Τσίπρας, Φορτούνης, Πάμπλο Γκαρσία και Ντιόγκο

Ο Τσίπρας είναι η μεγαλύτερος σαλτιμπάγκος που έχει περάσει από τα κοινοβουλευτικά έδρανα της χώρας. Με απόσταση ετών φωτός από τον δεύτερο.

Δεν υπήρχε περίπτωση δηλαδή κάποιος προκάτοχος του να είχε πουλήσει τέτοιον παπά και να έβγαζε προεκλογικό αγώνα, κάνοντας ομιλίες, δίνοντας συνεντεύξεις κλπ. Ο ουρανός θα γινόταν κόκκινος από τις τομάτες…

Πρωθυπουργός χωρίς μπαλαμούτι είναι χωριάτικη άνευ ελαιόλαδου, αυτός όμως το τερμάτισε.

Οι πολιτικοί συνηθίζουν να υπόσχονται με ήξεις αφήξεις κι όταν υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων να γίνουν συγκεκριμένοι, οι δεσμεύσεις τους αφορούν περιορισμένες κοινωνικές ομάδες.

Με το βασικό διακύβευμα των προηγούμενων εκλογών να είναι τα μνημόνια, ο Τσίπρας υποσχέθηκε πως θα ντυνόταν Πάμπλο Γκαρσία αναγκάζοντας τη Μέρκελ να γίνει Ντουντού και αντ΄ αυτού κατέληξε Ντιόγκο.

Παρ΄όλα αυτά δε μασάει και συνεχίζει να συμπεριφέρεται σα να μην ήταν εκείνος που έλεγε πως οι αγορές θα χορεύουν και ο ίδιος θα βαράει το νταούλι.

Όλα τα παραπάνω εκτός από τον μεγαλύτερο θεατρίνο της ιστορίας, του χαρίζουν και τον τίτλο ενός εκ των ικανότερων, κάτι που προκύπτει από τα ίδια τεκμήρια.

Σπάνιο να βρεις κόμμα που με τόσα χονδροειδή ψεύδη, όχι μόνο κυβέρνησε αλλά σχεδόν εξάντλησε την 4ετία και χωρίς αυτοδυναμία. Με συγκυβερνήτη μάλιστα, κάποιον που ιδεολογικά τους χώριζε άβυσσος.

Ο Τσίπρας το κατάφερε, έχοντας να διαχειριστεί τις μαζί με τις κωλοτούμπες του και ζητήματα αγκάθια, όπως η ονομασία των Σκοπίων. Αυτό είναι που του στοιχίζει και την απώλεια του θρόνου στο Μαξίμου τελικά, το θέμα είναι όμως πως με όλα αυτά τα βαρίδια, έσπασε κάθε ρεκόρ παραμονής στην εξουσία.

Επειδή είναι ικανός το κατάφερε και είναι δεδομένο πως αν δεν είχε χαρίσει το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια, οι εκλογές θα ήταν ντέρμπι, ίσως και με εκείνον φαβορί.

Αυτό που δεν έχει ο Τσίπρας είναι στελέχη, συμπαίκτες για να τον βοηθήσουν στο παιγνίδι του. Μόνος κι έρημος, τεράστια μαγκιά αυτό που έκανε τις προάλλες με τον Σκάι που εμφανίστηκε στην έδρα του αντιπάλου, ζητώντας να παίξει μπάλα. Και με διαιτητή την Κοσιώνη, σα να κατεβαίνεις να παίξεις Καραΐσκάκη έχοντας επίγνωση πως θα σε σφυρίξει ο Σάββας Θεοδωρίδης…

Που να πρωτοεμφανιζόταν ο Τσίπρας όμως και πόσο να άντεχε, χωρίς υποστήριξη;

Σαν τον Φορτούνη που σας έγραφα στα μέσα της χρονιάς, όσο παικταράς και να είναι, όσο καλή χρονιά και να έκανε, χωρίς συμπαίκτες όλα θα πήγαιναν στράφι. Άλλο να έχεις σέντερ φορ που στις τρεις ευκαιρίες θα παστελώσει τη μια κι άλλο τον Χασάν που για να βρει πλεκτό έπρεπε εξολοθρεύσει όλα τα πετούμενα της περιοχής. Ακόμα καλύτερα να έχεις και δυο χαφάρες πίσω, να σκουπίζουν, δίνοντας σου έτοιμη μπάλα, αντί να αναγκάζεσαι να κάνεις τον χαμάλη.

Ο Τσίπρας λοιπόν είναι Φορτούνης, αλλά χωρίς συμπαίκτες. Πήρε την ομάδα στις πλάτες του, βοήθεια όμως δεν έχει από πουθενά.

Ο Κούλης για παράδειγμα μπροστά στον Τσίπρα είναι σαν τον Μάνταλο, γι αυτό και ο ένας προκαλούσε για ντιμπέι κι ο άλλος κώλωνε.

Φοράει κι αυτήν τη φάτσα που σε τρομάζει, μόνο με το Μητσοτακέικο συμβαίνει αυτό. Έχει σχέση ως φυσιογνωμία ο ΓΑΠ με τον Αντρέα, μήπως ο Φωφώ με τον Γεννηματά; Oι απόγονοι του Μητσοτάκη είναι σα να βγήκαν από φωτοτυπικό μηχάνημα, όλοι κουβαλάνε κάτι από δρακουμέλ…

Παρά τα μειονεκτήματα όμως ο Κούλης έχει συμπαίκτες, έχει κόσμο να ξαμολήσει στα τηλεοπτικά παράθυρα για να πουλήσουν μπλα μπλα. Έχει αυτόν τον Κυρανάκη που δείχνει καλό ρούκι, οικεία φυσιογνωμία σαν τον Τσίπρα, ετοιμόλογος και με αυτοπεποίθηση. Ως συνολικό πακέτο, είναι πολύ ανώτερος του Κούλη, υπάρχουν Κικίλιες, Κουμουτσάκοι, Ρουσσόπουλοι, Καλλιάνοι, γαργαλιάνοι, που έχουν κάτι να πουλήσουν.

Το θέμα στην πολιτική άλλωστε δεν είναι τι είσαι, αλλά τι δείχνεις ότι είσαι.

Με εξαίρεση ίσως τον Νίκο Παππά, ποιος άλλος μπορεί να κάνει παιγνίδι στον Σύριζα, ο Κατρούγκαλος, ο Πολάκης ή ο Φλαμπουράρης;

Την προηγούμενη φορά υπήρχαν ο Βαρουφάκης, η Κωνσταντοπούλου, ακόμα και ο Λαφαζάνης που έβγαζε κάτι -έστω και παρακμιακά- επαναστατικό. Πλέον δεν έχει μείνει κανένας που να εκπέμπει κάτι, να δίνει μια ώθηση…

Χωλαίνει ακόμα και σε επίπεδο γυναικών, βλέπεις τις Συριζαίες και αναρωτιέσαι αν τις διαλέγει με οντισιόν, κάποιος μισογύνης. Εσύ πες μου πως θα έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο σε κάποιο σκοτεινό και έρημο στενό με την Τασία Χριστοδουλοπούλου και δε θα πάρεις επιτόπου το 100.

Εξαίρεση η Κουντουρά που πρόκειται για μεταγραφή όμως, από τη ΝΔ ξεκίνησε που έχει παράδοση, Κεφαλογιάννη, Καραμανλή, Γκερέκου, Ράπτη.

Όλα παίζουν το ρόλο τους, για το Φορτούνη λέγαμε παραπάνω, ο λαός όμως εκτός από νίκες και τακτική, γουστάρει και θέαμα, πως να το κάνουμε;

Αυτό ήταν που δεν κατάφερε ο Τσίπρας τελικά, λαοπλάνος ήταν κι ο Αντρέας, εκτός των άλλων όμως δημιούργησε μια γενιά στελεχών που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο, υποστηρίζοντας το κίνημα αρχικά κι εξασφαλίζοντας τη συνέχεια του στην πορεία. Αρσένης, Γεννηματάς, Κακλαμάνης, Σκανδαλίδης, Τρίτσης, Λιάνης, Τσοχατζόπουλος, Σημίτης, Βενιζέλος. Ακόμα κι αν μιλάμε για το απόλυτο τίποτα, επαναλαμβάνω πως σημασία έχει τι πουλάς και όχι τι είσαι στην πραγματικότητα.

Δημιουργώντας ταυτόχρονα με την διακυβέρνηση μια νέα γενιά στελεχών λοιπόν, ο Αντρέας και το ΠΑΣΟΚ έγιναν παντοδύναμοι.

Πες πως αύριο ο Τσίπρας αποχωρεί από την πολιτική, βρες εσύ ποια στελέχη αφήνει πίσω του για να τρέξουν το μαγαζί.

MUST READ

Η Μεγάλη Πέμπτη του Ολυμπιακού: Οι σπουδαίες «μάχες» με Μπαρτσελόνα και Άστον Βίλα

Όταν τελείωσε ο Αντρέας γινόταν σκοτωμός ποιος θα αναλάβει τα ηνία, έτσι και γίνει κάτι παρόμοιο εσωκομματικό στον Σύριζα, οι Ράδιο Αρβύλα θ΄ ανοίξουν σαμπάνιες..

Γράψτε το σχόλιο σας