Vaggelas Assistant Referee

Λευτέρης Δούκας 25.08.2019-13:10

Πριν την ανατροπή υπήρχε οφσάιντ, άρα κακώς συνεχίστηκε η φάση. Στον τελικό του Βόλου δεν έχει σημασία ότι πριν το γκολ του Ενρίκε, προηγήθηκε καθαρό πέναλτι στον Κρέσπο.

Η εμπλοκή μου με το χώρο ήταν εξ΄αρχής κάπως αλλόκοτη. Κάποια στιγμή όταν γίνω πιο διάσημος και με καλέσει ο Χατζηνικολάου για πολιτική ανάλυση, ίσως την εκμυστηρευτώ με την ευκαιρία.

Αν ήθελα πάντως να περιγράψω τηλεγραφικά το ξεκίνημα, θα έλεγα πως με κατέβασαν από το κάγκελο και μου έδωσαν μικρόφωνο!

Αμέσως μετά ανέβηκα ξανά στο κάγκελο, αυτό ας μείνει μεταξύ μας παρακαλώ, το προφίλ του έγκυρου, αξιόπιστου, σοβαρού κλπ κλπ που έχτισα με κόπο και αίμα, δε γίνεται να πάει στράφι.

Δεν είναι σχήμα λόγου πως αυτή ήταν η μόνιμη διαδρομή που ακολούθησα, παρατούσα το μικρόφωνο για ν΄ανέβω στο κάγκελο και μετά κατέβαινα για να πιάσω το στυλό. Είχε και τα καλά της, ποτέ δε χρειάστηκε να επισκεφτώ ινστιτούτο αδυνατίσματος, μέχρι σήμερα παραμένω φιτ.

Κάποτε θυμάμαι παίζαμε με γαύρο στην Τούμπα, γενικός αρχηγός των φιλοξενούμενων ο Μανώλης Τσαχειλίδης, βρισκόμουν στα κάγκελα της θύρας 3, πίσω από τον ερυθρόλευκο πάγκο κι έκανα επίδειξη της Γαλλικής παιδείας μου.

Την επόμενη ημέρα, ασκώντας το ιερό λειτούργημα της ενημέρωσης τον φιλοξένησα τηλεφωνικά στην εκπομπή, μια και ο Ολυμπιακός είχε παράπονα από την ατμόσφαιρα της Τούμπας, αφού κάτι παλιόπαιδα τους έβριζαν! Καταδικαστέες συμπεριφορές εννοείται…

Οι φίλοι μου έλεγαν «καλά ρε αθεόφοβε, χθες ούρλιαζες πίσω του και σήμερα τον έβγαλες στον αέρα;»

Συκοφαντίες όπως αντιλαμβάνεσθε, στο γήπεδο μιλούσα μόνο Γαλλικά! Το διευκρινίζω αυτό για δεύτερη και τελευταία φορά, κυκλοφορούν διάφοροι κακοπροαίρετοι και δε θέλω να στιγματιστώ.

Τη συνήθεια να συνδυάζω κάγκελο και μικρόφωνο την κράτησα με ποικίλους τρόπους. Κάποια στιγμή εκείνα τα χρόνια παίζαμε με Ολυμπιακό στο κύπελλο, στο πρώτο παιγνίδι είχαμε κερδίσει 1-0, ο δεύτερος αγώνας γινόταν στον Πειραιά.

Διανύαμε εποχές Κοσκωτά, ο γαύρος είχε αγοράσει ότι κυκλοφορούσε, ομάδα όμως δεν είχε φτιάξει.

Κατεβήκαμε μια παρέα, βρήκαμε εισιτήρια για τη θύρα των επισήμων και καθίσαμε ανάμεσα στους γαύρους. Το συγκεκριμένο παιγνίδι, μαζί με αυτό που ο αείμνηστος Βουλινός πήρε την ομάδα κι έφυγε από το ΟΑΚΑ κόντρα στον Παναθηναϊκό λόγω του διαιτητή Καραμάνη, τα θεωρούσα ως τις πιο απροκάλυπτες κι αιματηρές σφαγές στην ιστορία του ΠΑΟΚ! Μέχρι που είδα τον Σπάθα το 2010 στον Χαρίλαο.

Ο διαιτητής Ζακεστίδης τότε δεν είχε δώσει τρία καταφανέστατα πέναλτι υπέρ του ΠΑΟΚ.

Για το τρίτο υπάρχει μια αμφιβολία αν η ανατροπή ολοκληρώθηκε εντός περιοχής, φάση στην οποία ο Σαλονικιός κόραξ δεν είχε δώσει ούτε απλό φάουλ.

Όλες όμως ήταν τόσο καραμπινάτες που δε χρειαζόταν ούτε ριπλέι.

Λειτουργώντας ήδη ως δημοσιογράφος, σκέφτηκα πάνω στην αγανάκτηση «θα τους τη φέρω τους αλήτες, αύριο στην εκπομπή θα βγάλω τον παρατηρητή διαιτησίας στον αέρα, να τον κάνω ρόμπα.»

Έτσι κι έγινε.

Κράτησα επίτηδες τελευταία τη δεύτερη φάση που δεν είναι απλώς ξεκάθαρη, αλλά θα την σφύριζε μέχρι κι ο συγχωρεμένος ο Αττίλιο. Στο τέλος υπάρχει και βίντεο, για να μάθετε με την ευκαιρία τον μέντορα του Θαναηλάκη…

Για την πρώτη περίπτωση (0.32), ο παρατηρητής ισχυρίστηκε πως επειδή πέφτουν και οι δυο στη μπάλα, ίσως ο διαιτητής να μπερδεύτηκε!

Για την τρίτη (2.40) υποστήριξε πως επειδή έγινε στην ευθεία, ενδεχομένως ο διαιτητής να μην είχε καλό οπτικό πεδίο!!

Δεν ήμουν πολύ πιεστικός, βιαζόμουν να φτάσω στη δεύτερη ανατροπή, το είχα σκιαγραφήσει μέσα στο μυαλό μου πως εκεί θα του την έφερνα.

Κι εκεί που σκεφτόμουν «τι θα πεις για την δεύτερη (1.22) που ήταν ορατή ακόμα και στους τουρίστες της Ακρόπολης», ο παρατηρητής που μιλούσε και στην καθαρεύουσα θυμάμαι, απάντησε «δυστυχώς δεν είδα τη φάση, εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε ο παρακαθήμενος μου πέρασε από μπροστά και μου έκλεισε το οπτικό πεδίο!!!»

Τέζα ο νεαρός δημοσιογράφος όπως καταλαβαίνετε! Κατάπιε το μικρόφωνο…

Κουβαλώντας αυτό το βίωμα λοιπόν, με το άκουσμα πως στο νέο πρωτάθλημα θα υπάρχει VAR, προσπαθούσα να πλάσω σενάρια για το πως θα το ντριπλάρει το αθάνατο Ελληνικό δαιμόνιο.

Σκεφτόμουν δηλαδή πως για παράκαμψη της καθοδήγησης από την αίθουσα ή και της εικόνας, θα υπήρχαν δικαιολογίες που θα έβγαζαν γέλιο.

Μέχρι χθες οι Βαρούχες υποστήριζαν «εμείς έχουμε την πολυτέλεια του βίντεο, οι διαιτητές πρέπει να αποφασίζουν σε κλάσματα του δευτερολέπτου.» Να όμως που κι αυτοί έχουν πλέον την ίδια δυνατότητα, οπότε οφείλουν να εφεύρουν καινοτόμες ιδέες .

Όπως για παράδειγμα «ντάξει ρε φιλαράκι το ματς ήταν βαρετό να πούμε, είπα να κάνω λίγο ζάπινγκ, έπεσα σε αφιέρωμα του Star στην Κιμ Καρντάσιαν και ξεχάστηκα, να μην ξεθολώσει μια στάλα ο οφθαλμός; Δυο δεκαετίες γάμου κλείνω, δείξε λίγη κατανόηση…»

Κάτι παρόμοιο μπορεί να έγινε και χθες στο Καραΐσκάκη. Ίσως πάλι αφού ενημερώθηκε ο διαιτητής, η οθόνη να είχε χιόνια και να μην διέκρινε πως η φανέλα του Μπαράλες γαντζώθηκε με δόλο στο χέρι του Ελ Αραμπί.

Σφαγή του θρύλου λοιπόν, με το κοράκι να πνίγει το καταφανέστατο επιθετικό! Να μη λέμε μόνο μισές αλήθειες.

Πολλά να δούμε φέτος και να μη μας λυτρώσει το VAR, θ΄ αποτελέσει πηγή έμπνευσης για όλους μας.

Το επιμύθιο της πρεμιέρας είναι πως το VAR στην Ελλάδα δεν είναι αυτό που πιστεύαμε, καθώς σημαίνει Vaggelas Assistant Referee.

ΥΓ. Σύμφωνα με το πιο πρόσφατο αφήγημα, πριν την ανατροπή του παίκτη της Τρίπολης υπήρχε οφσάιντ που κακώς δε δόθηκε, άρα η φάση θα έπρεπε να σταματήσει εξ αρχής.

Ναι αλλά στον τελικό του Βόλου το γκολ του Ενρίκε ήταν άκυρο, δεν έχει σημασία αν δευτερόλεπτα πριν, είχε προηγηθεί καθαρό πέναλτι στον Κρέσπο!

Όταν τα ίχνη που έχεις αφήσει, ευνουχίζουν τη ρητορική σου.

Είναι αυτό που λένε, όλα εδώ πληρώνονται…