Ρον Χάρπερ – Η επιτομή του συμπαίκτη (pics, vids)

Οι ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό εκτός από τις… πριμαντόνες και το «βάθος» στον πάγκο θέλουν και μια τρίτη κατηγορία παικτών, τους πρόθυμους να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί. Αυτούς που θα βγουν μπροστά να «κουβαλήσουν» επιθετικά, αλλά με ένα νεύμα θα γίνουν και «στενός κορσές» στον αντίπαλο. Ο Ρον Χάρπερ υπήρξε τέτοιος και δεν τον ενδιαφέρει τι χρειάστηκε να κάνει για να φτάσει στην κορυφή.

Από τα χρόνια της νιότης στην ωριμότητα βίωσε την απόλυτη… μεταμόρφωση, αφού από πρώτο «βιολί» έγινε τρίτο, αλλά δεν παραπονέθηκε ποτέ. Ήξερε ότι για να φτάσει κανείς ψηλά χρειάζονται υποχωρήσεις και δε δίστασε στιγμή να τις κάνει.

Το Κλίβελαντ και οι μάχες με τον Τζόρνταν

Ο Χάρπερ επελέγη στο νούμερο 8 του ντραφτ του 1984, συνθέτοντας ένα ωραίο δίδυμο με τον Μπραντ Ντόχερτι, νούμερο 1 της ίδιας τάξης. Από νωρίς μπήκε αποφασισμένος να δείξει τι μπορεί να κάνει, σκοράροντας 34 πόντους μόλις στο έκτο του παιχνίδι, κόντρα στους Κινγκς.

Τελείωσε τη σεζόν με 22.8 πόντους, 4.8 ασίστ, 4.8 ριμπάουντ και 2.5 κλεψίματα. Στο πρώτο του παιχνίδι κόντρα στον Τζόρνταν είδε τον Μάικλ να βάζει 41 πόντους, έχοντας μαζί 8 ριμπάουντ και 4 τάπες. Εκείνος απάντησε με 23 πόντους, 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 2 κλεψίματα, καθόλου άσχημα.

Η ομάδα είχε καλές μονάδες, όπως τον Λάρι Νανς και τον Μαρκ Πράις και ήθελε να κάνει το βήμα παραπάνω όσο γρηγορότερα μπορούσε, όμως εκείνη την εποχή οι Σέλτικς και οι Πίστονς κυριαρχούσαν στην Ανατολή, ενώ οι Μπουλς ήταν ακόμα σε φάση εξέλιξης.

Το 1989 το Κλίβελαντ είχε κερδίσει τους «Ταύρους» στην κανονική περίοδο και θεωρούσε ότι θα το πράξει και στα playoffs. Ο Χάρπερ πάλεψε και κρατούσε ζωντανούς τους Καβς, με τη σειρά να οδηγείται σε πέμπτο ματς (τότε ο πρώτος γύρος τελείωνε στις τρεις νίκες). Μέτρησε 17.8 πόντους, 5 ριμπάουντ, 3.8 ασίστ, 2.8 κλεψίματα και 1 τάπα μέσο όρο.

Και τότε συνέβη. Με το σκορ στο 100-99 υπέρ του Κλίβελαντ, οι Μπουλς είχαν την τελευταία επίθεση. Ήταν μια κλασική στιγμή «Go big or go home» που λένε στην Αμερική.

Τον Τζόρνταν μάρκαρε τότε σε εκείνη τη φάση ο πολυδιαφημισμένος αμυντικός Κρεγκ Ίλο, μετά από εντολή του κόουτς Λένι Γουίλκενς, ενώ ήθελε να τον αναλάβει ο Ρον. Ο «Air» σηκώθηκε κι ευστόχησε με τη λήξη στο πρώτο του «The Shot» και οι Μπουλς πέρασαν στον επόμενο γύρο.

Η ανταλλαγή

Τη σεζόν 1989-1990, μόλις επτά παιχνίδια μετά το ξεκίνημα κι ενώ ο Χάρπερ είχε μέσο όρο 22 πόντους, 7 ριμπάουντ, 6.9 ασίστ, 2 κλεψίματα και 1.3 τάπες σε 37.4 συμμετοχής ανά ματς, έγινε ανταλλαγή πηγαίνοντας στους Κλίπερς αντί των Ντάνι Φέρι και Ρέτζι Γουίλιαμς.

Ο υπέυθυνος ασφαλείας του NBA, Χόρας Μπάλμερ, πίστεψε εσφαλμένα ότι εμπλεκόταν σε υπόθεση ναρκωτικών επειδή είχε κληθεί να καταθέση για φίλους του που βρέθηκαν κατηγορούμενοι και μετέφερε την πεποίθησή του στον Γουέιν Έμπρι, τότε GM του Κλίβελαντ.

Κι ενώ είχε παραδεχθεί πως δεν είχε βρει τίποτα πάνω του ποτέ, ούτε είχε δει κάτι, με τον ίδιο τον παίκτη να προτείνει μάλιστα αυτοβούλως να υποβληθεί σε έλεγχο, πάρθηκε η απόφαση να φύγει.

Στους Κλίπερς έμεινε μέχρι το 1994 και ποτέ δεν είχε λιγότερους από 18 πόντους μέσο όρο, παρά τη ρήξη χιαστού που του περιόρισε αισθητά την αθλητικότητα.

Η «μεταμόρφωση»

Ο Τζόρνταν είχε αποσυρθεί και το είχε γυρίσει στο μπέιζμπολ, με τους Μπουλς να ψάχνουν για γκαρντ. Ο Χάρπερ πήγε στην «Windy City» και ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνε ο Φιλ Τζάκσον.

Όταν υπογράφει δηλώνει: «Κόβεις τον κ@@@ σου να προπονείσαι να δουλεύεις για μια καλή χρονιά και μετά χάνεις. Μέτα από ένα σημείο είναι απαίσιο». Μέχρι να έρθει στο Σικάγο είχε τέσσερις χρονιές συμμετοχές στα playoffs και ισάριθμες ήττες στον πρώτο γύρο.

Αρχικά ζεσταίνει τον πάγκο. Με αντίπαλο τους Μάτζικ στα playoffs ο «Zen Master» λέει: «Ξεκινάς». «Μα κόουτς είμαι 11ος στο ρόστερ». «Ναι αλλά από τη νέα σεζόν θέλω να παίξω με μεγάλα γκαρντ. Εσένα, τον Μάικλ, τον Σκότι. Βγες να μου αποδείξεις οτι μπορείς να παίξεις άσσος.»

Μαθαίνει τη νέα θέση, γίνεται αμυντικό «τέρας» μαρκάροντας από το 1 έως το 3 οπως ο Τζόρνταν κι ο Πίπεν και παίρνει 3/3 πρωταθλήματα. Ειδικά το 1996 ήταν εκείνος που… έβγαλε το λάδι του Γκάρι Πέιτον, 13 πόντους ανά αγώνα με 37.5% ευστοχία. Στα δύο παιχνίδια που ήταν τραυματίας, ο «Glove» τα πήγε πολύ καλύτερα με 21 πόντους και 43.8% στα εντός πεδιάς.

O Τζόρνταν δηλώνει για τον Χάρπερ: «Συνήθως όταν είσαι σταρ κι έχεις 25 πόντους μέσο όρο δύσκολα δέχεσαι από πρώτος να πέσεις τρίτο «βιολί». Έκανε ό,τι χρειαζόταν για να νικάμε και χαίρομαι γι αυτόν».

Ο συμπαίκτης του απαντά: «Παίζεις σε κακές ομαδες, γράφεις νούμερα και χάνεις. Αλλάζεις σε ομάδες πρωταθλητισμού, αλλάζεις ρόλο, νικάς. Εγώ άλλαξα ομάδες και ρόλους γιατί θέλω το καλό της ομάδας. Οι περισσότεροι δεν το κάνουν λόγω ξεροκεφαλιάς».

Ο τελευταίος «χορός»

Το 1999 υπογράφει στους Λέικερς και παίρνει άλλα δυο πρωταθλήματα, αν δεν σταματούσε το 2001 θα έπαιρνε και τρίτο. Στους «Λιμνανθρώπους» ήταν, όπως και στο Σικάγο, η «ήρεμη δύναμη». Αυτός που λειτουργούσε «πυροσβεστικά» ανάμεσα στις… σπίθες των φλογερών «εγώ» του Σακίλ και του Κόμπι. Ο ίδιος θυμάται:

«Στην αρχή όταν έφτασα εκεί στο Λος Άντζελες (για τη σεζόν 1999-2000), ήταν δύσκολο. Ο Κόμπι ηθελε να κάνει τα δικά του. Ήθελε να τρέξει αυτός την τριγωνική επίθεση. Ήθελε να είναι ο άνθρωπος και τα πάντα.

Είχαμε κόντρα στην αρχή, αλλά βρήκαμε λύση. Τον ρώτησα τι ήταν καλύτερο για την ομάδα μας. Του είπα ότι θα πάμε στον Σακίλ νωρίς στο παιχνίδι ως πρώτη επιλογή, θα πάμε στον Σακ στο δεύτερο και τρίτο δωδεκάλεπτο στην επίθεση μας. Τώρα στο τέταρτο , είπα στον Σακ ότι ήταν η σειρά του Κόμπι.

Του πήρε λίγο χρόνο, αλλά τελικά είδε πόσο καλή μπορούσε να γίνει η ομάδα μας. Του είπα ότι οι μεγάλοι παίκτες έχουν δαχτυλίδια πρωταθλήματος και ήθελε δαχτυλίδια πρωταθλήματος.

Το λυπηρό με το όλο θέμα είναι, απλά σκεφτείτε πόσα πρωταθλήματα θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει αυτός και ο Σακ ως ομάδα. Αυτό είναι το πιο λυπηρό σε όλο αυτό το πράγμα.

Ο Κόμπι είχε μια φοβερή καριέρα και κέρδισε πέντε δαχτυλίδια πρωταθλήματος, αλλά πόσα δαχτυλίδια θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει αυτός και ο Σακ; Δεν γνωρίζω. Νομίζω όμως ότι θα ήταν πολλά. Θα μπορούσαν να έχουν πάρει πέντε. Θα μπορούσαν να έχουν πάρει έξι. Δεν θα μάθουμε ποτέ. Αλλά και οι δύο θα μείνουν στην ιστορία ως ένα από τα 10 καλύτερα δίδυμα όλων των εποχών.

Όλοι πάντα με ρωτούν ποιος ήταν καλύτερος, ο MJ ή ο Κόμπι γιατί έπαιζα και με τους δύο στην ακμή τους. Ο Κόμπι ήταν υπέροχος και εννοώ υπέροχος, ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Αλλά ο MJ, ήταν έξω από αυτόν τον κόσμο. Ποιος θα ήθελα να κάνει το τελευταίο σουτ σε ένα παιχνίδι, ο Μάικλ ή ο Κόμπι; Αλήθεια με ρωτάτε; Εντάξει τότε. Παίρνω το Νο. 23, MJ. Αλλά τρέφω τόσο μεγάλο σεβασμό για τον Κόμπι.»

Ο Ρον Χάρπερ έγινε από πρώτος… τελευταίος, σήκωσε πέντε φορές το πρωτάθλημα και πέρασε στην μπασκετική αιωνιότητα κυρίως επειδή έκανε κάτι καλύτερα ίσως από κάθε άλλον. Ήταν ο συμπαίκτης που όλοι είχαν ανάγκη.

MUST READ

Έξαλλοι στη Μακάμπι: «Λέει ψέματα ο Αταμάν»

Γράψτε το σχόλιο σας