Το πιο… ταιριαστό φινάλε!

«Δεν γνωρίζω τι βλέπετε εσείς. Για μένα δεν ισχύουν αυτά στο σημερινό ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχουν θέσεις. Η γνώμη του καθενός είναι σεβαστή αλλά εμείς προσπαθούμε να περάσουμε μια άλλη νοοτροπία στα παιδιά ώστε να δείξουμε ένα πρόσωπο που δεν έχει σχέση με δεκάρια και εννιάρια και εξάρια. Ισως να ακούγεται λίγο παράδοξο, αλλά υπάρχουν παραδείγματα που δεν χρειάζεται να συζητήσουμε τώρα», έλεγε ο Αναστασιάδης χθες, στη συνέντευξη Τύπου για το ματς με την Εσθονία, σχολιάζοντας τις παρατηρήσεις των δημοσιογράφων περί των τριών δεκαριών πίσω από τον φορ και την αναποτελεσματικότητα έτσι της ομάδας μας! Αν, πάντως, ήξερε τι θα συνέβαινε απόψε, θα μασούσε αντί να μιλούσε…

Ε, κι αφού, λοιπόν, δεν υπάρχουν θέσεις στο σημερινό ποδόσφαιρο αγωνιστήκαμε χωρίς σέντερ φορ (ο Καρέλης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ), καθόσον ήταν τόσο επιτυχημένος ο σχεδιασμός των κλήσεων, που… άλλος διαθέσιμος δεν υπήρχε! Ο Μήτρογλου δεν μπορούσε και ο Κουλούρης επιστρατεύτηκε από τις Ελπίδες για τη ρεβάνς του μπαράζ με τους Αυστριακούς…

Ε, κι αφού, λοιπόν, δεν υπάρχουν θέσεις (και προφανώς συγκεκριμένες ικανότητες), κατεβάσαμε μια 11άδα αχταρμά (να παίξουν όλοι όσοι κλήθηκαν!) λες και ήταν φιλικό κι όχι επίσημο ματς, λες και οι Εσθονοί θα μας έλεγαν «περάστε». Νοοτροπία περασμένων δεκαετιών η υποτίμηση του αντιπάλου και οι πομφόλυγες, που δυστυχώς επέστρεψαν μετά τη φυγή του Σάντος, και η (άλλη μία) σφαλιάρα ηχηρότατη! Ανάλογη εκείνης των Νήσων Φερόες…

Βέβαια, σ’ αυτό τον όμιλο και με αυτές τις εμφανίσεις από τον Σεπτέμβριο (κυρίως με την εμμονή να μην θέλουν μπόλικοι να δουν κατάματα τα προβλήματα) έτσι μας έπρεπε το φινάλε: Πικρό πλην αληθινό! Πάλι καλά που δεν υποβιβαστήκαμε και στην τελευταία ευρωπαϊκή κατηγορία μαζί με τους θριαμβευτές (για τα κυβικά τους) αντιπάλους μας. Στην ειδική βαθμολογία για τον χειρότερο 3ο της Γ’ κατηγορίας οι Αλβανοί, οι Κύπριοι και οι Μαυροβούνιοι ήταν -ευτυχώς- ελαφρώς χειρότεροί μας…

Ηταν αρκετοί εκείνοι (από την ανάγκη να στηριχθεί ντε και καλά ο Αναστασιάδης;) που επέμεναν ότι την περασμένη Πέμπτη, στο 1-0 με το αυτογκόλ των Φινλανδών, αποδώσαμε -λέει- καλύτερα απ’ ότι επί Σκίμπε! Και σχολίαζαν αρνητικά όσους επισημάναμε το αυτονόητο: Πως δεν είχε επέλθει η παραμικρή αλλαγή, παρά την αντικατάσταση του προπονητή, απορώντας για το «γιατί»! Ε, τρεις ημέρες μετά ελπίζω να αντιλήφθηκαν…

Μάντης κακών (κι άλλων) δεν θέλω να γίνω, αλλά το πράγμα φώναζε, φωνάζει και κοντεύω να καταντήσω γραφικός επαναλαμβάνοντάς το από το 2014: Η ομάδα έχασε προ τετραετίας τις όποιες σταθερές χτίζονταν σταδιακά από το 2002 και μαζί με αυτές την ταυτότητά της. Τις έχασε διότι οι λανθασμένες επιλογές των προπονητών -πρωτίστως- διέλυσαν το οικοδόμημα και ο κάθε περιφερειακός (παράγοντας, μάνατζερ, ποδοσφαιριστής) απέκτησε ρόλο και άποψη διάφορη από τα καθήκοντά του…

MUST READ

Μεντιλίμπαρ: «Έχουμε έρθει με σκοπό τη νίκη και την πρόκριση. Θέλουμε να κυριαρχήσουμε»

Με οδηγούς στο τιμόνι που δεν ξέρουν να οδηγούν χωρίς το αμάξι να κάνει οκτάρια και να τρακάρει κάθε τρεις και λίγο, με οδηγούς που δεν ξέρουν πώς και γιατί επιλέγουν επιβάτες, δεν γίνεται δουλειά. Σέβομαι απεριόριστα την ιστορία του Αγγελου, αλλά (κι αυτού) το «δίπλωμα» έχει λήξει από καιρό. Δεν είναι -αυτή την εποχή- ο κατάλληλος για να αρχίσει να ξαναγράφει την σβησμένη ταυτότητα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Κι έρχονται κι άλλες αποτυχίες, αρχής γενομένης από τα προκριματικά του προσεχούς Euro…

Γράψτε το σχόλιο σας