Οι δύο όψεις του… καλού νομίσματος

Τον διαχωρισμό καλού και κακού νομίσματος τον έμαθα πριν από χρόνια, σε μια σχετική ερώτηση του trivial, από αυτές που δεν γνωρίζαμε αλλά αποστηθίζαμε για να κερδίζουμε (νικάμε αδέρφια). Βεβαίως, δεν παύει να είναι οικονομικός όρος, που είχε εφαρμογή στο παρελθόν και που συζητιέται και για το… αύριο, αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για τους τραπεζίτες.

Στο δικό μας… αθλητικό νόμισμα, το καλό νόμισμα, οι δύο όψεις είναι τόσο διαφορετικές και συνάμα τόσο… ίδιες: Από τη μια το κεφάλι του Μέσι κι από την άλλη το κεφάλι του Κάρι. Ακόμα και… όρθιο να κάτσει το νόμσιμα, κερδισμένος βγαίνεις. Βλέπετε, αυτοί οι δύο παράξενοι τύποι, δεν είναι μόνο αθλητές.

Μπορεί να δεις στη Συρία ή στην Παλαιστίνη, πιτσιρικά αμούστακο, σε χώρο που κάθε άλλο παρά παιδική χαρά είναι, να φορά την μπλούζα του Μέσι. Μπορεί να δεις παιδί που με το ζόρι φτάνει την μπάλα στη στεφάνη, που δεν γνωρίζει καλά καλά τους παίκτες του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού, να σου εξηγεί πώς σουτάρει ο Κάρι.

Οι δυο τους είναι σύμβολα και μάλιστα σύμβολα της σύγχρονης εποχής. Δεν χρειάζεται να εξηγείς στους πιτσιρικάδες τι έκαναν ο Μαραντόνα, ή ο Πελέ, να τους μιλάς για τον Τζόρνταν και για τριγωνικές επιθέσεις, επιχειρώντας να οπτικοποιήσεις αυτά που λες, μέσω παλιών -ενίοτε και φθαρμένων- ψηφιακών δίσκων εικόνας και ήχου (το DVD ήταν εξέλιξη για πολλούς από εμάς, άγνωστη λέξη για τα παιδιά σχολικής ηλικίας), ή μέσω Youtube, με τους θαμώνες να… κουράζονται στο δίλεπτο.

Ο αθλητισμός άλλαξε, οι σταρ των προηγούμενων εποχών μοιάζουν να παίζουν σε αργή κίνηση, η ταχυδύναμη είναι εντελώς διαφορετική. Οι εικόνες του σήμερα διαφέρουν από αυτές του χθες, όμως δεν είναι μόνο αυτό.

Τόσο ο Κάρι, όσο κι ο Μέσι, δεν είναι ούτε οι σούπερ αθλητές, δεν είναι ιδιαίτερα προικισμένοι από τη φύση, δεν στηρίζονται σε κάτι εξωπραγματικό, πέραν του ταλέντου τους. Το καλύτερο είναι πως κάνουν τα πιο δύσκολα πράγματα να μοιάζουν εύκολα και βάζουν στον πειρασμό τους επίδοξους αθλητές να τους μιμηθούν. Δεν είναι πάντα καλό αυτό, αλλά δεν είναι και της παρούσης…

Οι δυο τους μπορεί να είναι καλοπληρωμένοι αθλητές, στην πραγματικότητα όμως είναι πρεσβευτές των σπορ που υπηρετούν. Είναι αυτονόητο ότι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ θα περιμένουν αρκετά για να βρουν κάτι ανάλογο, καθώς στην πορεία θα υπάρξουν πολλοί καλοί παίκτες, κάποιοι που θα φέρουν στον Μέσι, κάποιοι που θα μοιάζουν στο στυλ στον Κάρι, κανείς όμως δεν θα είναι σαν το πρωτότυπο. Άλλωστε, δεν υπήρξε ούτε νέος Μαραντόνα, ούτε νέος Τζόρνταν, η μοναδικότητα είναι δεδομένη.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Κάθε γενιά έχει τους δικούς της ήρωες, άλλοτε μπαίνουν σε μεγεθυντικό φακό τα κατορθώματά τους, άλλοτε αποκτούν μυθική υπόσταση. Οι σημερινοί πιτσιρικάδες είναι τυχεροί, που έχουν παίκτες αυτού του βεληνεκούς, να τους κάνουν να αγαπούν το πόδοσφαιρο και το μπάσκετ.

Γράψτε το σχόλιο σας