Καλύτερα Μάο-Μάο, παρά πρόβατο στη στάνη του Τζάμπα

Καλύτερα Μάο-Μάο, παρά πρόβατο στη στάνη του Τζάμπα

Αν οι Smokie έβλεπαν σούπερ λίγκα, θα διασκεύαζαν το «Alice-Alice who the fuck is Alice?», σε «Barkas-Barkas who the fuck is Barkas?».

Η εαρινή επικοινωνιακή γραμμή της χάρτινης, ήταν απολύτως προβλέψιμη. Δεν την αποκαλώ στρατηγική γιατί είπαμε να γράφω καμμιά μ@λακία που και που, μην ξεφτιλίσω όμως και την εννοιολογική πλευρά της γλώσσας μας.

Στρατηγική είναι όταν υπάρχει κάποιο σχέδιο, που προσβλέπει σε κάτι, το οποίο εμείς οι εκτός χορού δε μπορούμε να υποψιαστούμε.

Κάθε που ο ΠΑΟΚ παζάρευε ή έκλεινε μια ηχηρή μεταγραφή, ο Τζάμπας έκανε περατζάδα από την υπό ανέγερση Αγιά Σοφιά.

Με κάποιον τρόπο, οι χαρτορεπόρτερ  έπρεπε να χορηγήσουν ένα χάπι στο χαρτοκοινό που έβλεπε την ομάδα του να χάνει παίκτες. Και για να τους αντικαταστήσει δεν απευθυνόταν σε μανατζερικά γραφεία, αλλά έτρεχε σε παζάρια και λαϊκές.

Την ίδια στιγμή, οι άλλοι που κορόιδευαν, σάρωναν πληρώνοντας εκατομμύρια, ενώ οι ίδιοι έχαναν mvp για μερικά χιλιάρικα..

Κάποια στιγμή όμως, ακόμα κι αυτό το κολπάκι με τις επισκέψεις στην Αγιά Σοφιά αραίωσε όχι μόνο επειδή παραφορέθηκε, αλλά γιατί στις τρεις βόλτες στα εργοτάξια, ο Τζάμπας ήθελε καινούργιο ζευγάρι παπούτσια.

Είπαμε, δεν είναι καιρός για έξοδα…

Στην πορεία εφευρέθηκε νέο κόλπο, ομολογουμένως πιο καινοφανές και trendy.

Άρχισαν να σκάνε δημοσιεύματα περί δήθεν άρνησης της χάρτινης σε προτάσεις μαμούθ για να πουλήσει ποδοσφαιριστές, το σκεπτικό απλούστατο. Αφού μας τη λένε πως δε βάζουμε λεφτά, πλάθουμε ένα μύθο,πως δήθεν αρνούμαστε πακτωλούς, οπότε μηδέν εις το πηλικόν.

Σα να σε κράζει η γυναίκα σου «δες βρε αχαΐρευτε την Σούλα από τον κάτω όροφο, στα όπα όπα  την έχει ο άντρας της, τριήμερα στη Μύκονο, Νέα Υόρκη τα Χριστούγεννα, εσύ με φορτώνεις στο λεωφορείο της γραμμής κάθε Κυριακή, να με πας για μπάνιο στη Γλυφάδα, μέσα στις πετρελαιοκηλίδες. Και με χώνεις να φτιάξω σάντουιτς από την προηγούμενη, μην και τυχόν βάλεις το χέρι στην τσέπη».

Πάνω λοιπόν που δεν αντέχεις την κρεβατομουρμούρα, πετάς κι εσύ το παραμύθι «την ώρα που ανέβαινα τις σκάλες, οι από κάτω είχαν καυγά. Η Σούλα ούρλιαζε επειδή ήθελε σαγιονάρες Ipanema και ο άλλος της έδωσε τις παντόφλες που είχε ενθύμιο από το στρατό! Μην μου κρατάς μούτρα λοιπόν επειδή το καινούργιο ζευγάρι που σου πήρα το έδιναν δώρο στο σούπερ μάρκετ με ένα πακέτο μακαρόνια, πάλι καλά να λες».

Η πρώτη πρόταση λοιπόν ήταν για τον Μπάρκα από κάποια Ιταλική ομάδα αγνώστων λοιπών στοιχείων, ύψους 6 εκ ευρώ! Αφού έπεσε το τρολ του αιώνα, με καθυστέρηση 2-3 ημερών, αποφάσισαν να λύσουν το μυστήριο, ενημερώνοντας  πως η πρόταση ήταν από την Ουντινέζε -αν δεν κάνω λάθος- και προς επιβεβαίωση, αναπαρήγαγαν επίσης καθυστερημένο ρεπορτάζ από Ιταλική ιστοσελίδα, ενώ είναι γνωστό πως σε αυτές τις περιπτώσεις, όλοι λειτουργούν φασονατζήδικα.

Αντιγράφει ο ρεπόρτερ σπαγγέτι, τον ρεπόρτερ πατατάκια κι αν του πουν από την ομάδα του «τι π@π@ριές γράφεις πάλι ρε stronzo, ποιο είναι πάλι αυτό το Βράκα, Μπάρκα, Τσάρκα», εκείνος απαντά «δεν είναι δικές μου οι stronzιές, στον Grecoπατατάκια το διάβασα…».

Μεταξύ μας τώρα, ακόμα κι αν, λέμε αν, εμφανιζόταν κάποιος που προσέφερε 6εκ για τον Μπάρκα, και του έκοβες εξ΄αρχής κάθε συζήτηση, όπως διατείνονταν τα χάρτινα παπαγαλάκια, δε θα έκλεινες τόσο εύκολα την πόρτα. Ίσα ίσα, θα έλεγες στον φέροντα την προσφορά «περάστε στο φτωχικό μου, να ακουμπήσω την παλάμη στο μέτωπο σας να δω αν είστε ζεστός και θέλετε να φωνάξω γιατρό. Αν είστε καλά, να σας φιλέψω κάτι, να τρατάρω ένα περγαμόντο, ένα λικέρ, έναν κουραμπιέ έστω, να γνωριστούμε μια και ήρθατε ως εδώ».

Τώρα που βρήκαμε το θύμα, σκέφτεσαι, ας μην κλείσουμε άγαρμπα την πόρτα, αύριο μπορεί να φέρει πρόταση 50 εκ για τον Αλμπάνη, δεν είναι για να χάνουμε τέτοιο κελεπούρι.

Λίγο μετά έσκασε δήθεν πρόταση για τον Λειβάδια που επίσης απορρίφθηκε. Η πρόταση μάλιστα ήταν ύψους 8 εκ ευρώ (!!!!), τα οποία σύμφωνα με τον έγκριτο ρεπόρτερ Κεφτετζόγλου ήταν λίγα. Με την ευκαιρία, αρχίζω να πιστεύω πως ο τελευταίος δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο, δεν έχει ταυτότητα,  ΑΦΜ, διεύθυνση κατοικίας  δεν υπάρχει ως οντότητα, πως το λένε. Ίσως είναι πιάτο μακαρόνια με παρμεζάνα που αιωρείται ως φάντασμα, μια ψησταριά μπάρμπεκιου που περιφέρεται από μπαλκόνι σε μπαλκόνι, μια μυστική συνταγή της κυρίας Βέφας που κυκλοφορεί ως πνεύμα, ίσως πάλι πρόκειται για Νεφελίμ του Λιακόπουλου καμουφλαρισμένο σε προγούλι.

Δε γίνεται να υπάρχει άνθρωπος, που να γράφει τόσες μαζεμένες π@π@ριές.

Και να είχε γεννηθεί δηλαδή, θα σηκωνόταν από μόνο του το πληκτρολόγιο και θα τον κοπανούσε στο κεφάλι…

Ως επιδόρπιο, έσκασε η πρόταση για τον Μάνταλο, ύψους 8 εκ ευρώ και κάπου εδώ, τέλειωσαν όλα.

Ένας γείτονας έχει βέσπα 50 κυβικά, μοντέλο του 1998, ελαφρώς ατρακάριστη, σκέφτομαι να του προτείνω να βάλει αγγελία σε ρεπορτάζ της χάρτινης πως την ανταλλάσσει με Καγιέν και την επισήμανση πως γίνονται δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις, από το να σκουριάζει στην πυλωτή, όλο και κάποιο κορόιδο θα του κάτσει.

Προσπαθώντας να μιλήσουμε σοβαρά, ακόμα και εντός κειμένου που αναφέρεται στους κωμικούς χαρτοπρωταθλητές, η χρηματιστηριακή αξία των αθλητών, καθορίζεται από πολλούς παράγοντες, που ενδέχεται να μην έχουν σχέση με την καθεαυτή αξία τους.

Το να είσαι διεθνής με παρουσίες έστω και σε αποστολές της εθνικής σου σε Μουντιάλ και Γιούρο, όπως και οι συμμετοχές στο Τσάμπιονς λιγκ, συνιστούν πιστοποίηση αξίας, οπότε σου προσφέρουν υπεραξία.

Ο Ολυμπιακός είναι η ΠΑΕ με τις πιο βαρβάτες πωλήσεις στην Ελλάδα, για τον απλούστατο λόγο πως συμμετείχε σε ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ και συγκέντρωνε πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, έστω και μερικές ακτίνες από αυτά. Οι παίκτες του λοιπόν, κάποιοι εκ των οποίων συμμετείχαν στα τελευταία Μουντιάλ και Γιούρο που δώσαμε το παρόν, έγιναν πολύ πιο εμπορεύσιμοι, γι αυτό και πραγματοποίησε πωλήσεις σε δυσθεώρητα ποσά για τα Ελληνικά δεδομένα.

Αυτός είναι ο κανόνας.

Αν ρωτήσεις 100 γαύρους «θα θέλατε στην ομάδα σας τον Σάμαρη και τον Χολέμπας ή τον Βιειρίνια της πρώτης του θητείας στον ΠΑΟΚ», οι 101 θα σου απαντούσαν πως θα ήθελαν τον Πορτογάλο.

Από τους πρώτους πήραν τρία αμπάρια λεφτά, τον Βιειρίνια ο ΠΑΟΚ τον πούλησε με το ζόρι 3.5 εκ και κάποια από αυτά με τη μορφή μπόνους.

Απολύτως λογικό, ο δικός μας είχε ταβάνι το Γιουρόπα και δεν ήταν καν διεθνής, μια φορά ήταν στην προεπιλογή αν θυμάμαι..

Την αξία του την έβλεπαν όλοι, στο εξωτερικό τι να πουλούσες όμως, γκολ στην Ξάνθη και στη γριά, ή μια ωραία ντρίπλα που έκανε σε κάποιον Βοιωτό τσέλιγκα από που παρίστανε τον αμυντικό:

Επειδή ήταν παικταράς όμως, έπιασε κάτι λίγα εκατομμύρια, αν τον είχε ο γαύρος θα τον πουλούσε δεκαπλάσια κι αν αντίστοιχα είχαμε εμείς τον Χολέμπας, η υψηλότερη τιμή που θα έπιανε θα ήταν 53 χιλιάδες ευρώ, με τα έξοδα της κούριερ πληρωμένα από εμάς.

Ποιος είναι ο Μάνταλος λοιπόν για να προκαλέσει ενδιαφέρον ομάδας με αυτό το ποσό; Προσέξτε, όχι να πουληθεί, μιλάμε για αρχική εκτίμηση, τιμή εκκίνησης, που σημαίνει πως θα μπορούσε να αυξηθεί.

Με ποια προϋπηρεσία και ποιο βιογραφικό;

Κεσκεσέ Λειβάδια, ποια από τα επιτεύγματά του την προηγούμενη χρονιά μπορούν να τον κοστολογήσουν 8εκ; Έστω και αυτά τα ολίγα, σύμφωνα με τον ρεπόρτερ Κεφτετζόγλου.

Όσο για τα 6 εκ του Μπάρκα, αν οι Smokie έβλεπαν σούπερ λίγκα, θα διασκεύαζαν το «Alice-Alice who the fuck is Alice?», σε «Barkas-Barkas who the fuck is Barkas?».

Δεν είναι λοιπόν τα παραμύθια που τους τάισαν, αλλά ότι αυτά βρήκαν ευήκοα χαρτοώτα.

Όπως έχω επαναλάβει πολλές φορές κατά το παρελθόν όμως, όταν θεωρείς στον εαυτό σου κανονικό πρωταθλητή ενώ το έχεις πάρει στα χαρτιά παίζοντας θέατρο, όταν πιστεύεις πως το παιγνίδι της Τούμπας διακόπηκε επειδή μπούκαρε ο Ιβάν και όχι επειδή έπαιξες θέατρο παριστάνοντας τον φοβισμένο, λογικό κι επόμενο να καταναλώνεις αμάσητο το σανό, πως υπάρχουν προτάσεις τέτοιου επιπέδου, για Μάνταλους, Μπάρκες, Βάρκες, φουσκωτά θαλάσσης, Λειβάδια και πεδιάδες..

Χίλιες φορές να είμαι Μάο-Μάο λοιπόν, παρά πρόβατο στη στάνη του Τζάμπα και να μου πασάρουν χόρτο που δεν είναι καν…χορταρένιο, αλλά χάρτινο, σαν ζωγραφιά παιδιού στο νηπιαγωγείο.

Έτσι είναι όμως, όταν βαφτίζεις κανονικό το χάρτινο δίνοντας έναυσμα στον εγκέφαλο να ζει μέσα στο ψέμα, και στο υπόλοιπο της ζωής σου μέσα στο ψέμα και την κοροϊδία θα περιφέρεσαι.

Μέχρι που κάποια στιγμή ανοίγεις αναγκαστικά τα μάτια και αντικρίζεις την πραγματικότητα, πως η αποφασιστική κίνηση μετά την πρόκριση στους ομίλους  είναι ο Γιαννιώτας και σκέφτεσαι τι καλά που θα ήταν. αν όλα ήταν ψέματα.

Εσύ επέλεξες όμως να ζεις μέσα στο ψέμα, εσύ σιγοντάρισες την πολιτική-απάτης της ΠΑΕ σου, ώρα να γευτείς το σανό που τάισες στους άλλους, για να γίνεις χάρτινος πρωταθλητής!

Ας πρόσεχες…

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ