Η Στεάουα του Τσαουσέσκου και το τρίτο πόδι του Όουενς

Την εκτίμηση μου στον Λουτσέσκου δεν την έκρυψα ποτέ από την αρχή της θητείας του, όταν η παρουσία του έκανε πολλούς να ορκίζονται πως θα κόψουν το γήπεδο, εξ΄αιτίας του. Το συμπάθησα ακόμα περισσότερο όταν πέρσι, ήταν εκείνος που ενώ δεν είχε καμμιά αρμοδιότητα, σήκωσε όλο το επικοινωνιακό βάρος της κλοπής του πρωταθλήματος.

Μόνο αυτός μιλούσε από τον ΠΑΟΚ, θυμίζοντας σε κάθε ευκαιρία τα πραγματικά περιστατικά και ήταν φανερό πως ότι έκανε έβγαινε από την ψυχή του. Σε περίπτωση που ήταν κεντρική επιλογή της ΠΑΕ, θα υπήρχε επιθετική πολιτική από το γραφείο τύπου και ο Ρουμάνος θα περιορίζονταν σε αναλύσεις για το 4-4-2.

Το γεγονός πως το έκανε, δείχνει πως ήταν δική του απόφαση, επειδή τον έπνιγε. Αυτό είναι που προκάλεσε την περαιτέρω συμπάθειά μου προς εκείνον, μια και με τους αυθόρμητους χαρακτήρες τα πηγαίνω μια χαρά. Κι εγώ το ίδιο είμαι.

Ο παραλληλισμός που επιχείρησε να κάνει με τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ σε πρόσφατη συνέντευξή του, ομολογώ πως με ξένισε. Με το μάθημα της ιστορίας να είναι από τα αγαπημένα μου όταν πήγαινα σχολείο, δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου να έχει κατασχεθεί πρωτάθλημα με τέτοιον τρόπο από ομάδα, ούτε μετάλλιο από αθλητή
στη Γερμανία του Χίτλερ.

Ίσως να κάνω λάθος δεν παίρνω όρκο, αν ισχύει κάτι τέτοιο οφείλω να ζητήσω συγγνώμη από τον προπονητή και κανέναν άλλον.
Ακόμα κι αυτό το καραναζί φρούτο όμως, αποδέχτηκε τη συντριβή της σαθρής ιδεολογικής προπαγάνδας του για την υπεροχή της Άρειας φυλής, από τον περίφημο Τζέσε Όουενς στους Ολυμπιακούς του 1936…

Το ψυχοπαθές λάθος της φύσης αναγνώρισε την ήττα του, στην Ελλάδα της έστω και κατ΄ επίφασιν δημοκρατίας, συνεχίζουμε να στρουθοκαμηλίζουμε, ενώ όλα έγιναν σε κοινή θέα.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Ολυμπιονίκης μάλιστα, ο Χίτλερ τον συνεχάρη προσωπικώς για το θρίαμβό.

Το σημαντικό όμως είναι πως ο φασίστας Αδόλφος επέτρεψε να διεξαχθεί ο αγώνας, ο οποίος μάλιστα έγινε στην έδρα του. Αν γεννιόταν μερικές δεκαετίες μετά και μελετούσε την Φλαμπουράρεια Ελλάδα, σίγουρα ο Αλέξις δε θα αποτελούσε το πουλέν μόνο της Μέρκελ, από τους κυβερνήτες της περιοχής.

Θα αντάλλασσε τα δανεικά, με πρωτότυπες ιδέες μηχανορραφιών για ανάδειξη νικητών στα χαρτιά…

Με τους ομόχρωμους του Όουενς να φημίζονται για τα προσόντα τους, τι πιο εύκολο από το να εμφανιζόταν κάποιος ξανθομπούμπουρας γαλανομάτης σπρίντερ, ισχυριζόμενος πως «περπατούσα αμέριμνος στον πάγκο των αποδυτηρίων, κάποιος φώναξε κάτι στον Όουενς, γύρισε ξαφνικά κι ένα μαύρο πράγμα με χτύπησε στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να χάσω τις αισθήσεις μου. Ήταν πολύ δυνατό χτύπημα, σα να με βρήκε λάσο, δεν ήμουν σε θέση ν΄αγωνιστώ».

Η συνέχεια γνωστή, μεταφέρθηκε αμέσως στο Διαβραδεμβουργικό, όπου και νοσηλεύτηκε με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και ο νικητής της κούρσας κρίθηκε στα χαρτιά. Φυσικά ήταν ο ξανθομπούμουρας…

Ακόμα πειστικότερος και από τραυματισμός θα ήταν ο ισχυρισμός από τους αντιπάλους πως τρόμαξαν όταν είδαν ένα πράγμα να κρέμεται μέχρι τον αστράγαλο του Όουενς, στην αρχή νόμισαν πως είναι σωλήνας θέρμανσης, σε φωτό διαπίστωσαν όμως την αλήθεια.

Τρομοκρατήθηκαν, καθώς ήταν αδύνατον να συναγωνιστούν με κάποιον που θα έτρεχε σπριντ, στηριζόμενος σε τρία πόδια.

Το να επικεντρώνεσαι σε αναφορές όπως ο παραλληλισμός με τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ, είναι ο ορισμός αυτού που λέμε, σου δείχνουν το φεγγάρι και κοιτάς το δάκτυλο, σχολιάζοντας πως το νύχι είναι λίγο βρώμικο.

Πείτε το Αργεντινή του Βιντέλα, πείτε το Ρουμανία του Τσαουσέσκου για να πικάρετε τον Ράζβαν με την ευκαιρία, μια και η φαμίλια του Ρουμάνου δικτάτορα είχε υπό την προστασία της τη Στεάουα.

Πείτε όπως όπως αγαπάτε, όπως σας βολεύει, εκφράστε με όποιον τρόπο σας απενεχοποιεί, όποια ιστορική συγκυρία κι αν προτιμήσετε πάντως, τέτοιο συμβάν και μάλιστα εις διπλούν, δε θα βρείτε στην παγκόσμια ιστορία.

ΥΓ. Οι έννοιες του φασισμού του απολυταρχισμού, του ολοκληρωτισμού κλπ, είναι ευκρινείς και ξεκάθαρες, τα διάφορα πρόσωπα της ιστορίας απλώς υιοθέτησαν πρακτικές και συμπεριφορές που περιλαμβάνονται στον ορισμό τους.

Ο Χίτλερ δεν ήταν ναζί και φασίστας επειδή έτσι μας έμαθαν στο σχολείο, αλλά επειδή η πολιτική που εφάρμοσε ήταν καρμπόν με την αυθεντική σημασία των προσδιορισμών που του έχουν αποδοθεί..

Το σίγουρο είναι πως στην παγκόσμια ιστορία δεν υπήρξε μόνο Χίτλερ, υπάρχουν αρκετοί και ακόμα περισσότεροι Χιτλερίσκοι.

Είναι όσοι κυβερνούν μεταξύ άλλων με δόγμα το αποφασίζομεν και διατάσσομεν, καταργούν τους κανονισμούς,τις διατάξεις και συχνά επιτρέπουν την ασυδοσία, για να παίξουν ευκολότερα το ρόλο της πατρόνας.

Στην περίπτωση του -για- Όσκαρ, το «πήρα την ομάδα κι έφυγα» του κυρ Σάββα συνιστά καραμπινάτη παράβαση κανονισμών, όπως και το «δεν κατεβαίνω να παίξω, επειδή φοβάμαι» της χάρτινης, κόντρα στις εντολές του άρχοντα του αγώνα…

Βρείτε κοινά με απολυταρχικά καθεστώτα και επικαλεστείτε όποιο σας χαλάει λιγότερο, η ουσία δεν αλλάζει..

Τα γεγονότα είναι αυτά που μετράνε και δίνουν στον καθένα τον ιστορικό χαρακτηρισμό που του ταιριάζει. Σ΄αυτά αναφέρεται ο Λουτσέσκου, αν ταυτόχρονα ονοματίζει και τους αυτονόητους συνειρμούς που προκαλούν δεν ευθύνεται αυτός, ούτε τα γεγονότα, αλλά οι πρωταγωνιστές και οι πράξεις που είτε επέτρεψαν να συμβούν είτε τα καθόρισαν.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί εσωτερικό πρόβλημα του ποδοσφαίρου, όχι όμως από τη στιγμή που η δικαιοσύνη απονέμεται πλέον από τακτικούς δικαστές.

ΥΓ. Συγκλονιστικός για άλλη μια φορά ο ρεπόρτερ πατατάκιας, ανακάλυψε κάποιον Αντονέσκου και με τη βοήθεια των Ελληνικών-Ογκονσότο, προσπάθησε να εξηγήσει αυτό που εξήγησα σε μια σειρά, αναφερόμενος στον Τσαουσέσκου.

MUST READ

Η Μεγάλη Πέμπτη του Ολυμπιακού: Οι σπουδαίες «μάχες» με Μπαρτσελόνα και Άστον Βίλα

Το γαρ πολύ της θλίψεως, γεννά παραφροσύνη, εκτός αν ήθελε να κάνει αφιέρωμα στον Αντονιόνι και από τους εφιάλτες που του προκάλεσε ο Λουτσέσκου, του βγήκε σε Αντονέσκου

Γράψτε το σχόλιο σας