αλλά εγώ δεν λυγάω, όταν έχει μπάλα η καρδιά μας χτυπά πιο δυνατά πιο δυνατά. Ρωτάω με ύφος Ρόμπερ ντε Νίρο στον «Ταξιτζή»:

«Πού το δείχνετε, ρε φίλε, το ματς, θα μας τρελάνεις;»
«Στο πατάρι», μου λέει.

Να πούμε σε αυτό το σημείο ότι είχε καύσωνα, 40 βαθμούς καύσωνα, όχι παιδιαρίσματα.

Κι ανεβαίνω στο πατάρι. Και τι να δω;

Τρεις καημένους ΑΕΚτζήδες ολομόναχους, ένα μπουκάλι ουίσκυ, μηδέν κλιματισμό, πολλά τσιγάρα.

«Κοπελιά;»
«Ξεκίνησε; Ξεκίνησε;»
«ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΚΟΠΕΛΙΑ κάτσε κοπέλα μου, κάτσε, κάτσε να δούμε τι θα κάνει η ΑΕΚάρα μας».

Αλλά η καρδιά της φιληνάδας σκίρτησε και σκέφτηκα, δεν θα υποβάλω τα κορίτσια μου σε ένα μαρτύριο χωρίς κλιματισμό τέτοιες βάρβαρες ώρες.

Κατεβαίνω και τι να δω: Τριγύρω από τα δικά μου τα κορίτσια τίγκα γαύροι να δουν την Παρτιζάν! Τις μαζεύω, φεύγουμε, πάμε για τσίπουρα.

«Ρε συ», ρωτάω την ντόπια, «γιατί μόνο γαύροι στα μέρη σου;»
«Ε, μα εδώ δεν έχει μεγαλώσει σχεδόν κανένας, σχεδόν όλοι Μανιάτικα μεγάλωσαν. Στον Πειραιά»

MUST READ

Η σιγουριά από το πρώτο λεπτό, η ομιλία στα πέναλτι, η αγωνία του Μαρινάκη και η Μίλαν που προτιμούσαν οι ερυθρόλευκοι

Πού σε πονεί και πού σε σφάζει και πάνω που μου’ρχεται το μήνυμα «Καλά παίζετε, το’χετε το ματσάκι», μας έβαλαν το πρώτο γκολ.