Η Αριστερά έχει ανάγκη από μαφιόζους;

Πολλές φορές κυβερνήσεις έκαναν δουλειές με μαφίες. Το έκαναν για πολλά χρόνια οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλιστές στην Ιταλία μέχρι που έσκασε η επιχείρηση «Καθαρά Χέρια», αν και μάλλον δεν σταμάτησε τότε η δουλειά. Το έκαναν στην εποχή του Γέλτσιν και τα πρώτα βήματα της «μετακομμουνιστικής Ρωσίας». Το έκαναν κατά περιόδους στις ΗΠΑ. Το κάνουν σε διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Με μια διαφορά: ποτέ δουλειές με μαφιόζους δεν έκαναν κυβερνήσεις της Αριστεράς. Οι «παραβατικοί» επιχειρηματίες ήταν πάντα υπόθεση «δεξιόστροφων» κυβερνήσεων.

Στην Ελλάδα, όμως, έχουμε το παράδοξο να έχουμε έναν τύπο που δεν ξέρουμε πώς έγινε «βασιλιάς των τσιγάρων» στη Ρωσία, που ήρθε εδώ και διαρκώς διεκδικεί πολιτική εξυπηρέτηση για μεγάλες μπίζνες που συχνά δημιουργούν περισσότερους μπελάδες από κέρδη (π.χ. πώληση ΟΛΘ), ο οποίος ούτε λίγο πολύ με δημόσιες δηλώσεις έχει εκβιάσει για διάφορα πράγματα, από τη ρύθμιση των χρεών της ΣΕΚΑΠ μέχρι το πρωτάθλημα, που για κάποιο λόγο θεωρεί ότι δικαιωματικά ανήκει στον ΠΑΟΚ, για τον οποίο κανόνες ξαναγράφονται (συμπεριλαμβανομένης της ταχύτερης εκδικασθείσας έφεσης στην ιστορία του ποδοσφαίρου) και ο οποίο παρ’ όλα αυτά θεωρεί ότι μπορεί να εισβάλει στον αγωνιστικό χώρο με ένα κουμπούρι.

Στον άνθρωπο αυτό, αυτή η κυβέρνηση, όχι κάποια άλλη, έχει δώσει έστω και χωρίς αναδρομική ισχύ μια ευνοϊκή ρύθμιση για χρέη επιχείρησής του, μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις σε ένα στρατηγικό λιμάνι, μία τηλεοπτική άδεια και τη δυνατότητα να βαφτίζει «εξυγίανση» τη δική του παραλλαγή «παράγκας» στο ποδόσφαιρο.

MUST READ

Του χρωστούσε και του χρωστάει…

Και αυτό το κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Μια κυβέρνηση από την οποία κανείς δεν περίμενε… σοσιαλισμό όμως θεωρούσε αυτονόητο ότι δεν θα άφηνε μαφίες να κάνουν κουμάντο. Αν θέλει η φράση «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» να έχει κάποιο νόημα, θα πρέπει να κάνει σαφές ότι δεν έχει σχέση με τέτοιες πρακτικές. Διαφορετικά τις χρεώνεται και ο εξευτελισμός ιδεολογικών και «διαχωριστικών γραμμών» συνεχίζεται, προς όφελος του μόνου ρεύματος που κερδίζει από το «όλοι ίδιοι είναι»: της Ακροδεξιάς…

Γράψτε το σχόλιο σας